STRATEGIE NMR WYZNACZANI A STRUKTUR BIAŁEK W ROZTWORZE 43
W efekcie oprócz rozdzielczości poprawia się również stosunek sygnału do szumów pomimo tego, że następuje zmniejszenie intensywności integralnej sygnałów korelacyjnych.
Badanie zdeuterowanych białek przy wykorzystaniu technik wymienionych w Tab. 2 zmodyfikowanych tak, by uwzględniać zjawisko interferencji, znacznie przesuwa granicę stosowalności spektroskopii NMR. Np. możliwe było przypisanie ponad 90% sygnałów HN, N, Cq i w kompleksie białkowym o masie cząsteczkowej 64 kDa [45].
Znakowanie ^N/^C/^H z podstawieniem 'HN oraz ‘H w grupie metylowej <S-Ile oraz grupach metylowych waliny i leucyny pozwala na zidentyfikowanie następujących korelacji NOE: HN/HN, HN/Me i Me/Me. Korelacje te okazują się wystarczające do otrzymania dość dokładnej struktury przestrzennej.
Należy oczekiwać, że postęp w badaniach strukturalnych białek będzie przebiegał kilkutorowo. Jedną z jego przyczyn będzie stała poprawa parametrów spektrometrów NMR. Silniejsze pola magnetyczne spowodują, że zwiększeniu ulegną zarówno rozdzielczość spektralna jak i czułość metody. Ponadto czułość znacznie wzrasta przy stosowaniu sond niskotemperaturowych, w których cewka odbiorcza pracuje w temperaturze kilkunastu kelwinów. W efekcie do badań NMR potrzebna będzie mniejsza ilość substancji. Inną przyczyną będzie doskonalenie metod biotechnologicznych pozwalających produkować taniej i wydajniej różnorodnie znakowane izotopowo białka. Wreszcie rozwój metod badawczych optymalizujących pomiary NMR makromolekuł jak np. TROSY będzie dopełniał gamy środków oddanych do dyspozycji badaczy zajmujących się strukturą białek. Niedawno pojawiły się doniesienia, że segmentowe znakowanie ISN/,3C w połączeniu z deuterowaniem i techniką TROSY umożliwi badanie białek o masach cząsteczkowych ponad 100 kDa [46].
Autor dziękuje dr Igorowi Zhukovowi z Instytutu Biochemii i Biofizyki PAN za udostępnienie widm ubikwityny, które zostały wykorzystane przy wykonaniu rysunków 8-10.