431985659

88

Dziennik Zarządzeń Dyrekcji Okręgu Poczt i Telegrafów

Nr 2

dania, a list zaopatruje w odcisk stempelka „R", numerując go według numeracji księgi przyjęć. Za przyjęcie listu poleconego nie pobiera się dodatkowej opłaty.

§ 12.

Przyjęte przesyłki listowe zwykle i polecone, adresowane do miejscowości, położonych w kierunku biegu odchodzących o danej porze ambulansów, oddaje pracownik do właściwego ambulansu — polecone za pokwitowaniem w księdze przyjęć, zwykłe wrzuca do skrzynki ambulansowej; przesyłki adresowane do innych miejscowości oddaje w urzędzie (pocztowo-telekomunikacyjnym).

§ 13.

Przyjęte telegramy oddaje pracownik w sposób określony zarządzeniem naczelnika urzędu. Zarządzenie naczelnika określi również miejsce przechowania torb z zapasem znaczków i sposób uzupełniania zapasu.

§ 14.

Nie należy przyjmować kilku lub kilkunastu listów poleconych od osoby przebywającej na terenie dworca, o ile osoba ta nie jest w podróży, a zachodzi uzasadnione podejrzenie, że korzysta z usług poczty peronowej dla obejścia konieczności uiszczenia opłaty za nadanie listu w urzędzie poza godzinami urzędowymi.

C. Teren działania.

§ 15.

Terenem działalności poczty peronowej jest obszar dworca kolejowego, dostępny dla podróżnych, w szczególności perony, wnętrze wagonów osobowych, a także poczekalnia.

§ 16.

Pracownik obowiązany jest ściśle przestrzegać planu służby, określającego, który punkt dworca ma obsłużyć o oznaczonej godzinie. W szczególności plan służby ma określać dokładnie czas (godzinę i minutę) w którym pracownik poczty peronowej ma być obecny przy danym (ch) pociągu (ach). Czas ten ma być tak oznaczony, by pracownik mógł być obecny w danym punkcie peronu na kilka czy kilkanaście minut przed odejściem pociągu.

§ 17.

W razie niemożności ścisłego stosowania planu z powodu opóźnienia się pociągów i niemożności obsłużenia skutkiem tego wszystkich pociągów pracownik winien ofiarować swe usługi tam, gdzie są najbardziej pożądane, w razie możności winien podzielić pozostający mu do dyspozycji czas na wszystkie pociągi, a przede wszystkim obsłużyć pociągi dalekobieżne zagraniczne, a następnie krajowe, licząc się też z ilością pasażerów.

§ 18.

W przerwach pomiędzy normalnymi czynnościami przy pociągach, pracownik winien znajdować się w poczekalni i tam zaofiarować swe usługi czekającym podróżnym.

§ 19.

Do wagonów winien pracownik wchodzić w razie dłuższego postoju (ponad 5 minut) pociągów dalekobieżnych, przede wszystkim do wagonów I i 11 klasy. Obecność jego wewnątrz wagonów nie może twać długo, by przez to nie zaniedbał obsłużenia klienteli na peronie.

§ 20.

Przechodząc przez perony, poczekalnie, wagony, pracownik winien starać się zwrócić na siebie uwagę przez głośne wołanie „Poczta peronowa", być widocznym dla każdego, winien przerzucać się żywo od lokomotywy do końca pociągu względnie odwrotnie i zwracać uwagę na każde skinienie podróżnych wyszukując klientów, nigdy nie czekając biernie na nich, nie widoczny wśród tłumów ludzkich.

37.

Rozbudowa i zmiany w sieci pocztowo-te-

lekomunikacyjnej.

Przy opracowaniu wniosków w sprawie rozbudowy i zmian w sieci p. t. naczelnicy obwodów p. t. powinni kierować się następującymi wytycznymi.

1) Uruchamianie, zwijanie i przekształcanie jednostek eksploatacyjnych odbywa się w ramach rocznego planu, zatwierdzonego przez Min. P. i T. Wnioski na uruchomienie, zwijanie i przekształcanie placówek p. t. powinny urzędy obwodowe przedstawiać Dyrekcji corocznie do dnia 31 grudnia.

Jednostkami eksploatacyjnymi są: urzędy, agencje, pośrednictwa, oddziały urzędów, kioski p. t., pośrednictwa p. t. w lokalach (zakładach) publicznych i poczty peronowe.

Urachamianie i zwijanie pośrednictw p. t. w lokalach publicznych może mieć miejsce niezależnie od rocznego planu rozbudowy sieci p. t.

Klasyfikacje urzędów i agencyj przeprowadza Dyrekcja na podstawie wskazywanych przez te jednostki wpływów bez potrzeby przedstawiania wniosków w tej mierze.