431985665

GO

Dziennik Zarządzeń Dyrekcji Okręgu Poczt i Telegrafów

Nr 2

R. P., wstrzymuje się z zastosowaniem nowej pisowni do nazw jednostek eksploatacyjnych P.P.T.T. aż do czasu ukończenia prac tej komisji, a to celem uniknięcia ew. podwójnych wydatków na wykonanie nowych pieczęci dla niektórych jednostek eksploatacyjnych.

Wobec tego poleca się urzędom i agencjom używać nadal nazw urzędów, agencyj i pośrednictw p. t. w brzmieniu i pisowni ustalonej w spisie urzędów.

39.

Przestrzeganie kolejności nazw (siedzib) Dyrekcji Okręgów Poczt i Telegrafów.

Postanowienia § 10 rozporządzenia Pana Ministra Poczt i Telegrafów z dnia 31.VIII. 1935 r. o organizacji państwowego przedsiębiorstwa „Polska Poczta, Telegraf i Telefon" (Dz. Urz. Min. P. i T. As 20, poz. 55) ustaliły kolejność nazw (siedzib) Dyrekcji Okręgów Poczt i Telegrafów, jak następuje:

1)    Dyrekcja Okręgu Poczt i Telegrafów w Warszawie,

2)    Dyrekcja Okręgu Poczt i Telegrafów w Lublinie,

3)    Dyrekcja Okręgu Poczt i Telegrafów w Wilnie,

4)    Dyrekcja Okręgu Poczt i Telegrafów w Katowicach,

5)    Dyrekcja Okręgu Poczt i Telegrafów w Krakowie,

6)    Dyrekcja Okręgu Poczt i Telegrafów we Lwowie,

7)    Dyrekcja Okręgu Poczt i Telegrafów w Poznaniu,

8)    Dyrekcja Okręgu Poczt i Telegrafów w Bydgoszczy,

9)    Dyrekcja Okręgu Poczt i Telegrafów w R. P. Gdańsku.

Kolejności tej należy ściśle przestrzegać w pismach służbowych.

40.

Pośrednictwa pocztowo-telekomunikacyjne w lokalach publicznych.

Celem zbliżenia urządzeń pocztowo-tele-komunikacyjnych do klienteli powołało Ministerstwo Poczt i Telegrafów zarządzeniem z dnia 2. X. 1934 r. A? GMOrg. 1002 i późniejszymi nową formę obsługi publiczności, t. j, pośrednictwa p. t. w lokalach publicznych uruchamiane i zwijane na zarządzenie Dyrekcji Okręgu Poczt i Telegrafów i czynne na następujących zasadach.

1) Pośrednictwa pocztowo-telekomunikacyjne w lokalach (zakładach) publicznych służą klienteli, która z pewnych względów nie może dostatecznie łatwo korzystać z usług urzędów i agencyj p. t. i skutkiem tego dość często musi zaniechać wysłania listu, kartki czy telegramu (jak np. osoby przebywające w podróży, w szpitalach, na wycieczkach, osoby pełniące służbę wojskową i tp. nie mające łatwego kontaktu z urzędem czy agencją p. t.). Z tego względu pośrednictwa takie mogą być uruchamiane w lokalach, w których wymienione osoby przebywają, a więc w hotelach, restauracjach, pensjonatach, na dworcach kolejowych (autobusowych), na przystaniach, w popularniejszych schroniskach (zwłaszcza na czas sezonu), w szpitalach, w spółdzielniach wojskowych (kasynach) i tp.

Ponieważ jednak to udogodnienie dla klienteli pociąga za sobą koszty — należy występować do Dyrekcji Okręgu Poczt i Telegrafów z wnioskiem na uruchomienie pośrednictw p. t. w lokalach publicznych tylko wówczas, jeżeli koszta te znajdą pokrycie w przewidywanym przypuszczalnym zwiększeniu obrotów p. t. Tego rodzaju pośrednictwa nie będą uruchamiane w sklepach, kolekturach, składach towarów i tp., których klientela może łatwiej korzystać z isniejących urzędów, czy agencyj p. t. W tych jednakże lokalach, zwłaszcza znajdująch się po wsiach można uruchamiać zwykle pośrednictwa p. t. na zasadach rozporządzenia Pana Ministra Poczt i Telegrafów z dnia 3. VI. 1927 r. (Dz. U. M. P. i T. A° 26, poz. 82) za stałym wynagrodzeniem wedle zarządzenia ogłoszonego w Dz. U. M. P. i T. Af? 29 z 1927 r., poz. 93, jeżeli zachodzi pewność, że kierownicy tych pośrednictw nie będą szukali ubocznymi drogami zwiększenia swych dochodów.

Zauważa się przy tym, że dla wygody stale zamieszkałej w danej miejscowości klienteli wystarczy niejednokrotnie racjonalne rozmieszczenie punktów sprzedaży znaczków pocztowych i skrzynek.

Ilość pośrednictw, jaką można uruchomić na terenie jednego miasta (gminy) zależy przede wszystkim od napięcia ruchu ludności przejezdnej, czasowo przebywającej i od jej potrzeb, przy czym w niektórych miejscowościach (kuracyjnych, klimatycznych i tp.) pośrednictwa p. t. w lokalach publicznych można