4597125971

znajdują oni również pomocy ze strony zainteresowanej 1 odpowiednio przygotowanej krytyki. W tyra samym numerze "Kuźnicy"

ukazał się artykuł M. Jastruna Czytelnicy i^ autor poświęcony

(zadaniom)

nowymi potrzebie dobrej literatury, w którym Ja-

ostrzegał przed zaniedbywaniem poziomu oraz inwazją poli-

strun

tycznej deklaratywności^j

"Dlaczego te wiersze nie wzruszają, dlaczego

są szablonowe, podobne do artykułów wstępnych w dziennikach,

dlaczego po prostu nie są poezją" - pytał. Z innej pozycji

temat aktualnej poezji podjął Woroszylski. Po zreformowaniu

dyskusji nad poezją Majakowskiego, jaka toczyła się w Związku

Radzieckim wysunął postulat naśladowania wierszy Majakowskiego

zarówno w treści Jak i formie, jako wzoru poezji rewolucyjnej.

Jednocześnie poddał krytyce zawartość ideową wierszy kilku

poetów starszego pokolenia ( m. in. Jastruna, Hertza, Wygodz-

kiego i Lewina), przeciwstawiając im zaangażowaną i optymi-

M

styczną twórczość młodych poetów (m. in. *. Brauna i R. Brat-nego). Wywołana tymi trzema głosami, a zwłaszcza wypowiedzią Woroszylskiego dyskusja, objęła szeroki krąg uczestników, głównie poetów. Wypowiedzi skupiły się wokół trzech podstawowych problemów: teohniki rzemiosła poetyckiego, upolitycznienia poezji oraz podziału na generacje w ówczesnej literaturze polskiej. Pierwsi dyskutanci: J. Prager i G. Lasota wystąpili przeciw zbyt wygórowanym wymaganiom formalnym, podkreślając bezwzględnie większe zaangażowanie ideowe poetów młodszego pokolenia, atakując pr^r tym pismo "Kuźnica" za obojętność dla młodej poezji (Lasota). Z tym stanowiskiem polemizował R. Matu-

i»

szewski broniąc ważności postulatu poetyckiej kultury_;flastopnie ideologicznego zaangażowania w politycznym życiu kraju poezji Jastruna (ostro zaatakowanego przez Lasotę) wreszcie stanowiska krytycznego "Kuźnicy". Wypowiedzi dalszych dyskutantów