4631370354

PÓł WIEKU Z CHEMIĄ WROCŁAWSKĄ 291

pracując m.in. w laboratorium badawczym Kodaka. Romer (ryc. 6) wsławił się w fotografii artystycznej opracowaniem specjalnej techniki zwanej izohelią. Po jego śmierci katedrę przejął Władysław Markocki. Do specjalności wrocławskich należy też Technologia Węgla stworzona przez Błażeja Rogę. B. Roga.

Ryc. 6. Fotografia Witolda Romera wykonana opracowany przez Niego techniką izohelii. Ze zbiorów Autora

absolwent Politechniki Lwowskiej, doktoryzował się w Warszawie u profesora W. Świętosławskiego. Należał do wybitnych specjalistów w dziedzinie chemii, struktury i przeróbki węgli, pełniąc w przemyśle wiele odpowiedzialnych funkcji. W szczególności zaraz po wojnie był dyrektorem naczelnym Zjednoczenia Przemysłu Koksochemicznego, a następnie kierownikiem zakładu w Głównym Instytucie Górnictwa. Inżynierią chemiczną kierował we Wrocławiu Zdzisław Ziółkowski, maszynoznawstwem chemicznym zaś Stanisław Żurakowski. W kilka lat po uruchomieniu Wydziału Chemicznego zostały utworzone trzy dalsze katedry technologiczne, mianowicie Technologii Materiałów Wybuchowych (1951, Dionizy Smoleński, później Stanisław Ropuszyński), Ceramiki (1951, Zbigniew Tokarski) oraz Chemii i Technologii Węgla Brunatnego (1951, Jerzy Kowalski).

W historii wrocławskiej chemii szczególne miejsce wśród technologów zajął D. Smoleński (ryc. 7), który od pierwszych dni włączony był aktywnie w prace organizacyjne na Politechnice. Wykazał duży talent organizacyjny, a będąc rektorem w trudnych latach pięćdziesiątych, wielokrotnie służył ludziom w potrzebie.

Historia wrocławskiej chemii uniwersyteckiej rozpoczęła się jak gdyby od nowa w 1954 r., kiedy to utworzono pod kierunkiem B. Jcżowskiej-Trzcbiatow-skiej Katedrę Chemii Nieorganicznej, a potem, pod kierunkiem H. Kuczyńskiego i L. Sobczyka, Katedry Chemii Organicznej i Fizycznej. Ale jako zupełnie