4631370461

PÓŁ WIEKU Z CHEMIĄ WROCŁAWSKĄ 299

Najtrudniejszym zadaniem wydaje się omówienie najważniejszych naukowych osiągnięć ostatniego pięćdziesięciolecia chemii wrocławskiej. Zdaję sobie sprawę, że nie może być ono w pełni obiektywne, mimo że podczas przygotowywania niniejszego opracowania korzystałem z konsultacji wielu moich kolegów. Przyjąłem umowny podział materiału, który starałem się w pewien sposób usystematyzować. Stosuję tu następujące skróty: U — Uniwersytet, P — Politechnika, AM — Akademia Medyczna, AR — Akademia Rolnicza, INT — Instytut Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych, AE — Akademia Ekonomiczna.

Zestawienie tych osiągnięć starałem się przedstawić w formie hasłowej i jak najbardziej zwięzłej. Stanowić może także — w jakimś sensie — wizytówkę chemików wrocławskich.

NOWE MATERIAŁY

1.    Magnetyki; związki i stopy uranu oraz lantanowców; wykrycie ferromagnetycznego uporządkowania w /?-UH₃. Nowe magnetyki molekularne — kompleksy Cu; Sprzężenia ferromagnetyczne (INT, U, P).

2.    Ferroelektryki — pierwsze polskie kryształy ferroelektryczne; haloge-noantymoniany(III) i bizmutany(III) (U).

3.    Wodorki metali (INT, P).

4.    Nadprzewodniki wysokotemperaturowe (INT).

5.    Katalizatory kontaktowe; fizykochemia powierzchni, struktura cienkich warstw (INT).

6.    Materiały dla elektroniki kwantowej; spektroskopia związków metali ziem rzadkich (U, INT).

7.    Luminoforowe i laserowe własności związków fosforowych (AE).

8.    Kryształy molekularne dla optyki nieliniowej i pamięci optycznej; spektroskopia kryształów molekularnych; model gazu zorientowanego; warstwy Langmuira-Blodgett (P).

CHEMIA ZWIĄZKÓW KOORDYNACYJNYCH

1.    Teoria i struktura związków koordynacyjnych (U, P).

2.    Związki aktynowców i lantanowców (U, P, INT).

3.    Związki U(III) (U).

4.    Kataliza homogeniczna i reaktywność związków' kompleksowych i metaloorganicznych; związki rodu; szereg nowych układów katalitycznych (U).

5.    Chemia bionieorganiczna (U).

6.    Aktywacja małych molekuł (U).

7.    Chemia metaloporfiryn i porfiryn (U).

2 — Wiadomości Chemiczne 5-6/99