5032124885

Analiza porównawcza ryzyka i agresywności u pilotów i kierowców przedstawiłem w a artykule Polskim Przeglądzie Medycyny i Psychologii Lotnicze, nr 2, (2012). Agresja to proces, a agresywność to cecha i oba te zjawiska występują powszechnie, w tym również i w lotnictwie. W badaniach uczestniczyło 98 pilotów szybowcowych, 90 pilotów samolotów turystycznych posiadających licencję PPL (turystyczną), 66 pilotów samolotowych zawodowych posiadających licencję ATPLA (liniową) oraz 58 wojskowych pilotów latających na śmigłowcach. Grupą porównawczą było 299 kierowców amatorów i kierowców zawodowych. Okazało się, że najniższy średni poziom gniewu wystąpił u pilotów zawodowych, posiadających licencję pilota liniowego, zaś największy charakteryzował kierowców, którzy wykonują zawód przedstawiciela handlowego, najwyższy poziom agresji fizycznej stwierdzono u zawodowych żołnierzy, którzy są pilotami śmigłowców, zaś najniższy wystąpił u kierowców zajmujących się zawodowo przewozem osób, zaś u pilotów samolotów liniowych stwierdzono najniższy poziom agresji słownej, a poziom najwyższy wystąpił u kierowców samochodów ciężarowych.

W innym moim badaniu podjąłem próbę weryfikacji teorii dążenia - unikania Millera. Dotyczyło ono zachowań ryzykownych podczas wyprawy w 2008 r. na Kilimandżaro. Okazało się, że przyjęta przed badaniem hipoteza mówiąca o tym, że podczas wchodzenia na Kilimandżaro gradient motywacji będzie bardziej stromy niż gradient poziomu leku (co miało decydować o zdobyciu szczytu) nie potwierdził się. Gradient dążenia był opadający, a nie wznoszący co przewiduje teoria Millera. Wyniki uzyskane podczas tych badań mówią, że konflikt motywacyjny dążenie - unikanie, z dala od domu ulega zmniejszeniu, a nie zwiększeniu. Proces habituacji powoduje, że początkowa ekscytacja wyprawą słabnie i obojętnieje. Wyniki przedstawiłem w rozdziale pracy zbiorowej („Weryfikacja teorii dążenia unikania N.E.Millera podczas wyprawy na Kilimandżaro”. W: M. Plopa (red.). Człowiek u progu trzeciego tysiąclecia. Zagrożenia i wyzwania. Tom 4, 415-427. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls).

W 2010 r. poddałem weryfikacji teorię perspektywy D. Kahnemana i A. Tversky’ego, która zakłada, że ludzie są bardziej skłonni do podejmowania ryzyka działając w sferze strat, niż w sferze zysków. Badania były wykonane na 85 osobach wykonujących skoki na bungee („Skoki na bungee a teoria perspektywy D. Kahnemana i A. Tverskyego”, Polski Przegląd Medycyny i Psychologii Lotniczej, 2012).

Część badań została przeprowadzona w języku angielskim poza granicami Polski w: Tanzanii, Afganistanie, Nepalu, Indiach, Norwegii, Hiszpanii, Włoszech, Wielkiej Brytanii, USA. Badania w Indiach, Norwegii, Hiszpanii, Włoszech, Wielkiej Brytanii i USA były niezbędne do adaptacji kulturowej kwestionariuszy, których jestem autorem (“6 Months Hard Situation Questionnaire”, Polish Journal of Social Science, 2008; “The Stimulating and Instrumental Risk Questionnaire (S&IRQ)”, Polish Journal of Social Science 2012; “Questionnaire of the aggressiveness in sport and business", Polish Journal of Social Science 2012).

W 2011 r. został zbadany poziom zagrożenia i ryzyka osób pracujących w organizacjach humanitarnych w Afganistanie (nie będących Afgańczykami). Poziom odczuwanego zagrożenia był mierzony za pomocą czterech pytań ankietowych, zaś poziom odczuwanego stresu, jak i

4