Katarzyna Paprzycka
Pojęcie działania stanowi swoisty pomost między sferą fizyczną a sferą racjonalną. Gdy Jan wychyla się, by nacisnąć przełącznik, w jego fizycznym ruchu ucieleśniona może być masa przemyśleń, rozważań, co do tego, co najlepiej zrobić, a od wyników tego ruchu mogą zależeć losy całej ludzkości. Pojęcie działania uwikłane jest w siatkę pojęciową teorii moralnych, psychologicznych, społecznych, biologicznych, fizycznych. Nie dziwi zatem rozpiętość poglądów na naturę działań. Według niektórych działania to ruchy ciała intencjonalne pod pewnym opisem (np. Davidson), według innych - to zdarzenia, których przyczyną jest sprawca (np. Chisholm), a według jeszcze innych - to zdarzenia, za które sprawca może być odpowiedzialny (np. Hart)1 2.
Nie tylko jednak spory wokół intensji pojęcia działania charakteryzują dziedzinę współczesnej filozofii działania. Jest również wiele niejasności co do ekstensji pojęcia działania. Refleksja filozoficzna na temat działania wyrasta w pierwszym rzędzie z pojęcia działania, jakim operowały teorie etyczne, a w szczególności teorie rozumu praktycznego. Nie dziwi zatem, że paradygmatycznym przypadkiem działania są działania przemyślane (de/iberative actionś), a także działania intencjonalne. Jednak pojęcie działania zdaje się sięgać dalej i obejmować tak rozmaite formy działań, jak: zaniechania, działania nawykowe, manieryzmy, działania spontaniczne (podśpiewywanie pod prysznicem), działania aracjonalne (wykłucie oczu w zdjęciu znienawidzonej osoby
1
*Tekst ukaże się w tomie Przewodnik po filozofii umysłu, pod red. M. Milkowskiego i R. Poczobuta.
Nazwiska autorów wymienione w nawiasach odwołują do książek tych autorów, które wymienione są w
Przewodniku bibliograficznym.