5213062525

M. Przełącznikową wymienia też zabawy indywidualne |samotne| i zabawy grupowe | 54 s. 42|. Biorąc pod uwagę teren zabawy Z. Topińska dokonuje podziału na zabawy w budynku i zabawy w ogrodzie [52 s. 178|.

Zabawy można także dzielić według kryterium ich struktury. M. Przełącznikową wyróżnia zabawy według ich przebiegu w czasie i przestrzeni, zabawy chaotyczne i otwarteCbez wyraźnego początku i końca) oraz zabawy planowane i zamknięte |54 s. 42|. Jednakże stwierdzić należy , iż w praktyce istnieje trudność wyodrębnienia zabaw wg tego kryterium_;m.in. ze względu na zmienność treści i formy aktywności dziecka, jego sposobu myślenia itp.

Jednym z najstarszych podziałów zabaw (koniec XIX wieku; jest podział według F.Queyrata. Za postawę podziału zabaw P^rzyjął on ich pochodzenie i wyróżnił zabawy dziedziczne, naśladowcze, zabawy oparte na wyobraźni, podkreślając ich znaczenie wychowawcze, i wyróżnił zabawy ruchowe, zabawy kształcące.zmysły, zabawy wzruszeniowe, zabawy kształcące wolę i zabawy artystyczne_/czyli estetyczne, epiczne, architektoniczne, naśladownictwo plastyczne, malowanie, zabawy dramatyczne |56 s. 75-104].

Podział E. Claparede’a obejmuje dwie grupy zabaw ćwiczących pewne funkcje fizyczne i psychiczne. Pierwsza grupa zabaw odnosi się do zdolności ogólnych, są to: zabawy sensoryczne, (próbowanie różnych substancji, wywoływanie dźwięków, oglądanie barw, dotykanie przedmiotów), zabawy motoryczne (doskonalące ruchy i kształcące mowę) oraz zabawy psychologiczne^ umysłowe (np. loteryjki, szachy, zagadki, zmyślanie opowiadań, eksperymentowanie umysłowe)i,wzruszeniowe (ćwiczące uczucia i wolę). Drugą grupę tworzą zabawy ćwiczące funkcje specjalne. E. Claparede wymienia tu: zabawy zapaśnicze (walka cielesna i umysłowa), zabawa w łowy (gonitwa, gra w chowanego itp), zabawy towarzyskie (przechadzki, tworzenie obozów, sporty zbiorowe), zabawy rodzinne (np. zabawa w dom)

oraz zabawy naśladowcze |10 s. 331-340].

2b