początkowo określono na poziomie 1/35 uncji złota (0,888671 g) czyli na poziomie wówczas wartości 1 USD. W latach 1974-1980 wartość ich została oparta na koszyku 16 walut, a od 1981r podstawę stanowi koszyk pięciu walut (dolara USA, marki niemieckiej, jena japońskiego, franka francuskiego i funta szterlinga), weryfikowanych w kolejnych okresach pięcioletnich.
Obecnie międzynarodowy system walutowy odznacza się elastycznością, rozłożeniem korzyści z emisji pieniądza międzynarodowego na wiele krajów oraz wielość źródeł pieniądza światowego. Jednocześnie niektóre jego elementy są trudne do zaakceptowania dla krajów zintegrowanych gospodarczo. Stąd też dążenia UE do własnego systemu walutowego opartego m.in. na europejskiej jednostce walutowej. Waluta ta powinna pełnić funkcję wskaźnika kształtowania kursów, podstawy określania tzw. wskaźnika rozbieżności, środka płatniczego miedzy bankami centralnymi i składnika rezerw walutowych krajów członkowskich.1
Gdy utworzono euro zaczął wykształcać się system walutowy oparty z jednaj strony na USD, a z drugiej na euro. Euro pełni jednak raczej funkcje pieniądza regionalnego. Wynika to z dominującej pozycji dolara amerykańskiego w międzynarodowym systemie walutowym oraz braku dostatecznie zunifikowanego, płynnego i jednocześnie zdywersyfikowanego rynku finansowego w strefie euro.
To potwierdza opinię, że proces powstawania pełnowartościowego pieniądza międzynarodowego trwa kilkadziesiąt lat.
Współcześnie największe znaczenie międzynarodowe mają dolar amerykański, euro czy jen japoński. Oznacza to, że są one najbardziej powszechne spośród wszystkich walut wymienialnych na inne waluty.
6
http://www.ekonom.xmc.pl/rniedzynarodowe-systemy-walutowe/ [05.05.2015]