5672969261

podstawie doszli do wniosku, że stopa naturalna jest dodatnio skorelowana z tempem wzrostu produktywności; wynik taki sugerowały opisane wcześniej opracowania, oparte na analizie modeli równowagi ogólnej.

M.Brzoza-Brzezina (2003) wykorzystał strukturalny model wektorowej autoregresji (VAR) do oszacowania stopy naturalnej w Stanach Zjednoczonych w latach 1960-2002. Otrzymane wyniki wskazują na znaczną zmienność neutralnego poziomu krótkookresowej stopy procentowej, zbliżoną do zmienności realnego oprocentowania funduszy federalnych. Istotnym wnioskiem jest znaczna procykliczność stopy naturalnej.

Wydaje się, że obserwowany wzrost zainteresowania zagadnieniem NSP należy wiązać z powszechnym w ostatnich latach przechodzeniem banków centralnych na strategię bezpośredniego celu inflacyjnego bądź strategie pokrewne. W pewnym uproszczeniu można powiedzieć, że banki centralne coraz częściej sterują inflacją poprzez kontrolę krótkoterminowych stóp procentowych przy płynnym kursie walutowym. Zakładając, że władze monetarne potrafią rozróżnić stopy realne od nominalnych i zdają sobie sprawę z podstawowych zasad rządzących mechanizmem transmisji, można oczekiwać, że będą starały się tak sterować stopą nominalną, aby realizować pewną założoną ścieżkę zmian stóp realnych, pozwalającą, w ich mniemaniu, osiągnąć cel inflacyjny. Okazuje się zatem, że strategia bezpośredniego celu inflacyjnego opiera się na bardzo podobnych podstawach, co teoria naturalnej stopy procentowej. Skuteczny bank centralny musi bowiem próbować ustalić jaki jest poziom realnych stóp procentowych, który zapewni ustabilizowanie stopy inflacji.

W konsekwencji, stosowane współcześnie definicje NSP odbiegają z reguły od definicji wicksellowskiej. Wśród nich, stosunkowo często wykorzystywana jest ta, która utożsamia naturalną stopę procentową z takim poziomem stopy realnej, przy którym inflacja jest stabilna. Idąc dalej, podniesienie stóp realnych powyżej NSP prowadziło będzie do spadku inflacji, zaś obniżenie stóp poniżej NSP do wzrostu inflacji¹. Analogicznie można przy okazji zdefiniować nastawienie polityki pieniężnej - neutralne, odpowiadające naturalnej stopie procentowej, prowadzi do stabilizacji inflacji, restrykcyjne (stopa procentowa powyżej NSP) prowadzi do spadku inflacji, a ekspansywne (stopa procentowa poniżej NSP) - do jej wzrostu.

1

Taką definicją posługują się m.in. A.Blinder (2001), J.C.Fuhrer i G.R.Moore (1995), T.Henckel. A.Ize i A.Kovanen (1999). T.Laubach i J.C. Williams (2001), M. B rzoza-B rzezi na (2003 a, 2003 b) oraz J. Andres. R.Mestre i J.Yalles (1997).