zachowaniem umiaru i poszanowania godności osób, których ta czynność dotyczy, oraz bez wyrządzania niepotrzebnych szkód i dolegliwości. Jeżeli podczas przeszukania egzekutor natrafi na dokument opatrzony klauzulą tajności, egzekutor odstępuje od jego egzekucji. Rzeczy, których posiadanie jest zabronione, przekazuje się właściwemu urzędowi lub instytucji.
Obecność zobowiązanego przy przeszukaniu. Zobowiązany ma prawo być obecny przy przeszukaniu, a jeżeli zachowuje się niewłaściwie lub przeszkadza w dokonywaniu czynności egzekucyjnych, egzekutor może upomnieć, a po bezskutecznym upomnieniu wydalić z miejsca dokonywania czynności egzekucyjnych tę osobę. Na wniosek zobowiązanego, a także gdy egzekutor uzna to za konieczne, może być przywołany świadek do obecności przy czynnościach egzekucyjnych. Egzekutor ma obowiązek przywołać co najmniej dwóch świadków, jeżeli zobowiązany nie może być obecny przy czynnościach egzekucyjnych na skutek wydalenia z miejsca dokonywania czynności egzekucyjnych lub z innych przyczyn, chyba że zachodzi obawa, iż wskutek upływu czasu potrzebnego na przywołanie świadków egzekucja będzie udaremniona. Świadkami mogą być także pełnoletni członkowie rodziny i domownicy zobowiązanego. Świadkowie nie otrzymują wynagrodzenia.
Przy czynnościach egzekucyjnych mogą brać udział organy pomocnicze i asystujące (art. 46 i 50 u.p.e.a.).
Po zakończeniu czynności egzekucyjnych egzekutor sporządza protokół, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Protokół powinien zawierać (art. 53 § 1 p.e.a.):
1) oznaczenie miejsca, czasu i rodzaju czynności,
2) imiona i nazwiska osób uczestniczących w czynności,
3) sprawozdanie z przebiegu czynności,
4) zgłoszone przez obecnych wnioski i oświadczenia,
5) podpisy obecnych lub wzmiankę o przyczynie braku podpisów,
6) podpis egzekutora.
Odpis protokołu doręcza się niezwłocznie zobowiązanemu.
W toku czynności egzekucyjnych mogą zaistnieć okoliczności uzasadniające czasowe zaniechanie prowadzenia postępowania egzekucyjnego, a niekiedy prowadzące nawet do zaprzestania prowadzenia egzekucji w ogóle. Przeszkody nietrwałe prowadzą do zawieszenia postępowania (czasowego przerwania tego postępowania), a trwałe - do jego umorzenia (zakończenia postępowania bez osiągnięcia jego celu).
Przy zawieszeniu postępowania przeszkody mają charakter przejściowy, a więc istnieje możliwość ich usunięcia. Postępowanie egzekucyjne ulega zawieszeniu (art. 56 p.e.a.):
1) w razie wstrzymania wykonania, odroczenia terminu wykonania obowiązku albo rozłożenia na raty spłat należności pieniężnej,
2) w razie śmierci zobowiązanego, jeżeli obowiązek nie jest ściśle związany z osobą zmarłego,
3) w razie utraty przez zobowiązanego zdolności do czynności prawnych i braku jego przedstawiciela ustawowego,
4) na żądanie wierzyciela,
5) w innych przypadkach przewidzianych w ustawach.
Zawieszenie postępowania egzekucyjnego, dotyczącego obowiązku o charakterze niepieniężnym może nastąpić tylko w przypadkach, gdy nie zagraża to interesowi społecznemu. W sprawie zawieszenia postępowania egzekucyjnego organ egzekucyjny wydaje postanowienie. Sformułowanie „w sprawie" oznacza, że wszelkie kwestie związane z zawieszeniem organ rozstrzyga postanowieniem (zawiesza i odwiesza postępowanie). Na postanowienie organu egzekucyjnego o zawieszeniu postępowania lub o odmowie zawieszenia tego postępowania służy zażalenie.
W przypadku zawieszenia postępowania egzekucyjnego pozostają w mocy dokonane czynności egzekucyjne. Organ egzekucyjny może jednak uchylić dokonane czynności egzekucyjne, jeżeli to jest uzasadnione ważnym interesem zobowiązanego, interes wierzyciela