Raport ten ma na celu doprowadzenie do podjęcia działań naprawczych w sferze gospodarki przestrzennej; do bardziej racjonalnej gospodarki zasobami polskich miast; do działań które powstrzymają degradację obszarów metropolitalnych i pozwolą na skuteczniejszą ochronę polskiego krajobrazu i dziedzictwa kulturowego. Raport ma udokumentować potrzebę nadania tym sprawom priorytetu społecznego, politycznego i ekonomicznego.
Pragniemy udokumentować tezę o kryzysie gospodarki przestrzennej w Polsce i udowodnić, że kryzys ten niekorzystnie wpływa nie tylko na warunki naszego życia, lecz także na cywilizacyjne, kulturowe i gospodarcze szanse naszego kraju w jednoczącej się Europie.
Przestrzeń jest dobrem wspólnym. Jej piękno i ład decydują o warunkach życia obywatela i o dobrobycie państwa, świadczą o kulturze społeczności która ją zamieszkuje, determinują postęp cywilizacyjny, mają zasadnicze znaczenie dla rozwoju społecznego i gospodarczego regionu, miasta i wsi. Brak ładu przestrzennego przynosi niepoliczalne straty i niewyobrażalne szkody natomiast racjonalna gospodarka przestrzenna zapewnia dobre warunki życia użytkownikom przestrzeni i prawidłowe warunki rozwoju kraju.
Podstawową cechą przestrzeni winien być ład, rozumiany jako: ład społeczny - gwarantujący wszystkim użytkownikom możliwość korzystania z walorów przestrzeni, eliminujący segregacje i wykluczenia, chroniący prawa właściciela i interesy publiczne; ład ekonomiczny - czyli efektywne gospodarczo użytkowanie przestrzeni oraz właściwe warunki dla funkcjonowania w niej podmiotów i użytkowników; ład kulturowy - czyli szacunek dla dziedzictwa historii, troska o spuściznę i tożsamość; ład estetyczny - czyli harmonia i piękno naszego otoczenia; ład ekologiczny - honorujący w najwyższym możliwie stopniu zasady zrównoważonego rozwoju.
W tak rozumianym ładzie przestrzennym każdy z wyróżnionych składników jest integralnie związany z pozostałymi: nie możemy więc mówić o ładzie społecznym bez ładu gospodarczego i przestrzennego, podobnie jak nie jest możliwe zbudowanie ładu ekologicznego bez zapewnienia właściwych relacji środowiska przyrodniczego ze środowiskami: społecznym, gospodarczym i kulturowym.
Problemy ładu przestrzennego i ekonomicznego nie są w Polsce priorytetem. Większość naszego społeczeństwa, borykająca się z codziennymi trudnościami, odnosi się do jakości przestrzeni w której żyje z obojętnością.
Również większość polskich polityków nie rozumie tych problemów lub ich nie docenia. Wynika to z braku tradycji, często z niewiedzy, a przeważnie z braku świadomości, że wadliwe zagospodarowanie przestrzeni ma niekorzystny wpływ na nasze codzienne życie.
‘BARIERY I PROBLEMY GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ W POLSCE' RAPORT KRAJOWEGO SEKRETARIATU „HABITAT” STRONA I