5833211542

#

^ KAAITAŁLUDZKI

H

Osoby z niepełnosprawnością chcą równych szans, a nie litości.

Tworzenie społeczeństwa dla wszystkich.

Tworzenie dostępnego otoczenia.

-    Pełna równość i uczestnictwo we wszystkich sferach życia.

-    Niezależne życie.

Szacunek dła różnorodności.

Osoby z niepełnosprawnością jako aktywni obywatele.

Te wszystkie hasła i postulaty rodzą oczywiście pytania o obecny stan ich wdrażania, o pozytywne przykłady autonomicznego życia osób z niepełnosprawnością intelektualną, o różnice w postawach społecznych wobec autonomii (niezależnego życia) tych osób w Polsce, o czynniki sprzyjające wspomaganiu ich rozwoju, edukacji i aktywizacji zawodowej, wreszcie: Czy istnieją próby sformułowania uogólnionego modelu postępowania dla organizacji skutecznych działań na rzecz realizacji tych postulatów? Czy i jak realizowane są w instytucjach i placówkach oświatowych i terapeutycznych procesy usamodzielniania? Czy funkcjonują w Polsce rozwiązania lokalne i oddolne inicjatywy wspierające te procesy? Czy osoby z tym rodzajem niepełnosprawności muszą, albo powinny, spełniać jakieś specjalne warunki, by być postrzegane jako potencjalnie wartościowi członkowie swoich społeczności? Czy organizowane są na szczeblu lokalnych rozwiązań specyficzne formy wsparcia tej grupy osób i ich rodzin?

NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ INTELEKTUALNA. ZAGADNIENIA TERMINOLOGICZNE. PODSTAWOWE POJĘCIA

Ze względu na obserwowane zmiany w społecznym funkcjonowaniu tej grupy osób w naszej rzeczywistości, jak również w związku z obserwowanym przeformułowywaniem celów edukacyjnych i zadań w opiece społecznej związanych z przyjmowaniem standardów europejskich i światowych w tym zakresie, bardzo istotnym staje się doprecyzowanie rozumienia podstawowych pojęć.

Dodatkowym zagadnieniem z tym związanym jest poszerzanie się obszarów zainteresowań badań naukowych, a także rozwiązań praktycznych o nowe, dotychczas niebadane problemy, takie jak: wczesne wspomaganie rozwoju i wspierania rodziny z dzieckiem niepełnosprawnym intelektualnie, procesy adolescencji, dorosłości, seksualności i prokreacji, rozwój duchowy, a także starość osób z tym rodzajem niepełnosprawności. Zauważalne są ponadto zmiany w zakresie określaniu paradygmatów etiologicznych, diagnostycznych itp. tej niepełnosprawności.

Próbę ukazania tych tendencji wraz z opisującym je kontekstem rozpocząć należy od przybliżenia rozumienia pojęcia, które stanowi podstawę do formułowania wszystkich pozostałych bardziej szczegółowych terminów spotykanych na gruncie pedagogiki specjalnej, a mianowicie pojęcia normy i odchylenia od niej.

Zob. np. www.niepelnosprawni.pl (dostęp z dnia 11 października 2012 r.)