Zał. 2. Autoreferat
Przed powrotem do kraju i objęciem w 1993 r. pracy w niedawno powstałej Szkole Zdrowia Publicznego w Krakowie odbyłam miesięczne szkolenie w Emergency Care Research Institute (ECRI, Filadelfia, USA), jednej z wiodących wtedy na świecie instytucji zajmującej się badaniami noszącymi ogólną nazwę „ocena technologii medycznych" (ang. health technology assessment). Moim zadaniem było przenieść doświadczenia ECRI w zakresie gromadzenia i przetwarzania informacji naukowej dla potrzeb tego rodzaju analiz i badań na grunt Polski. W oparciu o uzyskaną tam wiedzę i wzory stworzyłam w Szkole Zdrowia Publicznego Ośrodek Informacji o Technologiach Medycznych, który miał wspomagać zarządzanie technologiami medycznymi w polskich szpitalach. Ośrodek podpisał porozumienie o współpracy z Instytutem ECRI, na mocy którego Szkoła Zdrowia Publicznego otrzymywała, jako jedyna w kraju unikalne wydawnictwa i merytoryczną pomoc ECRI w pracach konsultingowych. Pod moim kierownictwem powstała elektroniczna baza informacji - INFOMED i słownik dla tej bazy (polskie tłumaczenie międzynarodowej terminologia aparatury medycznej „Universal Medical Devices Nomenclature System", która wchodzi obecnie w skład Universal Medical Langage System amerykańskiej National Library of Medicine). W Ośrodku koordynowałam prace zespołu, który na zlecenie polskich szpitali dokonywał ekspertyz przydatnych przy wyposażaniu w sprzęt i aparaturę medyczną. Idea oceniania technologii medycznych, na podstawie systematycznych przeglądów badań, analiz ekonomicznych i innych, w tym czasie była niemal zupełnie obca środowisku polskiej ochrony zdrowia. Próby zaszczepienia idei stworzenia centralnego ośrodka oceniania technologii medycznych, pomimo rozmów, które, wraz z osobami zaangażowanymi w prace Ośrodka, odbywałam w Ministerstwie Zdrowia, zakończyły się w tych latach niepowodzeniem. Polska Agencja Oceniająca Technologie Medyczne powstała dopiero 15 lat później. W latach 1993-1995 byłam też redaktorem pisma „Monitor -Technologie w Służbie Zdrowia", ukazującego się jako dodatek do „Służby Zdrowia", pisma, które informowało o wynikach analiz oceniających technologie prowadzonych na świecie. Prowadziłam też (prawdopodobnie pierwsze w Polsce) wykłady wyjaśniające zasady i cel dokonywania analiz nazywanych oceną technologii medycznych. Wykłady te prowadziłam na studiach podyplomowych, kształcących pierwszych menedżerów dla sektora ochrony zdrowia. Brałam też czynny udział w próbach stworzenia sieci informacji naukowej w dziedzinie zdrowia publicznego podejmowanych przez Szkołę Zdrowia Publicznego i jej Bibliotekę. We wrześniu 1997 r. zorganizowałam pierwsze w Polsce seminarium „Evidence Based Medicine. Principles