6404670965

wykazuje, że staż treningowy w małym stopniu wpływa) na poziom sprawności fizycznej H-RF. Szczególnie wiek badanych był ważną zmienną pośredniczącą w badaniach relacji między obciążeniem treningowym a poziomem rozwoju składowych sprawności sportowej (M-PF) oraz badanej w konwencji zdrowia (H-RF). Na tej podstawie należy sądzić, że tylko częściowo można potwierdzić sens wprowadzania ćwiczeń aerobowych do poprawy kondycji społeczeństwa prowadzącego sedenteryjny styl życia. Należałoby postulować zwiększenie obciążeń treningowych, ale z uwagą aby w treningu biegaczy właściwie dostosować obciążenia do wieku ćwiczących, zwłaszcza osób starszych. W tym przypadku wydaje się konieczne stawianie celów sportowych na miarę możliwości funkcjonalnych nieuchronnie starzejącego się organizmu człowieka.

Zagadnienie wpływu statusu społecznego na rozwój biologiczny człowieka jest częstym tematem publikacji auksologicznych i antropologicznych. Należy jednak dodać, że problematyka uwarunkowań środowiskowych jest rozpatrywana głównie w odniesieniu do rozwoju dzieci i młodzieży. Do niedawna do rzadkości należały publikacje dotyczące zasygnalizowanego zagadnienia u ludzi w średnim i starszym wieku. Na pewno przyczyną tego była trudność w przeprowadzeniu badań z wykorzystaniem proponowanych do niedawna testów sprawności fizycznej. Przełom nastąpił dopiero na przełomie XX i XXI wieku, kiedy wprowadzono nowe sposoby pomiaru aktywności fizycznej w Stanach Zjednoczonych AP i Zachodniej Europie. Jednym z nich jest The International Physical Activity Ouestionnaire (IPAQ) w wersji długiej i krótkiej (Short and Long Forms; November 2005). W publikowanej w niniejszym numerze pracy Aktywność fizyczna mężczyzn oceniana za pomocą Międzynarodowego Kwestionariusza Aktywności Fizycznej IPAQ - Wersja Długa przedstawiono zróżnicowanie w aktywności fizycznej 113 zdrowych mężczyzn w wieku 20-49 lat, zbadanej z wykorzystaniem kwestionariusza IPAQ w czterech istotnych dla życia człowieka dziedzinach, które były związane z pracą zawodową, aktywnym transportem, pracami domowymi oraz czasem wolnym, w zależności od wieku i poziomu wykształcenia. Okazało się, że w badanej grupie wiek i wykształcenie różnicowały istotnie poziom aktywności fizycznej związanej z pracą zawodową i czasem wolnym. Na tej podstawie zasugerowano, aby w dalszych analizach podjętego tematu dostarczyć nowych informacji i pogłębić istniejący zakres wiedzy na temat różnych rodzajów aktywności fizycznej podejmowanych w życiu codziennym, które mają wpływ na ogólną aktywność fizyczną.

W artykule Ocena przydatności metod określania otłuszczenia ciała u mężczyzn w świetle relacji ze sprawnością i wydolnością fizyczną Autorzy, wychodząc z założenia, że nadmiar tkanki tłuszczowej wykazuje wyraźne powiązania z zagrożeniami zdrowotnymi oraz z niższą sprawnością i wydolnością fizyczną przeprowadzili badania w celu potwierdzenia powyższej tezy. Uwzględniono w nich główne składowe sprawności fizycznej ujętej w myśl amerykańskiej koncepcji zdrowia Health-Related Fitness (H-RF), takie jak komponenty somatyczne (skład ciała), motoryczne oraz krążeniowo-oddechowe. Badaniami objęto 400 mężczyzn w wieku 20-70 lat, reprezentujących środowisko pracowników przemysłowych. Zastosowano cztery sposoby oceny otłuszczenia (wskaźnik otłuszczenia względnego, trzy wskaźniki BF%) oraz 5 prób motorycznych z testu Eurofit (równowaga, szybkość ruchów ręki, gibkość tułowia, siła eksplozywna kończyn dolnych, siła zaciskania ręki) oraz step-testu YMCA w celu określenia wydolności tlenowej. Za kryterium przydatności metody w badaniach liczniejszych grup przyjęto stopień korelacji między wskaźnikami otłuszczenia a pozostałymi komponentami sprawności fizycznej H-RF. Stwierdzono najwięcej współzależności istotnych w grupie wiekowej 30-39-latków. Dwie miary otłuszczenia - BF% wg Tanity i wskaźnik otłuszczenia względnego - najbardziej korelowały z wynikami sprawnościowymi i charakteryzowały się największą zmiennością wewnątrzgrupową

Z pracy Ocena dymorfizmu płciowego cech somatycznych i składu ciała młodzieży trenującej sporty wodne wynika, że kontrowersyjny problem maskulini-zacji cech budowy ciała sportsmenek pozostaje nadal otwarty. Jak wynika z przeglądu literatury, zasięg zasygnalizowanego zjawiska został tylko częściowo zweryfikowany w szeroko prowadzonych badaniach z zakresu antropologii. Celem badań przeprowadzonych w Poznaniu była próba określenia poziomu kształtowania się wybranych parametrów morfologicznych między chłopcami a dziewczętami trenującymi wioślarstwo, kajakarstwo i pływanie. Uzyskane wyniki pozwalają stwierdzić, że czynne uprawianie sportu nie powoduje znaczących zaburzeń w kształtowaniu się cech diagnozowanych jako różnicujące dymorficznie.

W kolejnej pracy Asymetryczność funkcji podporowej i stabilizującej kończyn dolnych u narciarzy zjazdowców został podjęty problem równowagi ciała u polskich narciarzy, a także asymetrii, gdyż jak stwierdzają jej Autorzy, każda z narciarskich konkurencji wymaga od zawodnika sprawnych bilateralnych mechanizmów kontroli stabilności. Badania przeprowadzone na bardzo małej grupie młodych sportowców (3 kobiety i 8