6771814490

dowodów zaliczeń uzyskanych przed wojną i w czasie okupacji. W latach 1946-1949 dyplom lekarza dentysty w Akademii Stomatologicznej uzyskało 314 osób.

W roku 1946 studenci reaktywowali działalność organizacji „Bratnia Pomoc Studentów Akademii Stomatologicznej w Warszawie". Głównym celem „Bratniaka" powstałego na tradycjach Państwowego Instytutu Dentystycznego było współdziałanie z władzami uczelni w organizowaniu studiów, niesienie pomocy materialnej młodzieży studenckiej, zaopatrywanie w pomoce naukowe i materiały do ćwiczeń, wydawanie skryptów, organizowanie wypoczynku dla studentów. W roku 1949 „Bratnia Pomoc" została zlikwidowana i dalszą działalność wśród młodzieży przejęło Zrzeszenie Studentów Polskich.

Dnia 1.09.1949 r. Akademia Stomatologiczna została wcielona jako Oddział Stomatologiczny do Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, a następnie w ramach tego Wydziału przeszła do Akademii Lekarskiej. Dnia 3 marca 1950 r. zmieniono nazwę Akademii Lekarskiej na Akademię Medyczną.

Początkowo funkcję kierownika Oddziału Stomatologicznego pełnił z-ca prof. dr med. storn. Mieczysław Jarosz. Minister Zdrowia nie zatwierdził jednak tej nominacji i Senat powołał na to stanowisko kierownika Kliniki i Katedry Chirurgii Szczękowej z-cę prof. dr med. stm. Mariana Górskiego. W związku z przejściem na emeryturę kierownika sekretariatu Z. Groszewskiego funkcję tę z dniem 1 stycznia 1950 r. objęła Jadwiga Wexowa.

Nauczaniem przedmiotów stomatologicznych w Oddziale zajmowało się wówczas: 4 zastępców profesorów, 4 adiunktów, 38 starszych i 14 młodszych asystentów. Wykłady zlecone prowadziło nadal 15 osób: 6 profesorów i 6 docentów, 2 doktorów medycyny i 1 artysta rzeźbiarz.

Warunki lokalowe znacznie się poprawiły ponieważ w ostatnich miesiącach 1949 roku przekazano Akademii dom przy ul. Miodowej 18 przystosowany do nauczania stomatologii. W budynku tym znalazły pomieszczenia Katedry i Kliniki Chirurgii Stomatologicznej i Dentystyki Zachowawczej. Zwolnione pomieszczenia przy ul. Narbutta zostały zagospodarowane przez pozostałe tam Katedry Protetyki i Ortodoncji, które następnie w roku 1952 przeniesiono tymczasowo do zaadaptowanej części budynku mieszkalnego przy ul. Filtrowej 30, gdzie znajdują się do chwili obecnej.

W roku akademickim 1952 / 53 zmieniono program nauczania dla studentów Oddziału Stomatologicznego. Wprowadzono pięcioletnie studia rozszerzając zakres nauczania przedmiotów ogólnolekarskich.

O przyjęciu na studia stomatologiczne decydował nadal wynik egzaminu wstępnego z biologii, fizyki i chemii poszerzony o naukę o Polsce i świecie współczesnym. Młodzież ze środowiska robotniczo-chłopskiego uzyskiwała preferencje z tytułu swego pochodzenia.

Na czele Oddziału Stomatologicznego stał Kierownik, który początkowo jako jedyny był członkiem Rady Wydziału Lekarskiego. Natomiast od 1953 r. w skład Rady Wydziału Lekarskiego wchodzili wszyscy kierownicy katedr i klinik stomatologicznych.

W latach 1950-1970 Oddział prowadzili: prof. M. Górski (1950-1957), prof. J. Krzywicki (1957-1966), prof. J. Galasińska-Landsbergerowa (1966-1969). W tym okresie kierownictwo Klinik sprawowali: Chirurgia Szczękowa - prof. M. Górski, Stomatologia Zachowawcza - prof. J. Krzywicki, Protetyka Stomatologiczna - doc. A. Ujejski, od 1957 r. dr J. Morawski, od 1958 r. i prof. J. Galasińska-Landsbergerowa, Ortodoncji - prof. A. Orlik-Grzybowska.

W 1970 roku utworzony został Instytut Stomatologii. Na stanowisko Dyrektora rektor mianował prof. dr hab. Janinę Galasińską-Landsbergerową.

5