6931257452

109

KOMUNIKOWANIA POLITYCZNEGO W BBC ZASADY

karzy BBC zajmujących się zagadnieniami związanymi z terroryzmem, jest niewątpliwie rezultatem silnych kontrowersji, niemal od zawsze towarzyszących relacjonowaniu konfliktu pomiędzy katolickimi nacjonalistami a protestanckimi unionistami w Irlandii Północnej. Okres największych publicznych sporów w tej kwestii przypadł na lata 80., kiedy to BBC znajdowała się pod stała presją konserwatywnego rządu Margaret Thatcher. Brytyjska premier była zdecydowanie przeciwna przeprowadzaniu telewizyjnych wywiadów z aktywnymi członkami Irlandzkiej Armii Republikańskiej (IRA), organizacji paramilitarnej walczącej o oderwanie Irlandii Północnej od Zjednoczonego Królestwa. Wyemitowanie takiego wywiadu w lipcu 1979 r. było przyczyną pierwszego konfliktu pomiędzy Thatcher a brytyjską telewizją publiczną. Rok później reporterzy Panoramy - sztandarowego programu publicystycznego BBC - sfilmowali patrol IRA w miejscowości Carrickmore, wprawiając w furię konserwatywną premier. W ostrych słowach wezwała ona nadawców do „zrobienia porządków w swoich domach”, a gwałtowne protesty popierającej ją większości w parlamencie sprawiły, iż ostatecznie policja - powołując się na Ustawę o Zapobieganiu Terroryzmowi - zarekwirowała niewyemitowany jeszcze materiał filmowy.²³

Rok 1985 przyniósł kolejny poważny spór na linii rząd - BBC, a dotyczył on jednego z odcinków dokumentalnego cyklu Real Lives. W programie przedstawione zostały sylwetki dwóch czołowych działaczy reprezentujących skrajne bieguny politycznego podziału w Irlandii Północnej -Sinn Fein oraz DUU (Democratic Ulster Union). W atmosferze oskarżeń o stosowanie cenzury, minister spraw wewnętrznych (Home Secretary) wywarł skuteczny nacisk na Radę Gubernatorów, aby ta usunęła kontrowersyjny program z ramówki BBC. Jak głosiło oficjalne uzasadnienie, program nie zachowywał należytej równowagi poglądów i przedstawiał organizację terrorystyczną w pozytywnym świetle. W reakcji na decyzję Rady Gubernatorów dziennikarze BBC ogłosili 24-godzinny strajk, nie mający precedensu w historii Korporacji. Ostatecznie budzący tyle emocji program po niewielkich uzupełnieniach został wyemitowany z kilkumiesięcznym opóźnieniem, gromadząc przed telewizorami wielomilionową widownię.²⁴

Wreszcie w 1988 roku rząd Margaret Thatcher zdecydował się na zastosowanie bezpośredniej cenzuiy wobec organizacji nadawczych. Ówczesny minister spraw wewnętrznych Douglas Hurd, wykorzystując przysługujące mu uprawnienia, wprowadził zarządzenie zakazujące emitowania bezpośrednich wystąpień przedstawicieli oraz zwolenników jedenastu partii politycznych i ugrupowań paramilitarnych działających na obszarze Irlandii Północnej. Zarządzenie Hurda, które w Wielkiej Brytanii przeszło do historii jako „zakaz nadawania” (z ang. broadcasting ban), miało obowiązywać

²³    R. Negrine, (1994), s. 112.

²⁴    op. cit., s. 115.