7255413520

na k. 221-241 rkpsu Ces. Billi. Puhl. w Petersburgu o sygn. Lal. XVII Q 140. Wcześniej rkps należał do świętokrzyskiego klasztoru Benedyktynów. Prawdopodobnym kopistą rkpsu hyl Stanisław z Krakowa. Rkps powrócił do Biblioteki Narodowej w Warszawie na mocy traktatu tyskiego, ale •/ostał spalony przez Niemców po upadku powstania warszawskiego wraz z najcenniejszymi zbiorami tej biblioteki. Fkscerpcja Tadeusza Kalickiego.

Msza VI. 1456 R XXV 260-264. ~ Tcksi kanonu wydal Bruckner Aleksander w artykule Drobne-zabytki języka polskiego jako tekst główny. Niestety, nie podał on kart, na których zapisana była Msza. Rkps znajdował się w (!es. Bihl. Puhl. w Petersburgu i opatrzony był sygn. Lat. I F 232. Wcześniej należał do klasztoru Benedyktynów w Sieciechowie. Prawdopodobnym kopistą był Jan Skotnicki, wikary kolegiaty Najświętszej Marii Panny w Sandomierzu. Oprócz kanonu w rkpsie znajdowały się traktaty św. Bernarda, Innocentego III, Dicta salutis, Lumen animae, Senno de hcate Ne-mine. Griscłdts Pclrarki oraz inne teksty teologiczne. Rkps powrócił do Biblioteki Narodowej w Warszawie na mocy traktatu ryskiego, ale został spalony pr/ez Niemców po upadku powstania warszawskiego wraz z najcenniejszymi zbiorami tej bihliotcki. F.ksccrpcja Mariana Kucały.

Msza VII. XV/;. post. MacDod 50-66. ~ Polskie tłumaczenie kanonu, „ponadpisywanc*’ nad tekstem łacińskim, wydane zostało przez Maciejowskiego w przypisach oznaczonych I jako warianty do innego odpisu kanonu, u Maciejowskiego podstawowego, stanowiącego w Sstp Msżę III. Rkps należał do Publicznej Biblioteki Warszawskiej, a następnie do Ces. Bibl. Publ. w Petersburgu. Na początkowych kartach widniał napis pAplieatio r.anonis mis mc (jak informuje Maciejowski, tylni prawdopodobnie nadany prze/, odkrywcę rkpsu Łukasza Gołębiowskiego). Obetnie rkps uważany jest za zaginiony.

Msza VIII. XV p. post. MacDod 5U-66. — Na len odpis kanonu składa się polskie tłumacznie wydane przez Maciejowskiego w przypisach oznaczonych II jako warianty do innego odpisu kanonu, u Maciejowskiego podslawowego, stanowiącego w Ssip Mszę Ul. Rkps należał do Publicznej Bi-blioleki Warszawskiej, a następnie do Ces. Bibl. Puhl. w Petersburgu. Ohecnie rkps uważany jest za zaginiony.

Msza IX. XV /;. pt: R XXV 258-259. — bragmcnl polskiego IlumaCznia kanonu, znajdującego sic na k. 169-173 rkpsu Ces. Bibl. Publ. w Petersburgu, wydał Aleksander Bruckner. Rkps oznaczony był sygn. Lal. I O 59. Wcześniej należał du Biblioteki Załuskich w Warszawie. Zawierał kazania i traktaty teologiczne, „nieraz z polskimi głosami”. Rkps powrócił do Biblioteki Narodowej w* Warszawie na mocy traktatu tyskiego, ale został spalony przez Niemców po upadku powstania warszawskiego wraz z najcenniejszymi zbiorami tej biblioteki.

Msza X. XV mcd. Pt' V 77. — Kilkanaście polskich glos du łacińskiego kanonu wydał Lubicz Rafał [Łopaciński Hieronim] w artykule Kilka zabytków języka staropolskiego. Rkps znajduje sic w Bibliotece Naukowej PAC i PAN w Krakowie pod sygn. 17U). Polskie glosy do kanonu znajdują się na k. 236v-237v. W rkpsie znajdują się traktat o niszy. Ritbńcae missaram, kończące się krótkim objaśnieniem kanonu z wyrazami polskimi, traktaty moralne, św. Augustyna De vita Christiana, Irak tal Mikołaja z Błonia Sae.nametttttle oraz traktat o małżeństwie.

Msza XI. 14% PF V 78. ~ Na ten odpis kanonu składa się dziesięć polskich glos. Wydane są one przez Lubicza Rafała [Lopacińskiego Hieronima] w artykule Kilka zabytków języka staropolskiego. Rkps znajduje się w Bibliotece Naukowej PAL) i PAN w Krakowie pod sygn. 1706. Glosy do kanonu znajdują się na k. 21 r, 39v i 40r. W rkpsie znajdują się również nuty do l.ihei gtneradonis, wierszowana Summa saciificiorum per Johannem Cardinulem. opis wzięcia Konstantynopola przez 'lulków w r. 1453 i inne drobne teksty. Prawdopodobnym pisarzem tego rkpsu był Laureneius de Ciyesky (Gicski). Od 1974 r. Pracownia Sstp posiada zdjęcia ikpsu. na podstawie których sprawdzano odczytania wydawcy.

Msza XII.ca 1431 SIOcc XXV 212-225. — 'tekst kanonu łacińskiego wraz z polskimi glosami wydali Bolz Bogdan i Żurówska-Górceka Wanda w artykule Glosy kanonu z lat J428-H31 (z rękopisu gnieźnic/iMego ni 60), Poznań 1965. Obecnie rkps znajduje się w Ribliolece Katedralnej w Gnieźnie. Polskie glosy do kanonu znajdują się na k. 5f-7v. Katalog Biblioteki Gnieźnieńskiej z 1877 r. oznaC/a ten rkps jako Sancli lhomc dc Aąuino Summa. Rkps najprawdopodobniej pochodzi z Krakowa, o czym świadczą wymieniane w nim często osohy biskupa i rektora szkoły szpitalnej w Krakowie. Skrót źródła wprowadzono w i. V.