wie wartości naprężeń krytycznych i wartości ciśnień okólnych wyznacza się w układzie współrzędnych „naprężenie ścinające-naprężenie normalne" promienie kół Mohra o środkach, jak na rysunku 4.33 i średnicach O1-O3. Postępując tak dla założonych wartości ciśnień okólnych, uzyskuje się kolejne koła, a styczna do ich obwiedni wyznacza spójność c i kąta tarcia wewnętrznego (p.
Rys. 4.33. Schemat wyznaczania spójności i kąta tarcia wewnętrznego podczas trójosiowego ściskania
próbki skalnej
Dla warunków GZW wartości wytrzymałości na ścinanie proste skał płonnych i węgli przedstawiono na rysunku 4.34.
co
CL
(n=30) (n=80) (n=136) (n=120) (n=356) (n=392)
Skała; liczebność zbiorów
Rys. 4.34. Średnia wytrzymałość na ścinanie proste i przedziały jej zmienności w GZW
Wytrzymałość na zginanie
Wytrzymałość na zginanie określa krytyczna wartość naprężenia, przy którym próbka skalna poddana obciążeniu zginającemu ulega zniszczeniu. Metoda wyznaczania wytrzymałości na zginanie polega na obciążaniu próbki skały, w kształcie prostopadłościanu lub walca, siłą zginającą przenoszoną na próbkę
96