402 Miernictwo.
Kat (a)i. k nazywamy azymutem pozornym kierunku z punktu J do K w odróżnieniu od azymutu astronomicznego tego kierunku, który należy liczyc od północnej gałęzi południka punktu J.
Długość Si k obliczamy dla kontroli podwójnie (p. wzór (2), przyczcm wyi okiaumejszy otrzymujemy w przypadku większego licznika.
Wartość azymutu pozornego (a) zależy także i od znaków licznika i mianownika; dlatego posługujemy sic przy obliczeniu (a)
-j- Aa;
katem pomocniczym = -j—~..........(3)
Jeśli tedy tang (o)
+ A y + A y
-j-Aa?’ —Az’ —Az’ -J-A?/’
to będzie (a) — <p, 180°—<p, 180° -}-*<?, 360°—
Kontrolę dla (a) uzyskujemy przy pomocy związku
(4)
f . A x 4- A u
tang {(.) + «•} K^=r......
Poszczególne trójkąty rozwiązuje się zw. przy pomocy. twierdzenia sinusowego; ostateczne obliczenie społrzcdnych umożliwiają wzory:
xk = Xi -f- Si. k cos (a)i. k, yk — yi -f- Si. k sin (a)», k . . . . (0) (Patrz ustęp: Wcinanie wprzód i nast.).
kierunki E A i EB ze stanowiska mimośrodkowego E, przeprowadza się redukcję spostrzeganych kierunków na kierunki CA i CB w następujący sposób:
Prócz wyżej wymienionych kierunków należy na stanowisku E dokonać obserwacji kierunku E C, om pomierzyć b. starannie odległości E C — e. (por. fig. 83).
Kierunki zredukowane w punkcie C otrzymamy przy pomocy wzorów:
Oc.a — Oe.a~\~
£
siu (Of..a — Oe. c) P
c 1
Oc.B= Oe.bĄ--sin {Oe.b— Oe.ć) p,
przyczem można zastąpić odległościami
(st) O oznacza odczyt odpowiadający
obserwowanemu kierunkowi, zaś p jest 3438' lub 206265", zależnie od tego, czy przeprowadzamy poprawkę kierunku w minutach, czy w sekundach kątowych.
Kąty zredukowane otrzymujemy z różnicy zredukowanych kierunków.
Powyższe wzory redukcyjne są ważne bez względu na położenie wzajemne punktów
C, E, A i B.
Jeżeli nie możua obserwować kierunku EC i pomierzyć odległości e, zakładamy mniej więcej równolegle do kierunku E C podstawę />, łącząc ją pomiarami katowemi z punktami E i C (fig. 84).
Rozwiązanie czworoboku MCEN:
64