7292101066

412

Miernictwo.

względnie we formie uproszczonej: 8* =» At ox-f- Bi 3y -f-Li    . . . (35*)

Poprawki spółrzednych o_x i Qy wyznaczamy z równań normalnych kształtu:

[AA]Zx + [AB]iy + [AL}~0 [AB\ox-\-[BB]i>y + [BL} = 0.......' '

Jednostkowy błąd średni:    _

(37)

¹¹ =    V ..........<^3,>

a to z powodu 3 niewiadomych.

Dokładność wyznaczenia punlctu określają wzory:

.(38)

^ ^: V [irkrr ^⁼^ 1 ^{\aa) ^!    •⁽³⁸⁾

p-p = Vp.²x +    ...........(39)

Dla wyznaczenia punktu U, •wcięto go czterema kierunkami do punktów trygon., otrzymując spostrzeżenia (wypadkowe):

K_c = 108° 4'40"    K_k = 204° 26' 86"

A^rtp = 332⁰36'68".

K_r — 202° 9' 24"    K_w — 932° 36' 68".

Po wyznaczeniu spółrzędnych przybliżonych punktu U przy pomocy kierunków A'„

K_k i K_l0 (patrz przykład str, 405):

i/' = 2523,95    x= — 2329,52.

obliczamy azymuty przybliżone przy pomocy wzorów (1) i (2).

(a)'„ _e= 86° 4'40", (a)'_{w r} =182° 9'17"

(«)'„ ;. = 244°20' 34" i (a)'„_>ip = 312° 30'67".

C    du z o ąglen wyników końcowych Btr. 404, różnią się niektóre obecnie podanf

azymuty o 1", co j06t bez znaczenia praktycznego.)

Następnio wyznaczamy

*₀ = 86° 4' 40" — 106° 4' 40" = 340° 0' 0", zatem poszczególne k₀ są:

(*o)_c = 86° 4'40",    =182° 9'24"

(*b)* = 244° 20' 36",    (^),₀ = 312° 80' 68".

Poszczególno l obliczamy wedle wzoru (o)'_t— (7J-

t 'J    •

spółczynniki a i i wedle wzoru (33).

Redukcję spółczynników równań błędów a, b l l na A, 11 i L przeprowadzamy najwygodniej przy pomocy schematu następującego:

Punkt

11	l
— 30,1	0,0
+ 01,9	-7,0

+ 1,3

— 60,1

V	-44,1	- 0,1	+ 101,8	0,0	— 9,0	+ 0J
	: 4 = — 11,036		:4 — + 26,46		: 4 = — 2,26

74