'hchat Wianski, Aleksander Marciniak
nie jest też wydalana. Bariery narządowe i tkankowe uniemożliwiają dostęp leków do pewnych przestrzeni organizmu. Niektóre leki mogą być przechowywane w organizmie np. w lipidach tkanki tłuszczowej. Między nimi a lekiem wolnym w surowicy występuje równowaga.
II. Występują pewne czynniki, które mogą modulować dystrybucję leku. Są to między innymi: właściwości chemiczne i fizyczne leku, objętość wyrzutowa serca, zawartość lipidów w tkankach, wiązanie leku z białkami osocza i tkankami oraz przepuszczalność śródbłonków naczyń włosowatych.
III. Dystrybucję kliniczną leku można opisać przy udziale modeli:
• Model jednokompartmentowy - najprostszy i najczęściej stosowany model. Jego założeniem jest równomierna dystrybucja leku, która jest szybsza od wchłaniania i eliminacji. Objętość dystrybucji pozorna (Vd) jest ilościową oceną tkankowego rozmieszczenia leku. Duża wartość Vd wskazuje na dużą lipofilność leku lub wielu receptorów dla danej substancji. Można ją wyznaczyć przy pomocy poniższego wzoru:
_ ccłfcowita ii!ość 1 ekzi w organizmie stężenie lekuwsurowicy
Ogólny klirens leku określa objętość krwi lub osocza, która w jednostce czasu jest całkowicie oczyszczana z leku. Klirens jest związany z Vd oraz t,/2 leku. Ponadto związany jest również ze stałą szybkości eliminacji (k). Przedstawia się wzorem:
klirens — Vd(k)
Vd{0,693) *1/2
• Model dwukompartmentowy - stosowany do leków, które nie są podawane dożylnie. Pozwala lepiej opisać dystrybucję i eliminację leku. W tym modelu stała szybkość dystrybucji określana jest okresem półtrwania alfa (t1/2a). Stała szybkości eliminacji określana jest okresem półtrwania beta (tl/2|!), który jest ważniejszy od t1/2a;
• Model wielokompartmentowy jest używany w odniesieniu do leków wykazujących zdolność do gromadzenia się w magazynach organizmu i leków o procesach szybkiego metabolizmu lub eliminacji.
e. Transport leku - leki mogą pokonywać błony komórkowe na drodze:
I. Dyfuzj i biernej - leki przechodzą przez błony w postaci niezj onizowanych
cząsteczek. Czynniki wpływające na przemieszczanie się substancji
10