7928718585

Wady i zalety automatycznego określania liczby drzew oraz pierśnicowego pola przekroju... 317

liwe jest tylko w przypadku przeprowadzenia badań dla wszystkich pozycji skanera z uwzględnieniem zmienności warunków przyrodniczych i ich unikatowości (rozmieszczenie drzew w lesie).

Analizując parametr zagęszczenia, czyli liczby drzew na jednostce powierzchni, stwierdzono duże zróżnicowanie wewnątrz wydzielenia (wsp. zmienności = 17,2%), które w zasadzie powinno mieć homogeniczny charakter, typowy dla jednowieko-wego, jednogatunkowego drzewostanu gospodarczego. Nie ma to jednak większego znaczenia dla porównywania dwóch metod wyznaczania liczby drzew. Istotny jest sposób losowego występowania drzew na powierzchni bądź też występowanie podrostu i podszytu. Niezmiernie ważny jest dobór stanowisk skanera poza centralną jego pozycją (środek powierzchni kołowej). Uzyskane wyniki wskazują na istnienie różnic w liczbie drzew na poszczególnych powierzchniach, tj. rzeczywistą (referencja) oraz otrzymaną z analizy chmury punktów TLS z poszczególnych stanowisk (centralne TLS_1 oraz kombinacja wszystkich TLS_1_4; tab. 1).

Tabela 1. Liczba drzew na analizowanych powierzchniach kołowych (pow. 500 m²) określona metodą tradycyjną oraz TLS

Powierzchnia nr	Referencja	TLS1		TLS_1_4
	[szt.]	[szt.]	[%]	[szt.]	m
7	25	25	100	25	100
8	21	19 (-2)	90	20 (-1)	95
9	22	22	100	23 ( + 1)	105
10	16	16	100	18 (+2)	113
11	18	17 (-1)	94	17 (+1)	94

Różnice w liczbie drzew na niekorzyść metody TLS wynikały z przesłaniania się pni na powierzchniach i wzajemnym ocienianiu się. Być może lokalizacja stanowisk skanera nie była także optymalna, czego przed samym skanowaniem jednoznacznie stwierdzić się nie dało. Aby podkreślić trudności panujące w drzewostanie sosnowym, w którym występował wysoki podszyt do 2,5 metra, należy przytoczyć wynik uzyskany przez operatora programu FARO Scene, w którym dokonywane były pomiary na ekranie w ramach innego projektu. Dla powierzchni numer 10 możliwy był pomiar jedynie 5 drzew metodą PIXEL, która wymaga dobrej widoczności obu krawędzi pnia. Wynik ten pokazuje jednocześnie przewagę automatycznych metod wykrywania i pomiaru nad subiektywizmem operatora.

Obecność podszytu oraz wzajemne zacienianie się pni drzew negatywnie wpływa na możliwości ich detekcji, szczególnie jeśli w analizach stosowany jest jedynie przekrój pnia z wysokości 1,3 m nad gruntem (tzw. pierśnica drzewa). W rzeczywistości drzewa nie rosną idealnie pionowo, stąd przesłanianie się drzew na wysokości 2-3 metrów nad gruntem nie oznacza, iż na wysokości 10-15 metrów nie można dojrzeć