8254445131

56

A więc i zarys krzywej Brucknera w stosunku do usytuowania linji rozdzielczej odgrywa tu rolę decydującą, ponieważ na rys. Nr. 44 opuszczanie linji rozdzielczej MN nie ma żadnego celu, gdyż w ten sposób otrzymalibyśmy stale zwiększanie górnych, oraz stałe zmniejszanie dolnych powierzchni segmentów wtedy, kiedy powinniśmy dążyć do odwrot-nj manipulacji, a na co nie pozwala nam ustalona już zasada niewykra-czania linji rozdzielczych poza początek lub koniec krzywej Brucknera.

Identyczne rozumowanie stosuje się do rys.. Nr. 45, na którym linja rozdzielcza musi przechodzić przez końcowy punkt krzywej.-

Wreszcie może się wytworzyć taka sytuacja, kiedy linja rozdzielcza nie może przechodzić przez krańcowe punkty krzywej, a pośrednia jej pozycja nie zadow^olni zasady wyrównania sum cięciw, a co nam wyjaśni przykład poniżej umieszczony na rys. 46.

v-r-

o-

—r\

Dla uogólnienia wniosków przyjmowaliśmy dotąd krzywą Brucknera ciągłą, jednak w praktycznem rozwiązaniu zadań robót transportowych krzywa ta przyjmuje postać otwartego wieloboku. Z rysunku Nr. 46, przez pomiar odcinków (cięciw), widzimy, że linja rozdzielcza PQ daje wynik: bc+de •< ab+cd, czyli suma cięciw górnych segmentów jest mniejszą cd sumy cięciw dolnych segmentów. Linja rozdzielcza MN, podprowadzona przez jeden poziomy element (rs) wieloboku daje następujący w^rynik: pq + tu<op-| qr+st, lecz różnica sumy cięciw górnych i dolnych segmentów jest mniejsza, niż w pierwszym przypadku. Linja rozdzielcza RS w wyniku zaś diaje: gh-f-il+mn>fg-fhi + lm, _C2y]j _surna cięciw górnych segmentów jest znów większą od sumy cięciw dolnych segmentów. Poprowadziliśmy linje rozdzielcze PQ i RS w pewnej odległości od linji MN przechodzącej przez jeden poziomy element wieloboku, lecz ten sam rezultat otrzymalibyśmy wtedy, gdyby PQ i RS przechodziły nieskończenie blisko MN.

Widzimy więc, że równości sumy cięciw nie możemy osiągnąć a ponieważ różnica ich w przypadku przyjęcia linji rozdzielczej poprowadzo-