8473659636

145

Recenzje i noty recenzyjne

ku audiowizualnego przyznaje, że rozwój telewizji lokalnej i regionalnej jest, używając jej określenia: „opóźnieniem francuskim”. W Europie Zachodniej obserwujemy rozwój telewizji lokalnej i regionalnej, we Francji natomiast ciągle jeszcze, wzorem lat 60. i 70. ubiegłego wieku, dominują kanały o zasięgu ogólnokrajowym.

Druga część książki została poświęcona prawodawstwu, a także działalności Con-seil Superieur de l’Audiovisuel. Te dwa rozdziały porządkują wiedzę na temat prawa dotyczącego działalności mediów, jak i aktywności samych dziennikarzy we Francji. Jest to jedno z lepszych kompendiów wiedzy z tej dziedziny, jakie miałam okazję do tej pory poznać. Prawodawstwo francuskie dotyczące mediów reguluje zbyt ogólnie wiele szczegółowych kwestii, przez co daje dużą swobodę interpretacji. Poza tym niektóre przepisy są z różnych powodów trudne do zastosowania. Warto tutaj chociażby wspomnieć o prawie do odpowiedzi, które istnieje we Francji od 1881 roku, a którego zastosowanie w mediach elektronicznych jest prawie niemożliwe. Rozdziały, zarówno dotyczący prawa, jak i działalności CSA, są wzbogacone o liczne kazusy pomagające w zrozumieniu istoty danej regulacji prawnej. Prawodawstwo jest podzielone tematycznie, co niezwykle ułatwia przyswojenie treści podstawowych dokumentów. Autorka zwraca uwagę także na takie zapisy, jak na przykład prawa do ochrony dóbr osobistych, które są często wykorzystywane na salach sądowych we Francji, dlatego ich znajomość jest szczególnie ważna dla medioznawców.

Na zakończenie autorka przytoczyła kilka przykładów funkcjonowania mediów w innych krajach europejskich. Dokonała wyboru plusów i minusów działalności środków masowego przekazu w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Hiszpanii oraz we Włoszech. Jest to rozdział służący tylko porównaniu rozwiązań funkcjonujących we Francji i w innych państwach europejskich, zarysowuje bowiem najważniejsze problemy, a nie stanowi charakterystyki mediów w tych państwach.

Książka Comprendre les medias Mireille Thibaull może służyć jako podręcznik porządkujący wiedzę o mediach we Francji. Największą zaletą publikacji jest jej klarowna kompozycja, która ułatwia zrozumienie zawiłej struktury mediów francuskich. Jest jedną z nielicznych prac z tej dziedziny, w której w centrum zainteresowania znajdują się problemy, a nie opis środków przekazu. Niezaprzeczalnym atutem pozycji jest jej prosty styl - rzadka zaleta w piśmiennictwie francuskim. Może to wynikać z tego, że autorka przez długie lata pracowała jako dziennikarka. To powoduje, że książka ta jest łatwa do czytania także dla obcokrajowców. Może ona stanowić podstawową lekturę na temat mediów we Francji zarówno dla studentów dziennikarstwa, jak i praktyków oraz teoretyków, na przykład medioznawców.