- „Jeżeli pan ma obrączkę na palcu i panu to nie przeszkadza, mnie nie przeszkadza różaniec." Został za to zamknięty w areszcie karnym. Było ośmieszany i poniżany; w tym czasie koledzy z sali w jego intencji modlili się, odmawiając różaniec.
Koperta 3. z napisem: Słuchanie Słowa Bożego (uczeń zapisuje na tablicy) - w kopercie tekst oraz obrazek przedstawiający ks. Jerzego.
Posyła mnie Bóg, abym głosił Ewangelię i leczył rany zbolałych serc (z obrazka prymicyjnego ks. Jerzego).
Hutnicy tak wspominają ks. Jerzego: „dotarł do naszych serc i związał się z nami. Przemawiała przez niego autentyczna miłość i dobro. Był zwyczajny, skromny, po prostu ludzki. Nie wynosił się, nie onieśmielał".
Koperta 4. z napisem: Rachunek sumienia (pomoc ludziom) (uczeń zapisuje na tablicy) -w kopercie tekst i wycięte z papieru serce.
Młody wikary [ks. Jerzy] dowiedział się, że w jakiejś rodzinie dziecko choruje na stwardnienie rozsiane. Leczone było wprawdzie w szpitalu, ale lekarstwa nie przynosiły poprawy.
- Ratunkiem mogłaby być podobno żywica, którą można okładać kolana -powiedział do księdza zrozpaczony ojciec.
-1 to wystarczy?
- Podobno tak, ale my tej żywicy nie mamy.
Ksiądz Jerzy zebrał kilku ministrantów i pojechał z nimi w kieleckie lasy, by zebrać trochę życicy. Zawiózł ją później chorej dziewczynce, a rodzice zaczęli z niej robić dziecku okłady. Wyzdrowiało. Żyje zresztą do dziś i ma swoje dzieci.
Koperta 5. Z napisem: Systematyczna spowiedź (uczeń zapisuje na tablicy) w kopercie tekst i sznurek.
Ks. Jerzy najbardziej się cieszył, gdy siedział w hucie na krześle przy kratach konfesjonału, a „te twarde chłopy w usmarowanych kombinezonach klękały na asfalcie zrudziałych smarów i rdzy". Niektórzy z nich przystępowali do spowiedzi po wielu latach, niekiedy były to spowiedzi z całego życia.
Sam ks. Jerzy dzień przed uprowadzeniem i tragiczną śmiercią przystąpił do sakramentu spowiedzi.
Aby przybliżyć ważność systematycznej spowiedzi, można zaproponować uczniom grę dramową. Zapraszamy 2 uczniów, aby pomogli nam wytłumaczyć sens systematycznej spowiedzi. Stają naprzeciw siebie i trzymają sznurek, który napinają. Katecheta jest po środku, aby animować historię. Zwraca się do wyobraźni uczniów i przedstawia, że jeden z nich w tej scence reprezentuje Boga, a drugi każdego z nas. Obaj uczniowie dostają wizytówki z rolami BÓG, PENITENT, sznurek (może być i sznurówka) jest to łączność miedzy nami, a Bogiem, gdy jesteśmy w stanie łaski uświęcającej. Gdy grzeszymy (uczeń, który przedstawia penitenta, puszcza koniec sznurka) ta łączność jest zrywana, ale gdy przyjmujemy sakrament pokuty i pojednania, wtedy ponownie mamy nawiązaną relacje i co