9524125058

opłaty naliczane były na podstawie czasu trwania połączenia, transmisja pakietowa dała możliwość naliczania opłat na podstawie ilości przesłanych danych. Maksymalną, lecz niestety jedynie teoretyczną, prędkością jaką pozwala uzyskać GPRS jest 171,2 kb/s.

Następnym i jak się okazało ostatnim etapem rozwoju pakietowej transmisji danych w standardzie GSM było wprowadzenie w 2000 roku technologii EDGE (ang. Enhanced Data rates for GSM Evolution). Technologia ta stosuje 8-mio wartościową metodę modulacji z kluczowaniem fazy, która zwiększa transmisję danych - do 384 kb/s. Kolejnym etapem rozwoju systemów komórkowych było powstanie systemów trzeciej generacji (3G), które w porównaniu z systemami poprzednich generacji znacznie zwiększyły transmisje danych. W 2002 roku została uruchomiona pierwsza sieć UMTS w Europie. Transfer danych miedzy siecią a abonentem został polepszony dzięki powstaniu nowego interfejsu radiowego, co wpłynęło na poprawę jakości oferowanych usług. W przeciwieństwie do systemów starszych generacji UMTS umożliwia realizację usług multimedialnych. Podczas korzystania z serwisów UMTS koszt transmisji głosowej zależny jest od czasu trwania połączenia, natomiast transmisji pakietowej zależy jest od ilości przesłanych informacji oraz jakości usług. Systemy telefonii komórkowej obecnie istniejące na rynku zapewniają abonentom jednakowe warunki pracy. Prędkość transmisji danych jest taka sama, niezależnie od tego czy plik przesyłany jest w obrębie dwóch miast, czy też transmisja odbywa się na jednym osiedlu mieszkalnym. Kiedy wymiana danych odbywa się za pośrednictwem aparatów UMTS, ważnym aspektem jest to czy podczas transmisji pozostajemy w ruchu, czy też poruszamy się np. jedziemy samochodem.

Nowy standard wnosi podział sieci telefonicznej na cztery strefy. Niezależnie od tego w jakiej strefie znajduje się abonent może być on pewny że będzie mógł przeprowadzić połączenie głosowe. Jednakże w dzisiejszych czasach telefon komórkowy często spełnia funkcje modemu, ważnym faktem jest, iż transmisja danych w różnych strefach sieci UMTS odbywać się będzie z różnymi prędkościami. Pomimo zróżnicowania warunków transmisji, przepustowość będzie większa niż w najlepszych systemach GSM.[1,5]

Najmniejszym fragmentem sieci UMTS jest tzw. pikokomórka (ang. picocell), która swoim zasięgiem obejmuje obszar kilkuset metrów kwadratowych. W tej strefie wymiana danych odbywa się z maksymalną 2 Mb/s.

Abonenci znajdujący się na nieznacznie większej powierzchni (kilka kilometrów kwadratowych), przebywający np. w centrum zaludnionego miasta, będą podlegali strefie mikrokomórki (ang. microcell).

4