Z życia szkół i placówek oświatowych
Anna Karpowicz - konsultant ds. edukacji przyrodniczej
Konstruując program należy pamiętać o jego dostosowaniu do potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz predyspozycji ucznia.
To, w jaki sposób ktoś podchodzi do programu, odzwierciedla jego pogląd na świat, a w tym to, co określa on jako rzeczywistość- wartości, które uznaje za ważne i zakres wiedzy, jaka posiadł. Podejście takie oddaje całościowy punkt widzenia, na którą składają się podstawy programu. Sposób podejścia do programu pokazuję nasze poglądy na szkołę i społeczeństwo.
Co to takiego jest program? Czemu służy? Jak wpływa na uczniów i nauczycieli? Definiując w jakiś sposób program, zdradzamy własne do programu podejście. Nie jest łatwo przyjąć jeden sposób definiowania programu, można również wyliczyć kilka poglądów z nim związanych.
Program można zdefiniować jako plan działań, czyli dokument wskazujący strategie osiągania założonych celów albo rezultatów.
Można jednak zdefiniować program szeroko jako zajmowanie się doświadczeniami ucznia. Chodzi tu o przeżycie przez ucznia pewnej dynamicznej sytuacji, na którą składa się kilka lub wszystkie elementy: materiał nauczania,
zadania, które wykonuję, jego praca, prowadząca do nauczenia się czegoś, związane z tym działania nauczyciela, środowisko materialne np. środki dydaktyczne czy
ustawienie ławek oraz interakcje z kolegami i nauczycielem. Tak
rozum i ane doświadczenia(przeży cia) mogą być zaplanowane lub
spontaniczne. Mogą składać się na program lub, ułożone według jakiegoś wzorca, charakteryzować metodę kształcenia. Skoro efektem nauki ma zawsze być zmiana w uczniu, to do zmiany tej prowadzi to, co uczeń odbiera, przetwarza, wykonują - czego doświadcza. W tak rozumianym pojęciu programu bierze się pod uwagę jako jego elementy niemal wszystko, co jest w szkole, a nawet poza szkołą, jeśli tylko zostało zaplanowane.
Na program spojrzeć można także jako na pole badań. Są tu
Aspekty 3(32)/2006 strona 19