9621686686

186 Polskie tonematy spółgł. w oświetleniu hiatorycznem.

§ 125. Pochodzenie współczesnych polskich spółgłosek t d s z n.

Polskie	t	d	s	z	n
Prasłowiańskie	t	d	s		n

Pol. tyn, stbułg. tym; poi. trawa, stbułg. traua; poi. dom, stbułg. donu,; poi. długi, stbułg. dfogz; poi. sen, stbułg. snm; poi. stado, stbułg. stado; poi. ząb, stbułg. eobr>; poi. zwać, stbułg. Zbvati\ poi. noga, stbułg. noga; poi. nędza, stbułg. nązda.

§ 126. Pochodzenie współczesny cli polskich spółgłosek l (l') l

Polskie	l {l')	l
Prasłowiańskie	l ij	ł

Pol. leżeć (lub Veżeć), stbułg. lezati poi. liść (lub Viść), stbułg. listo; poi. luby, stbułg. Ijubz; poi. śle, stbułg. suljetb^ * a nljetr>; poi. lęlc, stbułg. łąko) poi. łyko, stbułg. łyko¹).

§ 127. Pochodzenie współczesnych polskich spółgłosek r r.

Polskie	r	V r
Prasłowiańskie 1	r	r^l rj

Pol. ryba, stbułg. ryba; poi. radio, stbułg. ralo; poi. rzekę, stbułg. rękę, poi. orze, stbułg. orjetn < *orjetz>.

§ 128. Pochodzenie współczesnych polskich spółgłosek c y.

Polskie	c	e	c	c
Prasłowiańskie	c' k' przed c i < ot	ć < po 6 i ę	k’t’	tj

^J) / przed samogłoskami tylnemi miało w starobułg., jak w prasłow , wymowę welarną i brzmiało jak polskie /.