9621686683

Polskie ionematy spółgł. w oświetleniu historycznem. 185

2) poi. nędza, stbułg. nęzda; poi. pęta, stbułg. pęta; poi. ręka, stbułg. ręka; poi. gęba, stbułg. gęba; poi. męka, stbułg. męka; poi. sęk, stbułg. sokz.

b) Polskie fonematy spółgłoskowe w oświetleniu historycznem.

§ 124. Pochodzenie współczesnych polskich spółgłosek wargowych i wargo wo-zębowych.

Polskie	V	b	W	m
Prasłowiańskie	V	b	V	m

Pol. padać, stbułg. padati; poi. pamięć, stbułg. pamętb; poi. bogaty, stbułg. bogatz; poi. błogość, stbułg. błagostz; poi. woda, stbułg. voda; poi. wysoki, stbułg. vysokz; poi. mydło, stbułg. myło; poi. mądry, stbułg. mędrz.

Uwaga. Pol. f jest pochodzenia obcego albo rozwinęło się wtórnie (ob. § 101 w uwadze).

Polskie	V'	b'	w' m'
Prasłowiańskie	P^n) vj		v' vj	m* mj

Pol. pies, stbułg. pbsz; poi. piana, stbułg. pena; poi. kopię, stbułg. koplję (sporadycznie także poi. pl <C*pj np. kropla!(kropią); poi. bierze, stbułg. beretz; poi. biały, stbułg. belz; poi. lubię, stbułg. Ijubiję (sporadycznie także poi. bl *bj, np. grobla!!grabie); poi. wieś, stbułg. vbSb; poi. wiara, stbułg. vera; poi. łowię, stbułg. loulyę; poi. miecz, stbułg. mech; poi. miara, stbułg. mera; poi. ziemia, stbułg. zemlja.

^a) Znak ¹ wskazuje na zmiękczenie połowiczne.