9576709014

świerka. Brak odnowienia Picea abies oraz pojawienie się Fagus syfoatica w warstwie zielnej obok Luzula luzuloides i Senecio ovatus spowodowało zaklasyfikowanie tego płatu do kwaśnej buczyny.

Mszaki, choć obecne, w większości fitocenoz rzadko tworzą wyraźniejszą warstwę. Jej pokrywanie osiąga maksymalnie 15%. Najczęściej spotykanymi mchami są: Dicranella heteromalla (II) i Hypnum cupressiforme (II) - gatunki wyróżniające Luzulo-Fagenion oraz Atrichum undulatum (II) i Polytrichastrumformosum (II).

Dyskusja

Płaty kwaśnej buczyny górskiej z dużym udziałem Calamagrostis arundinacea były już opisywane z terenu badań [Myczkowski 1958] oraz z sąsiadującego Beskidu Śląskiego i Żywieckiego [Wilczek 1995]. Jak podaje ten ostatni autor, są to płaty przedstawiające postać degeneracyjną, powstałą w skutek wcześniej przeprowadzonych rębni. Według przyjętych kryteriów, badane fitocenozy reprezentują jedną z częstszych form degeneracji - cespityzację.

Myczkowski [l.c.] wyróżniając fację kwaśnej buczyny z Calamagrostis arundinacea wskazywał na naturalny charakter powyższej jednostki, popierając swą tezę faktem, iż analogiczne układy z dominacją trzcinnika rozwijają się między innymi w starodrzewach. Kontynuując rozważania Myczkowskiego [l.c.] w świetle poczynionych obserwacji i innych danych literaturowych można sądzić, iż fitocenozy z dominującym Calamagrostis arundinacea w runie mogą powstawać zarówno na drodze naturalnej, jak i wskutek wcześniejszej działalności ludzkiej - jako postaci degeneracyjne interesującego nas zespołu. Niemniej jednak przedstawione w tab. 21 płaty mają wybitnie antropogeniczny charakter. Potwierdza to weryfikacja zebranego materiału.

Ciekawostką fitosocjologiczną są płaty żyznej buczyny karpackiej opisanej z Tatr z rejonu Sarniej Skały w randze podzespołu Calamagrostetosum arundinaceae [Horvat i in. 1980]. Jego znamiennym rysem jest nie tyle obfite występowanie trzcinnika, co fakt, że gatunki charakterystyczne zespołu, związku, rzędu i klasy Querco-Fagetea są słabiej reprezentowane niż gatunki z Yaccinio-Piceetea. Autorzy nie dyskutują jednak genezy tego zbiorowiska, a zbyt ogólny opis podzespołu uniemożliwia analizę porównawczą, tego skądinąd ciekawego układu fitocenotycznego, w którym gatunki acydofilne występują obok roślin kalcyfilnych.

-113-