9814372317

615

się coraz bardziej wątpliwa. A gdy wreszcie dokonano próby wytłumaczenia właśności nukleonu na podstawie analizy kanałów skomunikowanych, osiągnięto podobny sukces jakościowy jak dla deuteronu i cząstki A (1238), którą przez lata uważano za złożoną, gdyż obserwowana była w doświadczeniach nad rozpraszaniem pion-proton.

Co więcej, na podstawie ostatnich osiągnięć, w których ważną rolę gra pojęcie trajektorii Eeggego, wydaje się, że we wszystkich takich dynamicznych obliczeniach nie należy wyróżniać żadnych cząstek na podstawie krętu, czy innych liczb kwantowych. Jeśli zatem nie ma potrzeby, by wśród silnie oddziaływających cząstek istniała arystokracja, czyż może nie być tam demokracji.'

Dynamika bootstrap

Cząstki złożone zawdzięczają swoje istnienie siłom działającym w kanałach skomunikowanych. Jak powstają te sity i jak można je obliczyć?

Podstawowym pojęciem kryjącym się za obliczeniami jest tu „skrzyzo wanie⁴⁴ (Crossing). Rozważmy następującą reakcję, w której biorą udział cztery cząstki:

a b<r-±c - d .

MÓAvi ona, że kanał a, b jest skomunikowany z kanałem c,d. Prawdopodobieństwo, że reakcja zajdzie (w którymś z kierunków) wyraża się matematycznie jako kwadrat bezwzględnej wartości „amplitudy reakcji⁴', która zależy od energii czterech cząstek. Zasada skrzyżowania stwierdza, że ta sama amplituda reakcji opisuje także dwie reakcje „skrzyżowane⁴⁴ (crossed reactions), w których cząstki wchodzące zastępuje    się wychodzącymi antycząstkami

(oznaczonymi kreską nad literą), ? więc

a a    d

a -d^>b-    e.

Te reakcje różnią się znakami energii, które są dodatnie lub ujemne, w zależności od tego, czy chodzi o cząstki wchodzące, czy wychodzące. Jeśli znamy amplitudę reakcji dla którejś z trzech reakcji, możemy otrzymać amplitudy dla pozostałych dwu przez wstawienie odpowiednich znaków przy energiach.

Za przykład reakcji skrzyżowanych może służyć następująca para

n p*-+n    p    -a)

n ■ it *r->p    p,    (b)

gdzie występują protony i neutrony. Obydwie reakcje opisuje się tą samą amplitudą, co można ująć graficznie jak na rys. 16. Pierwsza część odpowiada reakcji (a), zaś druga reakcji (b). Obydwa diagramy różnią się tylko kierunkiem, w którym trzeba je odczytywać: od dołu do góry lub z lewa na prawo, co zaznaczono strzałkami.