9576709276

odoratum. Pod tym względem dyskutowana subasocjacja Beskidu Małego jest bardziej podobna do gorczańskich fitocenoz z rezerwatu „Turbacz”, w których obok niepodzielnie panującego Allium ursinum rosną, tak jak na badanym terenie, liczne higrofity i gatunki charakterystyczne dla żyznych buczyn. Podobieństwo wyraża się również poprzez obecność rzadkiego w Beskidzie Małym gatunku - Symphytum cordatum, który jest częstszym komponentem buczyn w Gorcach. Warto także wspomnieć o żyznej postaci Dentario glandulosae-Fagetum odmiany wschodniobeskidzkiej z Cergowej Góry. Opisane przez Tacika i in. [1957] płaty mają charakter pośredni pomiędzy D. g.-F. allietosum a D. g.-F. lunańetosum. Wyróżniają się one pozytywnie występowaniem Fraxinus excelsior i Ulmus glabra w warstwie drzew. Bardzo podobną charakterystykę podzespołu czosnkowego podaje Kajca [2000] z zachodniej części Beskidu Małego.

Podzespół z czosnkiem niedźwiedzim w runie nie wykształca się w Tatrach i na Wzniesieniu Gubałowskim [Pancer-Kotejowa 1965], co jest bezpośrednim następstwem braku lub bardzo rzadkiego występowania na tych terenach Allium ursinum.

Dentario glandulosae-F agetum typicum (tabela 16)

Rozmieszczenie i warunki siedliskowe

Płaty nawiązujące do podzespołu typowego, cechujące się różnymi przejawami procesów degeneracyjnych, spotykano w terenie najczęściej. Odpowiadają one typowi siedliskowemu lasu górskiego w wariancie typowym. Syntakson nie posiada własnych gatunków wyróżniających, jednak pod względem florystycznym i ekologicznym jest najbardziej zróżnicowanym podzespołem Dentario glandulosae-F agetum [Grodzińska, Pancer-Kotejowa 1965], powszechnie spotykanym w Beskidach i na Pogórzu [Dzwonko

800-900

7oa8co

600-700

O.

c

S 500-600 J, 4oa5oo

300-400

200-300

Ryc. 21. Pionowe rozmieszczenie D. g.-F. typicum w Beskidzie Małym

-88-