984502014

DZIEWCZYNA. 271

DZIEWCZYNA. 271

—    Żałuję, że nie mogę panu dać wyższego stanowiska nad to jakie posiadasz—napisałby JWielmożny... dodała zgryźliwie.

On rozwijał plan jakiś.

—    Jesteśmy na takiej stopie życzliwej zażyłości, że rada-bym uczynić panu jedno, może niedyskretne pytanie.

Policzki miała zarumienione, łono falowało gwałtownie.

—    Po co ten wstęp—znasz pani inoję życzliwość, wystarcza proste zapytanie, abym odpowiedział szczerze...

Patrzał na nią, w zachwyceniu: ładną; była prawie, z tą purpurą na licu, nieśmiała, wahająca się...

—    Pewna jestem, że Joanka dała Panu do zrozumienia, iż jedno Pana słowo...

—    A zostałaby moja żoną? o to pani zapytuje?

—    Tak.

—    Dawno już—jeszcze podczas owego balu z powodu urodzin pani..,

—    Trochę za nagle i za natarczywie...

—    Dziwactwo za swobodnie wychowanej dziewczyny.

—    Wierzaj mi pan, nie byłaby to dla pana stosowna partya...

—    Tembardziej, że nie czuję do niej żadnego pociągu.

—    Piękna jest...

—    Piękna maseczka—nic więcej.

Wejście Hubego przerwało dalszą rozmowę.

Lila podała inżenierowi rączkę. Uścisnął ją, zatrzymał w swojej o jedno mgnienie oka dłużej niż należało, patrząc w jej błyszczące, długiemi rzęsami przysłonięte szafiry.

Zadrżała pod wpływem tego spojrzenia i poskromiwszy wzruszenie, wywołane niem, rzekła żartobliwie:

—    Panie Hubę, powierzam panu jutro pana Kruszewskiego; pilnujcie go oboje z Michasią, żeby nie zostawił serca w Kawinie.

—    Chyba nie zostawi; nie sądzę, aby się dał uwikłać w sieci tak lekkomyślnej pannie...

—    Niezbyt lekkomyślna—odparła Lila—rok temu, o podob-nój partyi zaledwie marzyćby mogła była.

IX.

Dwa tygodnie bawił Kruszewski na Szlązku pruskim.

Pod pozorem pertraktacyi z kopalnią, jeździł po okolicy; badał grunt, rozpytywał, zasięgał wiadomości u starych górników, agentów handlowych i t. p.

Gdy wrócił—był rozpromieniony.

—    Świetny zrobimy interes, jeżeli pani zgodzisz się na moje przedstawienie, rzekł raz do panny Walter, w obecności Hubego i swego pomocnika.

—    Zawarłeś pan kontrakt?