984500950

lwi = 9*2 = ⁿs <łr

10 13

(5.19)

= 3,4-10‘⁵

gdzie q_r -współczynnik zawodności jednego pola rozdzielnicy.

Po wyznaczeniu parametrów niezawodnościowych elementów zastępczych można z wzorów 5.6 -r 5.9 wyznaczyć częstość przerw oraz współczynnik zawodności zasilania dla węzła F/przy czym

(5.20)

A = <A D₁ = d„ + d_r2; g, = <h \ <2i= Ai = A'Gi⁺ A-G,;    0,2=0,0=

po podstawieniu wartości

Z), = 0,238—;    0, = 18,64 10 ⁵

a

£>,= 0,238+ 0,164= 0,402-; g₂ = 18.6410'⁵* 9,4 10‘^!= 2810'⁵ a

D_u = 0,238.28 10^s + 0,402.18,64-10'⁵ = 14,210'^si

a

Q_n = 18,64.10 ⁵ 28 10'⁵ = 0,005 10'⁵ Z zależności 5.6 i 5.7 otrzymujemy

80+ 80) 8760 J*

£>„, = [l4,2-10"⁵ + (o,238- 14,2 ■ 10"')-0,07] j 1

+ 0,238-^-t 0,402-^-ł 0,164= 0,186-!-8760    8760    a

1(, 80+ 80)

' 1 - - +

J(    8760

O, = 0,005-10'⁵ + (0,238- 14,2-10'⁵) 0,07-!^-^vl I    '    ¹    8760

80 4    80-4    ,    ,

ł 0,238-0,402-= + 9,410'^s = 9,73-10'⁵

8760²    8760²

W ten sposób zostały określone D_vi - średnia roczna częstość przerw w zasilaniu sekcji węzła VI i współczynnik zawodności zasilania tej sekcji.

Kolejny krok obliczeń jest w zasadzie powtórzeniem przedstawionego algorytmu z tym, że teraz ksm = 1, bo mamy przełączanie ręczne zasilania rezerwowego i przyjmujemy oznaczenia d_v! = d_v2 = D_vi, q_vi = q_V2 = Qvi.

Dalej otrzymujemy, podobnie jak we wzorach 5.19

A =d,,+ d,; A= d„\ d₂t d_w2; Q, = q„ + q_t, g₂ = q„ +    + ?„₂;

d,₂ = A 0= + A 0,;    0,2=0, a

19