984500989

Organizacja łańcuchów transportowych skierowanych na rzeczno-morskie przewozy kontenerów... 11

statków rzeka-morze, ze względu na małą liczbę odcinków rzeczno- morskich (w porównaniu do Zachodniej części UE). Statki rzeka-morze są zbyt małe, aby przewoziły dużą partię materiałów w kontenerach, ale dzięki przystosowaniu do pracy w zmiennych warunkach, mogą docierać do większej ilości portów, nie tylko do portów głównych oraz odciążyć transport drogowy.

Mimo stosunkowo dużych możliwości wystąpienia różnego rodzaju ryzyka, transport rzeczno-morski jest jedną z bezpieczniejszych gałęzi transportu. Wyeliminowanie części zagrożeń jest możliwe poprzez przestrzeganie norm i przepisów prawnych na poszczególnych etapach funkcjonowania, co pozwoli zwiększyć bezpieczeństwo przewozu w całym łańcuchu transportowym.

Opracowanie modelu funkcjonowania łańcucha transportowego i zdefiniowanie poszczególnych jego etapów oraz wybór systemu przewozu pozwoli na przyśpieszenie czasu transportu, ograniczenie kosztów oraz bezpieczną i niezawodną pracę lądowo-wodnego łańcucha transportowego. Wykorzystując statki rzeka-morze do przewozu kontenerów w lądowo-wodnych łańcuchach transportowych, należy ustalić udział przewozu drogą rzeczno-morską, aby wybrać odpowiedni system przewozu i operatora.

Rozwój żeglugi rzeczno-morskiej w Polsce pozwoli na rozwój infrastruktury liniowej i punktowej, przyciągnięcie klientów i zwiększenie obrotów w portach. Porty Szczecin i Świnoujście będą mogły przejąć część ładunków z portów niemieckich. Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej zmieni sytuację polskich przewoźników na rynku kontenerowym, gdyż zwiększą się obroty w portach. Polska będzie mogła stanowić połączenie tranzytowe krajów Europy Zachodniej z krajami Morza Czarnego. Ponieważ przez Polskę przebiegają dwa transeuropejskie korytarze transportowe (I i VI), które są lądo-wo-morskimi łańcuchami transportowymi, sytuacja ta da szansę na efektywne działanie polskim przewoźnikom.

Zbudowanie racjonalnej alternatywy dla transportu drogowego jest najważniejszym celem europejskiej polityki transportowej w najbliższych latach.

LITERATURA

1.    Biała Księga. Europejska polityka transportowa 2010: czas na podjęcie decyzji. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin, 2002.

2.    BPO (2000), National Statistics.

3.    Grzybowski L., Łuczyński B., Narodzonek A., Puchalski J.: Kontenery w transporcie morskim, Trademar, Gdynia, 1997.

4.    Kristensen H. O.: Cargo Transport by Sea and Road - Technical and Economic Environmental Factors, Marinę Technology, Vol. 39., No. 4, October, 2002, pp. 239-24.

5.    Kujawa J.: Organizacja i technika transportu morskiego, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk, 1997.

6.    Robiecki R.: Żegluga śródlądowa w systemie transportowym krajów UE (część 1), Logistyka 5/2001.

7.    Sea Transport in the Baltic Sea Region. Input to the Interreg II C projects Matros, Urban Systems and Urban Networking in the BSR.