Prawdopodobieństwo zależy od wielkości próby (subpopulacji)

Jeśli zamiast 4 wybieramy 6 tarlaków, wtedy dla:

k=8 P= [12!/(12-12)!*12!] * 0,5⁸* 0,5⁰= 1/4096 = 0,0002

Czyli prawdopodobieństwo układów homozygotycznych AA byłoby znacznie mniejsze niż poprzednie, które wynosiło 1/256 czyli 0,0391, a tempo utrwalania allelu w postaci homozygotycznej byłoby wolniejsze.

Utrwalanie jest najwolniejsze jeśli początkowa frekwencja alleli jest równa tzn. p=q=0,5.

Zjawisko dryfu genetycznego odgrywa znaczącą rolę w wielu procesach biologicznych –

• w procesie selekcji

• w procesach ewolucyjnych (efekt „botlle neck” / wąskiego gardła/ szyjki od butelki)

Zróżnicowanie subpopulacji :

I

I SUBPOPULACJA pA=0,5 qa=0,5 2pq=0,50	II SUBPOPULACJA pA=0,5 qa=0,5 2pq=0,50

Średnie 2pg = 0,50

Średnie p_A=0,5

F_st=2pq=Średnie 2pq/2pq =0

Kiedy 1 i 3 populacja miały taką samą ilość alleli.

II

I SUBPOPULACJA pA=1 qa=0 2pq=0	II SUBPOPULACJA pA=0 qa=1 2pq=0

Średnie 2pg=0

Średnie:

p_A=0,5

q_a=0,5

2pq=0,50

F_st=2pq-Średnie 2pq/2pq =1

Kiedy 1 i 2 populacja różnią się kompletnie.

H_t- średnia frekwencja alleli – średnia2pq=0,5

H_s-średnia 2pq=0

F_st=H_T-H_s/H_T

Służy jako pomiar genetycznego zróżnicowania pomiędzy dwiema subpopulacjami.

Wybierzmy z poprzedniego przykładu pierwsze 400 stawów i wyobraźmy sobie, że każda steka znajduje się w innej lokalizacji, czyli tworzy lokalną grupę.

Grupa	L. Stawów1	PA	2pq
I	32	1	0
	68	0,875	0,21875
II	8	0,875	0,21875
	92	0,75	0,375
III	36	0,75	0,375
	64	0,535	0,46875
IV	100	0,625	0,46875

H_S=0,35375

Średnia frekwencja allelu A w kolejnych grupach:

Dla grupy I to będzie:

p_A(I)=0,915

Zatem średnia frekwencja allelu a będzie równa:

q_a(I)=0,085

Poziom heterozygotyczności w tej grupie wyznaczony na podstawie średniej frekwencji alleli będzie równy:

2pq=0,15555

Analogicznie wyznaczamy średnie frekwencji alleli i heterozygot dla pozostałych grup.

Następnie średnie frekwencji alleli i heterozygot dla całej populacji według tej samej zasady postępowania.

W Wyniku otrzymamy:

Nr gr		Grupa	Ogólna
	2pq	pA	2pq
I	0
	0,21875	0,915	0,15555
II	0,21875
	0,375	0,75	0,3648
III	0,375
	0,46875	0,67	0,4422
IV	0,46875	0,625	0,46875
Śred.	HS=0,35375		HR=0,357825

Najwyższy poziom heterozygotyczności istnieje na najwyższym piętrze hierarchii.

Indeks fiksacji (utrwalenia) Wrighta.

Forma oceny genetycznego zróżnicowania na poszczególnych piętrach hierarchii.

Indeks obejmujący subpopulacje i grupy będzie równy:

F_ST=H_R-H_S/H_R

F_ST= 0,0114

Mierzy spadek heterozygotyczności między subpopulacjami w obrębie grup w porównaniu do heterozygotyczności między grupami.

Analogicznie:

F_RT=H_T-H_R/H_T

F_RT=0,0642

Mierzy spadek heteropzygotyczności mniedzy grupamie subpopulacji w porównaniu do heterozygotyczności ogólnej

Jest większa zmienność między grupami (mierzona przez F_RT) niż między subpopulacjami w obrebie grup (F_SR)

Następnie:

F_ST=H_T-H_R/H_T = 0,0749

Mierzy spadek heterozygotyczności między subpopulacji w porównaniu do heterozygotyczności ogólnej.

Prawdziwa jest własność:

1-F_ST=(1-F_SR)-(1-F­_RT)

Jeżeli we wszystkich subpopulacjach byłaby taka sama frekwencja alleli, to byłby taki sam poziom heterozygotyczności, jeśli jest inny to znaczy, że występuje genetyczne zróżnicowanie między subpopulacjami lub grupami subpopulacji

Gdyby cała populacja była podzielona na identyczne grupy i subpopulacje, to wszystkie wyżej wymienione indeksy byłby równe 0

Interpretacja indeksu F_ST wg Wrighta

0-0,05	Małe różnice w populacji
0,05-0,15	Średnie różnice genetyczne
-,15-0,25	Duże różnice genetyczne
Powyżej 0,025	Bardzo duże różnicowanie

Pomiar genetycznego dystansu.