Wykład II 08.03.2012

Nowoczesność a oddziaływania na media. Trzeba zwrócić uwagę na tło. Musimy zrozumieć kulturę w której pojawiły się media. Instrukcjonalizm mediów.

Maxx Weber – autor „ gospodarka społeczeństwa” , „etyka protestancka i duch kapitalizmu” potraktował nowoczesność kultury zachodniej od XVI w. czyli dla niego modernizacja odczarowany świat= przejście społeczeństwa od starożytności do nowoczesności

Jak człowiek nowoczesny się zmienia. Racjonalizacja dominacja postawy kalkulującej dobierającej odpowiednich środków do osiągania celów. Przez co człowiek rozwiązuje wszystkie problemy, które jego dotyczą.

Model człowieka nowoczesnego to INŻYNIER PIELGRZYM. Jest on odpowiednia metaforą wie skąd dokąd idzie. Jeżeli w to wkomponujemy nowe wizje to powstanie nam wyraz racjonalności świata. Wtedy zmienia się życie nowoczesnych ludzi i ich każdy aspekt nowoczesnego życia. Wtedy zmienia się ich środowisko i wszystkich pojęć ( te same słowa, ale co innego rozumiemy). Zmienia się spostrzeganie świata i jego widzenie oraz zamiana pojęć. Chodzi tutaj o widzenie świata w ujęciu makroekonomicznym w wizji socjologicznej. Sztuka jako „techne” czyli wytworzenie czegoś zgodnie z regułami. Nowe technologię zmieniają sztukę od klasycznej do nowoczesnej. Media zmieniając pojęcie sztuki, zmieniają jej znaczenia. Najlepiej wyartykułowali ludzie związani ze sztuką ( artyści lub krytycy). Wiarygodni świadkowie tych zmian Walter Beniamin, Zygfryd Kracauer, Roard Bar (?). Najbardziej wrażliwi to ludzie sztuki. Wpływ technologii na kondycje ludzi nowoczesnych ma figurę technopolu pisane przez Neila Postmana książka m. in. „Technopol” .

Nowe technologie zmieniają znaczenia pojęć, które dodają bardzo dużo do naszego środowiska. Nowe technologie dodają i bardzo wiele zmieniają. 50 lat po wydaniu prasy drukarskiej była już inna Europa. Ameryka po pojawieniu się TV już nie była taka sama bo wszystko odzwierciedlane jest w TV. Nowe technologie w ogóle wszystko zmieniają. II połowa XX w. występuje skok, który zmienia naszą perspektywę. Co zmienia jakościowe rozumienie kultury jak i mediów. Co się działo wtedy? 73r. ukazuje się książka „post industrial ” Daniella Bella jej teza polega na głównej praktyce, która już nie jest produkcją. Życie nie rozgrywało się już na wsi tylko miało swoje centrum w ośrodkach kultury miejskiej. W latach 70 zaczyna się przełamywać rozwój. W Japonii pojawia się społeczeństwo informacyjne. Kapitał oznaczał właścicieli środków produkcji. Podział świata dwubiegunowy. Rozwiązanie z wielkim przemysłem np. stoczniowcy. U nas teraz dzieje się to co Europa przerabiała kilka lat wcześniej. Masowa produkcja standaryzowana. Pojawiają się kryzysy paliwowe, nadprodukcje, które wiążą się z procesem globalizacyjnym. Wschodnie tygrysy; Japonia, Tajwan, Chiny. Procesy, które odpowiadają na to co opisuje Daniell Bell. Głównym problemem jest konsumpcja. Problemy społeczne; zanika podział klas społecznych, bariery gdzie zmienia się przedmiot, małe elastyczne zakłady w miejscu tych dużych. Praca ludzi to usługi i praca umysłowa. Administracja wzrasta. Kluczową rolę odgrywa teraz wiedza; wytwarzanie i planowanie wiedzy. Kapitał ludzki musi być elastyczny. Przeszkolenia, przekwalifikowania się inne formy zatrudnienia. Do historii przechodzi pełny etat. Jedna osoba pracowała całe życie na jednym stanowisku a teraz jest inaczej.

Toffler nowa osoba, która to wszystko opisuje. Fale- podział organizacji. „ kultura i tożsamość” Morgan Meath przekaz kulturowy

Postkofikuratywna- musztarda po obiedzie, dzieci po narodzinach robią to co rodzice, na wiosce dziecko się rodzi i tak jak rodzice na roli, nie pyta się kim jestem, skąd jestem

Kofikuratywna- każda młoda generacja różni się od poprzedniej. I to jest normalne, że młodzi różnią się od starszych i tutaj powstają konflikty pokoleń

Prefikuratywna- starsze generacje uczą się od młodszych i uznają ich niezależność

Postmodernizm i kultura

Rozbudowana o aspekt tożsamości. Post staje się modny, opisują o nich różni uczeni w oparciu o siebie. Loytard Fran. Filozof zajmujący się nowych charakterem wiedzy którą kreuje. Co to jest społeczeństwo postoświeceniowe. Wielkie narracje to schyłek, koniec, zmierzch. Pozorne jedności, które mają jedność rozumienia świata. Nauka ekonomia. Jako odrębna nauka wiedzy. Wolny rynek, liberalizm, minimalizm, nie widzialna ręka. Demokracja nowoczesna, komunizm to jest wielka opo0wieść oświeceniowa. Eksperci pokazują na pozór zjawiska przyrody, nic z tego nie wynika. W polityce proletariat kończy się gułagiem. W ekonomii nic, mamy permanentny kryzys. Przełom dla społeczeństwa francuskiego. Koniec i schyłek, który nie oznacza żałoby, to jest racjonalny pogląd wspólny dla wszystkich narracji. Postać kultury, której nie da się ogarnąć, narzucane po wszystkim

daje gwałt, presja terroryzuje kulturę niż daje je się rozwijać. Antoni Gittenz, Zygmunt Bauman, Beck Backgrand

Wykład III 15.03.2012

Proces rozwojów mediów. Jak bardzo zmieniły się technologie medialne a za tym zmiana społeczeństwa. Nowe medium pojawia się z perspektywy pojawienia się kolejnego medium i wtedy na jego tle widzimy co się z nami dzieje za jego pośrednictwem. Mamy 1979r. koniec dekady, do końca XX w. cały czas jest debata akademicka, ale i nie tylko akademicka na temat tych nowych pojęć. Nowa wizja kultury pokazała zarysowanie się nowych mediów. Jak się pojawiły media z kontrastu, zestawienia na tle wcześniej istniejących mediów. Słowo przed obrazami. Dyskurs modernistyczny konstruuje dystans ( Mischel Foucal rozpowszechnił pojęcie dyskurs) ale nie wiem do czego Ten kto ma wiedzę ten ma władze. Nie ma uniwersalnej wiedzy, praw. Wszystko to co sztuczne języki, które konstruują świat. Wielkie narracje zostały obnażone bo to tylko dyskursy w świecie kultury. Medium centralne to druk, słowo, idee a nie obraz bo to wiąże się z myślą, a obraz jawi się, przemawia do naszej emocji. Komunizm był modernistyczny stawiał na kulturę. Wrogami byli poeci, inteligenci bo ich bali się Rosjanie. Wtedy wszyscy czytają a teraz oglądają. Ta kultura ten dyskurs modernistyczny a on proponuje światopogląd racjonalistyczny. Teksty kulturowe podmiot wśród tych tekstów to zdystansowany obserwator. Podmiot odbiorca. Ponowoczesność – postmodernistyczny ten dyskurs daje pierwszeństwo wizualności zwrot wizualny. Dzisiaj do nas bardziej przemawiają media obrazkowe, wizualność, figuratywność. Nas samych widzimy poprzez obrazy. Pożywkę czerpie bezpośrednia z rzeczywistości. Prowadzi odbiorce do zanurzenia się w tym co jest nam dane. Za chwile programy medialne nie istniałyby bo to nie ten język nie ta postawa. Kuba wtedy by nie istniał i jego zachowanie. Kuba dzisiaj jest tak głupi jak potoczność. On odbija nasza głupotę. Język, styl jest zupełnie inny jest wyszukany, wysoki a z drugiej strony taki potoczny. A teraz jest niski, prosty. Taki dyskurs kwestionuje racjonalistyczne sposoby rozumienia kultury. Estetyzacyjne procesy, etetyzacja życia codziennego, która zaciera granicę między kultura a komercją. Płynność zacierania granic między gatunkami gatunków ( komedie, dramat upadki gatunków) czystość gatunków pilnowalni, ale jest już teraz faza zacierania się wszystkiego. Procesy estetyczne wiążą się z zapotrzebowaniem na znaki. Racjonalizacja została wyparta przez estetyzację. Sprawa doświadczenia zapożyczonego. Dominacja mediów obrazkowych i narasta problem tożsamości. Wiąże się z polityką państwa, państwo które dba o ochronę swoich różnic kulturowych jest wpisane w logikę państwa nowoczesnego. Tożsamość jednostki – zewnętrzne i jawne wnętrze ja zewnętrzne – wiedza o oczekiwaniach, reguły, normy za co będą nagradzani a za co karani. Ja wewnętrzne- a przecież ja to mam wszystko gdzieś, ja jestem zupełnie inny po co mi to wszystko. Ja prawdziwe. Wszystko co robimy, gdzie jesteśmy pomaga nam w prezentacji siebie. doświadczenie w wysoko rozwiniętej nowoczesności to obrazy świata zmedializowanego. Wszechobecność mediów nie jest obojętna na nasze ja wewnętrzne, zmienia od podstaw nasze doświadczenie. Porządek rozkłada się na sfery prywatne i publiczne. Człowiek był rozpoznawalny w swoich zachowaniach w zależności od wieku, płci, człowiek ubiera się tak a nie inaczej, zachowuje się tak a nie inaczej, lubi to a nie cos innego. Zatarcie teraz jest tych podstawowych warunków życia. Homoseksualizm był zakazany prawem w latach 60 w wielkiej Brytanii. Groziło to dotarciem do więzienia. Matematyk Tuning, który rozwiązał zagadkę Enigmy w czasie II WŚ został skazany a później zmarł w więzieniu z to, że głośno powiedział o tym, że jest homoseksualista. Podstawy zanikają bo nasze społeczeństwo informacyjne jest bardzo zróżnicowane. Mamy problem z poczuciem miejsca społecznego, roli społecznej. Kim jestem? Do tego dochodzi dzisiaj to zapośredniczenie Internet na przykład. Epoka ponowoczesna. Cyber kultura pochodzi od powieści literackiej „ Mediomanser”. Rozwój Internetu. Piotr Zawojski „ cyberkultura 2010” obszary naszego doświadczenia. Poszerzenie przestrzeni fizycznej. Liczy się spotkanie, interakcja, wymiana. Inna nasza rola społeczna. Rośnie problem zlokalizowania nas w kulturze społecznej. Problem decentrowania tożsamości kiedy jesteśmy w stanie zapośredniczenia całkowitego przez media. Nikt nie będzie odnosił się już do swojego ciała jako własnego. Mamy wizje w sposobie odczytywania z punktu widzenia tożsamości. Zagrożenie i zaburzenia dla tożsamości. Coraz mniejsze znaczenie odgrywa materialność rzeczy. Estetyzacja bardziej interesuje nas znak niż rzeczy (np. podróbki ważne, że to Dior)

Wykład IV 22.03.2012

Przedmiotem wojny jest świat znaków ( symboli), a nie przedmioty i ich znaczenie. znaki są ważniejsze od tego co użyteczne. Znaki SA zmienne, krótkie, trwałe np. nowe marki, dzielnice itp. Wszystko się zmienia B. Jung „ Poza spojrzeniem, poza gospodarkę istotne jest nastawienie na jakość, znak wpływa na decyzje zakupu bardziej niż cena. Rośnie znaczenie producentów symboli”. Industrializm i przejście do postindustraialzmu. Produkcja i przekaz znaków ( symboli) producenci reklam są teraz istotni bo to oni muszą nakłonić do zakupu aby marka, symbol , znak była rozpoznawalna przez konsumentów. Kategoria estetyzacji czyli zafascynowanie, tworami kulturowymi czyli znakami. Apple i Job wpisuje się w opowieść o tym co mówimy. Chodzi tutaj o nastawienie do przedmiotu, które sprawia, że wartość symboliczna jest najważniejsza. Nasze codzienne otoczenie (wszechobecność mediów, reklama itp.) wzornictwo przemysłowe eksponujące estetyczne walory. Środowisko grupy wszystko porządkuje np. blokowiska powstałe za czasów komuny. Element ważny dla lat 70 i 80 ( początki) wyburzenie nowych mieszkań i wybudowanie na ich miejscu nowych ( to działo się w Ameryce) rozstanie się z funkcjonalizmem w architekturze i pojawienie się estetyczności. Estetyzacja nie zawsze prowadziła do lokalności i dyscypliny charakterystycznej dla społeczeństwa nowoczesnego. „panoptyczne” społeczeństwo kiedy to każdy z ludzi kontrolowane jest pod wpływem siły tylko wtłoczenie ludziom wiedzy do głowy. „ Nadzorować i karać „ opisuje karanie ludzi za złe zachowanie. My się nie dajemy sterować wiedzą czyli łamiemy przepisy na przykład. Kierujemy naszą tożsamością tak jak my chcemy, jak sami siebie widzimy. Kupujemy na rynkach to co chcemy, bo wszystko jest dla nas dozwolone. Żeby opisać to co teraz mamy trzeba przedstawić to co było „ chwilę” wcześniej. Rynek tożsamości jest dzisiaj nieograniczony dlatego nieograniczona jest tożsamość i jej wybór. Jak się do tego maja media? Dzięki wynalazkom zmienia się nasze poczucie czasu i przestrzeni ( komputery, telefony, komórki itp. ) Rozwój technologii służy oszczędzaniu czasu. Trudno jest nas takich kontrolować. Anonimowość w Internecie. Jesteśmy nieprzewidywalni. Eklektyzm, indywidualizm, narcyzm, wytwory (produkty) takiej kultury mają to w sobie, same w sobie to reprezentują. W mediach dominuje nastawienie na rozrywkę, przerost formy nad treścią. Charakteryzujemy produkty medialne, zacieranie granic pomiędzy gatunkami, stylami, konwencjami. TV wytwarza elektroniczny bricolage- efekt majsterkowania, bawi się znakami, konwencjami, stylami. Przykłady stylu ponowoczesnego np. amerykanie podają seriale np. miasteczko Twin Peaks, miasteczko jako podwójne kodowanie łączy konwencje serialu telewizyjnego sf – opera mydlana. „ Policjanci z Miami” styl estetyczny, egzotyczna sceneria, muzyka rockowa, wyraziste kolory, wieloznaczność, zmienność, płynność. Programy modernistyczne; „MDM”, „ Majewski Show”, „ Kuba Wojewódzki”. Kultura jako instrument tożsamości narodowej i media, które to promują.

Wykład V 29.03.2012

Poststrukturalizm- postawa badawcza odnosi się do kierunku nauk społecznych lat 60 i 70

Claude Lewi- Strass antropolog, on działał w tym okresie. Strukturalizm był aspektem podejścia neutralnego opozycja pomiędzy jednostką i grupą, kobieta i mężczyzną. Strukturalizm jako koncepcja kultury bez człowieka. Uniwersalne prawa jako gramatyka kultury. Modele znaku Peirce i drugi model de Sersse. Znak potraktowany jako konstrukt kulturowy. Komunikując się nie wydobywamy sensów zawartych w rzeczach. Znak składa się ze znaczenie i przedmiotu do, którego nas odnosi. Znaczący i znaczony. Nośnik i sens co my przez to rozumiemy. Znak nie ma związku z rzeczywistością poza znakową. Pojęcie jest konwencjonalne czyli sens znaku. Jest związane z naszymi doświadczeniami. Umowa konwencji, kodów nie wiąże się z rzeczą. Lang i parol. Języki i wypowiedzi. Ogólne prawa semantyczne. Każda kultura ma gratykę. Interpretacja kina gatunków. Sens kina jako rytuał, konieczność udziału. Jak religia. Chodzenie do kina jako rytuał. Są postaci białe i czarne, kobieta i mężczyzna, kultura i natura podziały w kinie gatunków np. w westernie. Prawo idzie ze wschodu na zachód gdzie jest bez prawie. Czytanie westernu jako tekstu kulturowego. Znaczące i znaczone są uwarunkowania kulturowe. Znaczenia wyłaniają się z tych opozycji. I dopiero w tej opozycji wiemy o co chodzi. Sam w sobie nie ma żadnego znaczenia dopiero opozycja daje nam to znaczenie. Postawa poststrukturalna w przypadku francuzów. W teorii literatury, literatura stała się tekstem pośród tekstów. Traktowanie literatury jako wyraz literaturowości, filozofia jako wyraz filozoficzności. Wypowiedz literacka ma inne cele do realizacji niż wypowiedz naukowa. Inspiracją dla badań jest pisarz Horhe Luis Borpes argentyński najważniejszy pisarz. To był pisarz genialny. Arcymistrz krótkiej formy. Jedna strona tekstu opowiadania. Cytowane przez wielu. Jedna z nich to „ Biblioteka Babel” znaczenie jego jest piorunując, jest synonimem wszechświata. Świat to tekst. Nie można znaleźć w tej bibliotece przewodnika czyli księgi ksiąg. W tym opowiadaniu zawarty jest świat jako tekst. Topografia dla tego opowiadania to labirynt. W latach 60 miłośnik Borgesa Umberto Ecco inspirował się w swoich tekstach wizjami Borgesa. W latach 80 Ecco zaczyna pisać swoje powieści, pierwsza jest bestsellerem ´” Imię Róży” tam jest wyraz „ Biblioteki Babel” w klasztorze. Kształt tej topografii jest jak labirynt. Labirynt ma wejście i wyjście. Mamy wyobrażenie przekładające się na wizje świata. Literatura miesza się z innymi gatunkami piśmiennictwa. „ Imię Róży” w świecie akademickim jest tekstem naukowym. Zaciera granicę między dziedzinami, dyscyplinami itp. Poststrukturalista Ecco nazywany tak przez francuzów bo ma takie same podejście do kultury. Świat jest chaotyczny czyli galimatias, po co w takim razie ja mam pisać początek i koniec. Po co ja mam mu narzucać logikę. Zacukues de Rida, Paul de Mon, Bloom. Intertekstualność. Współczesna kultura i humanistyka powinna zaakceptować wszystko uporządkowane. Zajmowanie się na poważnie kultura popularną. Co jest ważne a co nie, co jest w centrum a co na boku. Kultura wysoka wtedy stosowana była w Rapie w latach 80’. Kultura popularna to poważny przedmiot badań. Akt twórczości gdzie wykonawca jest bierny. Cechy postmodernistycznej sztuki ( 4 cechy powieści). Przenikanie świadome tekstów. Intertekstualność wypunktowanie tekstów na podstawie innych tekstów.

Wykład VI 12.04.2012

Postmodernizm czyli izmy. Nowe społeczeństwo jego ekspresja i kultura. Co zmieniło bardzo świat m. in. komunikacje społeczne. Pragmatyzm poważnie traktujący kulturę popularna np. w Ameryce. Inne podejście do kultury popularnej nie jest już masowa czyli byle jaka. Awangarda to jest ta która odrzuca wszelkie istniejące ramy w sztuce czy kulturze. Jest unikalna i ma swoje unikatowe zasady. Podwójne kodowanie na początku w literaturze postmodernistycznej. Zakodowane dla odbiorcy wysmakowanego jak i dla czytelnika kompletnie nie przygotowanego. „ Imię Róży” Umberta. To pojęcie jest pokrewnie związane z metanarracyjnością. Metanarracyjność to zamysł tekstu sam nad sobą. Narrator konstruuje pełną fabułę i informuje o tym czytelnika opowiada o tym co pisze. 3 cechy sztuki postmodernistycznej jest dialogowość, „ Cytacjonizm” jest częścią jej. Dialogowość chodzi o to, że w jednym tekście pojawiają się cytaty, książki ze sobą rozmawiają, narracja jest taka, że X powiedział, że Y powiedział, że Z powiedział. Ironia intertektualna jako 4 cecha powieści. Twkst może być zrozumiany, czytany z ironia lub z pełną świadomością lub z naiwnością. Sztuka modernistyczna wyklucza selekcję postmodernistyczną. Umberto piszę dla czytelników wyselekcjonowanych, ale nie odrzuca tych bez wiedzy. Sztuka postmodernistyczna rezygnuje z tego co narzuca sztuka modernistyczna. Zakłada, że podmiotowość artysty nie jest najważniejsza tylko sztuka żywi się sama sobą, pozostaje jej flirt, zabawa. Świat znaków, które odsyłają do innych znaków. Nie szuka się prawdy bo zakłada się, że tych prawd jest wiele. Gra z cytatami, gra ze znaczeniami, zaprzeczeniami, gatunkowo, stylistycznie nieczysta, łamie wszelkie podziały szczególnie ten na kulturę wysoka i niską. Nie ma struktury( może być siec ) kultura popularna przestaje być sprowadzana do jednego wymiaru czyli tylko konsumpcji. Zakłada się, że jest w większym stopniu produkowana przez ludzi niż im narzucona. Nie patrzy się na media, które homogenizują ludzi. Nie patrzy się na przekaz, który dociera do ludzi bezbronnych. Badania mediów jakościowe- odrzucają metanarracje. Nie obowiązują kanony budowane na podstawie kultury wysokiej. Każde czytanie tekstów jest uzasadnione. Media stały się „ stroną”. Media są neutralne jest to fikcja. Badanie empiryczne pokazały, że te same przekazy są odbierane w różny sposób zależny od widzi mi się odbiorcy. Każdy odbiorca przekazana wiedzę wykorzystuje pod siebie i co innego wyciąga z danego przekazu. Teoria kodowania opozycyjnego. Nie ma neutralnych programów, tekstów one są zawsze kulturowo zakodowane. Krytyka kultury masowej. Nowe media czyli media cyfrowe. Mówi się, że tworzą one media sferę one wszystkie razem. Technologiczne uwarunkowania pozwalają zrozumieć jak różnią się od uwarunkowań kultury modernistycznej.

- reprezentacja numerologiczna; postać zero jedynkowa

- modularność; wykorzystanie w różny sposób w zachowaniu ich tożsamości

- automatyzacja; logika rozwoju mediów

- wariacyjność; płynność, zmienność, wiele wersji

Wykład VII 26.04.2012

Beniamin w latach 90 stał się ikoną współczesnej humanistyki. Zmarł tragicznie. On się pojawił w kontekście debaty postmodernistycznej. „Człowiek tłumu” stylistyka niezwykłości. Beniamin widział sztukę, definiował ja za pomocą aury. Sztuka odrywa się od rytuałów od swoich funkcji społecznych. Mecenat kościelny arystokratyczny burżuazyjny. Sztuka stała się wolna. Beniamina interesowało znaczenie reprodukcji technicznej. Fotografia ona zmieniła charakter oddziaływania sztuki. Kwintesencją sztuki jest poezja. Te zmiany były na podstawie aury i sztuki poauratycznej. Opisy były bardzo intuicyjne. Przybliżone jest dla nas wszystko nie musimy jechać np. do Watykanu, żeby zobaczyć sztukę, która tam jest. Te zmiany nadal wiążą się z nowoczesnością wszystko co jest niepowtarzalne, zmienne, ulotne. Społeczna teoria krytyczna ( Maks jako socjolog). Tu nie ma mowy o wartościach rozmawiamy tylko o biznesie, pieniądzach itp. To jest zupełnie inne spojrzenie. Nośniki tutaj to film i fotografia. Człowiek, który żyje w dynamicznym i zmieniającym się świecie. Zachwyt, kontemplacja… Funkcja rytualna, która odrywa od rzeczywistości od naszego codziennego toku funkcjonowania. Film nie pozwala nam wtedy zrobić stop klatki. Tam nie ma miejsca na tego typu przezywanie jakiego domaga się sztuka aura tyczna. Istota jego polega na montażu klatek, ujęć. Kamera rozbija rzeczywistość na klatki a później je za pomocą montażu znowu ze sobą łączy. Film wychodzi naprzeciw naszemu codziennemu doświadczeniu. Forma percepcji, której domaga się kino od widza jest tą samą percepcją, której domaga się od nas nowoczesność. Film działa poprzez szok, oferuje nam jak mówi Beniamin rozproszoną percepcję. Oglądając film jesteśmy na hali treningowej i oglądając fil mamy trening. Aparatura rządzi nami teraz. Beniamin mówi, że film jest najbardziej odpowiedni dla nowoczesnego człowieka. Beniamin był przekonany, że taki trening jest ważniejszy niż sztuka awangardowa. Trening rozproszonej percepcji. Beniamin uważał sztukę awangardową za sztukę elitarną, nie taką dla wszystkich mas. Społeczne reakcje na film; śmieję się jak sala się śmieję, jak sala płaczę to ja też ( człowiek tłumu). Beniamin nie rozpacza nad przemijaniem aury, nie czyni z tego tragedii. Film zamiast opowiadania ( Jorani Santario, Włoch, konserwatysta, potężnie rozpaczał nad tym co się działo). Media to świat nie możemy się od nich oderwać i patrzeć co się dzieje poza mediami. Działanie kamery i jej skutki antropogeniczne. Zdjęcia kamery to wtargnięcie w przedmiot i pokawałkowanie go. Aparatura wchodzi głęboko w tkankę przedmiotu. Medium jest przekazem, ale o tym mówił Beniamin w latach 30’, że medium nosi za sobą świat aparatury. Ujęcie można przyśpieszyć, zwolnić, przybliżyć lub oddalić. Kamera idzie za obiektywem, wszystko zależy od techniki. Kamera pokazuje nam inną naturę. Nie tą, którą widzimy gołym okiem. Kamera pokazuje to co oko nie jest w stanie zobaczyć. Kamera staje się przedłużeniem naszych zmysłów. Walter Beniamin mówi nam o zmysłach nie tylko wzroku. Jego zdaniem antropogenicznym efektem kamery jest dowartościowanie zmysłu dotyku bardziej niż zmysłu wzroku. Sprawność przechodzi ze wzroku na dotyk. Wraz z filmem ( punkt widzenia Beniamina) przesunięcie występuje ze wzroku na dotyk na taktylizm ( dotykanie). Teoretycy zaangażowani społecznie. On dostrzega cos co zmienia charakter kultury zachodniej. Ludzie wychowani w kulturze druku mają do świata dystans. Kultura druku kształtuje postawy krytyczne, zdystansowane do świata. Dla Beniamina to jest ktoś oderwany emocjonalnie od wspólnych więzów, od grupy. W świecie nowych mediów tego już nie ma. Krytyk społeczny. Film skoro nie kształtuje postaw krytycznych, kształtuje ludzi blisko tego świata. To nie jest dotykanie ekranów w taktylności ( dotykalności) tylko bliskość rzeczy. Machali tez wykorzystał pojęcie taktylności. W połowie wieku XX rozstał się z intelektualistami. Zmienili oni swoje podejście.

Nowe media- fotografia i film. Kracauer 68’ zmarł, niemiecki historyk. Uważa się go za prekursora nowoczesnej teorii filmu. „ Teoria filmu” od Kracauera do Hitlera. Kracauer napisał „ Kult rozpowszechnia w psychologii filmu niemieckiego „ w niej po wojnie zajmuje się kategoriami w rozumieniu w sztuce podmiotu ( osobowość, tragiczność). Sztuka, która była zorientowana na człowieka zostaje rozbita na kawałki. Rozproszenie dlatego stało się bliskie Beniamina. Kratzauer- to nie tylko ściśle określone kredo ile układ psychologiczny. Kino jest integralne. Może i powinno objąć cały świat widzialny. Żywe wnętrze objawia się z życia zewnętrznego. Film naprowadza nas na ślady utajnionych procesów myślowych. Teoria filmu Kratzauera to próba ujęcia kina całościowego. Znał on dobrze Beniamina. Cały widzialny świat sensowny w każdym aspekcie. Kamera i kino ratują seno. Stają w oporze przeciw rozproszeniu. Filmowi i kamerze udaje się zrealizować to co kultura książki jedynie obiecywała czyli czytać w księdze natury. Czytać czyli interpretować w sensie wyzwalania materialnej rzeczywistości.

Wykład VIII 24.05.2012

Sztuka się odgrywa ma swoje prawa a technika jest jej wrogiem. Fotografia w założeniu tez jest sztuką. Jest semiotyk i fenolog, który opisuje tylko to co widzi. Semiotyk chce ustalać to co wszyscy wiedzą. Skupiamy się na szczególe, który nas przyciąga, ale sami nie wiemy dlaczego. Bart jako semiotyk chce być również realistą a to dwa różne podejścia. Semiotyk mówi o świecie znaków. On chce być semiotykiem w szczególny sposób. Realizm wtedy polega na potwierdzenie świata minionego, czasu minionego. Analistyczny obraz czy kodowany? To nie jest właściwe pytani. Fotografia sprawia, że wierzymy w przeszłość. Mit jest metajęzykowy. Mit jest paraliżem czasu. Fotografie a nie kino jest przełomem w dziejach mediów. Wg. Barta tak jest bo przeszłość staje się równie pełna jak teraźniejszość. Gdzie technika z ambicjami Bodlera swojego przodka. Nowoczesne sposoby badania kultury mediów. Semiotyka i teoria krytyczna. Pozytywizm to formuła, która postawiła kropkę nad i o formule przydatności zdefiniował naukę za pomocą pojęć. Sam badacz musi być zdystansowany wobec badanego przedmiotu. Badacz pozytywistyczny to zdystansowany, neutralny pod względem przekonań, nastawienia. Musi być obiektywny. Badania w odniesieniu do społeczeństwa i kulturę też muszą być obiektywne i neutralne ze strony badacza. Badania natury ilościowej czyli wymierne aspekty rzeczy. Ankiety, obserwacje precyzyjnie określone albo laboratoryjne na małych grupach. Badania ilościowe przeciwstawia się jakościowym. Badany przedmiot nie odpowiada na pytania o jakości rzeczy. Czy badany przedmiot nie narusza godności człowieka? Czy jest mądry, ambitny, artystycznie perfekcyjne? I tak dalej. A z chwilą pojawienia się rzeczy ilościowych otwiera się droga badań jakościowych. Kim my jesteśmy wobec pozytywizmu? Uchwycić pewne prawidłowości, które rządzą badanym przedmiotem ( fragmenty rzeczywistości ). Ambicje poznania praw rozwoju mediów. Strukturalizm- jeden z kierunków dominujących w latach 60’ i 7o’ ( Clod Lewi Shtras) pyta o struktury. Podejście do kultury to właśnie takie podejście do struktur. Kultura, która ma swoją gramatykę głęboko ukrytą. Wyrazem jej jest to co wynika ze struktur. Sami z siebie nie jesteśmy twórcami. Kino gatunków, gatunki literackie były traktowane jako pewne idee. Kino nie ma swoich autorów jest jedynie przedstawione za pomocą pewnych praw. Badania strukturalistyczne nad mediami, o tym pisał MaCluan. Jego prace wychodzą z założenia, że kultura i media maja swoja gramatykę. I my chcemy poznać tą gramatykę. Kino, media mówią nami a nie my mówimy przez media. Środek jest przekazem, przedłużeniem naszych zmysłów, w przypadku druku tym zmysłem był wzrok. Druk jest przedłużeniem wzroku. Druk zmienił charakter relacji między ludzkiej. Druk wymusza na nas myślenie instrumentalne, logiczne bo on jest linearny. Wzrokiem trzeba przebiegać dokładnie po kolei. Druk przyczynia się do powstania nauki badawczej i eksperymentu. Dramat i epos dominował teraz pojawia się opis i tym samym rozwija się powieść. Ekstensja telewizji to jest ekstensja dotyku. Dotyk i słuch, które zdegradowane w dobie dominacji druku wracają teraz w dobie telewizji. Struktury istota jest to, że to środek jest przekazem, że to środek nas zmienia, media mówią nam.