Kosmatek szuka mieszkania b

łem, jaki jest wielki. Pochylił łeb i przyglądał mi się uważnie.

-    Patrzajcie, jakie to małe i jaki ma puszysty kubraczek. Skąd ty się tu wziąłeś, Kosmatku, i po coś mi właził na grzbiet?

-    Ja r.ic '.risdziałem... myślałem, że to góra - tłumaczy

łem się. - Chciałem przejść przez nią, bo ja szukam niedźwiedzia.    i-

-    Niedźwiedzia?- - spytali razem miś i wiewiórka. -A cóż ty chcesz od niedźwiedzia?

-    Żeby mnie przyjął do swego domku pod wywróconym świerkiem.

Ledwie to powiedziałem, oboje parsknęli śmiechem. Wiewiórka aż tupała z uciechy w gałąź, na której siedziała. A wielki miś saplał i trząsł się, i przestępował z nogi na nogę. Musiałem cofnąć się z obawy, żeby mnie nie przydeptał.    i'

-    Słyszałaś, wiewiórko? Ja i to maleństwo mamy razem zamieszkać .j A toż ja bym cię zgniótł przy pierwszym poruszeniu! - huczał basem.

-    A kto ty jesteś? - zapytałem zdumiony.

Olbrzym zaryczał wesoło:

-    Ja jestem ten niedźwiedź, którego szukasz! Cha, cha, cha!...

-    Niedźwiedź? - powtórzyłem przyglądając mu się. -Jeż mówił mi, ze niedźwiedź jest trochę większy od niego. A ty jesteś taki ogromny!

-    Trochę większy od jeża! Słyszałaś, wiewiórko?

Przykro mi było, że się ze mnie śmieją. Wiewiórka

domyśliła się tego widocznie, bo zeskoczyła jeszcze niżej i powiedziała:

-    Jeż zażartował z ciebie, Kosmatku.

33