I. Ogólne zasady gospodarowania aktywami trwałymi
1. Podstawowy, podporządkowany potrzebom bilansowym podział aktywów trwałych obejmuje:
wartości niematerialne i prawne,
rzeczowe aktywa trwałe,
należności długoterminowe,
inwestycje długoterminowe,
długoterminowe rozliczenia międzyokresowe.
Powyższy podział stanowi podstawę zorganizowania syntetycznej ewidencji księgowej kont księgi głównej z uwzględnieniem potrzeb sprawozdawczości finansowej.
2. Symbolika kont księgi głównej zawarta w zasadach (polityce) rachunkowości w ramach obowiązującego zakładowego planu kont określa nazwy kont oraz odpowiadające jej numery w symbolice dwucyfrowej lub trzycyfrowej. Ewidencja analityczna obejmuje konta ksiąg pomocniczych i powinna uwzględniać szczegółowość zasobów oraz potrzeby ewidencyjno-rozliczeniowe lub sprawozdawcze jednostki.
3. Księgi rachunkowe, podstawowa - najbardziej wiarygodna za sprawą dwustronnego zapisu - ewidencja powinna umożliwić ustalenie wartości określonych grup aktywów trwałych według:
stanu aktywów trwałych na początek okresu sprawozdawczego,
zwiększeń w okresie sprawozdawczym,
zmniejszeń w okresie sprawozdawczym,
stanu na koniec okresu sprawozdawczego.
4. Jednostka gospodarcza zobowiązana jest do prowadzenia ewidencji aktywów trwałych umożliwiającej określenie:
rodzaj aktywów trwałych,
dat ich powstania (zakupu, nabycia),
dat przyjęcia do ewidencji księgowej,
dat zmian w wartościach i ilościach,
źródeł pochodzenia.
5. Wszystkie ewidencje, czyli konta ksiąg pomocniczych oraz wydruki poszczególnych obszarów (dziedzin itp.), muszą wykazywać zgodność z kontami księgi głównej, tj. kontami syntetycznymi oraz kontami ksiąg pomocniczych i innymi urządzeniami ewidencji księgowej i pozaksięgowej.
6. Ewidencja wszystkich aktywów trwałych jest uzgadniana na koniec każdego okresu sprawozdawczego w terminie do 15 dnia miesiąca następnego.
7. Zasady ewidencji syntetycznej i szczegółowej, w tym wykaz stosowanych kont, możliwe do przyjęcia dowody dokumentujące zmiany w zakresie aktywów trwałych, zasady wprowadzania zapisów księgowych oraz konta korespondujące, powinny być sprecyzowane w zasadach (polityce) rachunkowości lub dodatkowo w odrębnych instrukcjach (zarządzeniach) wprowadzonych do stosowania przez kierownika jednostki.