Innowacja frazeologiczna rozumiana jako odstępstwo od normy frazeologicznej.
Typy innowacji frazeologicznych:
Innowacje uzupełniajšce
Powstajš w wyniku wyboru frazeologizmów spoza normy.
zapożyczenia zewnętrzne, np. tu leży pies pogrzebany, siła przebicia, nabolała sprawa,
zapożyczenia wewnętrzne (z dialektologicznych, œrodowiskowych, różnych odmian dzisiejszej polszczyzny zawodowej), np. podnieœć poprzeczkę, pójœć za ciosem, naładować akumulatory, wicie (wiecie), rozumicie (rozumiecie), strzelić samobója, to mu nie zaskoczyło, brać kogo na lewe sanki, wciskać kit komu;
indywidualizmy, np. wsadzić sprawę na żółwia J. Andrzejewskiego, pójœć do ZOO 'umrzeć' R. Bratnego, słyszeć uszami duszy D. Bargiełowskiego, ogólna niemożnoœć W. Gombrowicza, nasza mała stabilizacja T. Różewicza;
Innowacje uzupełniajšce sš dowodem na nieustanne wzbogacania się rzeczywistoœci oraz chęci wyrażenia stosunku do niej.
2. Innowacje modyfikujšce
Powstajš w wyniku naruszenia struktury frazeologizmu na płaszczyŸnie leksykalnej i gramatycznej.
Zmiany w leksyce obejmujš redukcje, wymianę, uzupełnienie lub kontaminacje co najmniej dwóch zwišzków.
Jednak zmiany mogš być bardziej skomplikowane i dotyczyć zarówno leksyki jak i struktury gramatycznej.
Ze względu na sposób przetwarzania frazeologizmów możemy wyróżnić następujšce podtypy innowacji modyfikujšcych:
innowacje skracajšce- polegajš na usunięcie jednego bšdŸ kilku elementów ze zwišzku, np. dolewać oliwy (dolewać oliwy do ognia), kamień z serca (spadł komu kamień z serca), odpukać (odpukać w niemalowane), rzucać kłody (rzucać komu kłody pod nogi);
Takie skróty możemy zrozumieć jedynie w danym kontekœcie, wyrwane z niego ulegajš odfrazeologizowaniu i mogš funkcjonować tak, jak regularne połšczenia wyrazowe. Wyjštek stanowi tu odpukać.
innowacje rozwijajšce- tworzy się je, dodajšc do jednostki frazeologicznej nowy element, np. być prawdziwym oczkiem w głowie (być oczkiem w głowie), być w dużych opałach (być w opałach), główna koœć niezgody (koœć niezgody), nie zasypiać kulturalnych gruszek w popiele (nie zasypiać gruszek w popiele), stawiać kategoryczne czoło (stawiać czoło), zażyć kogo z lewej mańki (zażyć kogo z mańki)
Uzupełnienia, jak w ostatnim przypadku mogš prowadzić do tautologii, nielogicznoœci. Za specyficznš odmianę uzupełnienia składu leksykalnego uznaje się dopowiedzenia typu: przysłowiowy, przysłowiowo, tak zwany, np. Ten egzemplarz to, przysłowiowy biały kruk. Chciał zrobić mnie w przysłowiowego balona. Przysłowiowy œwiat się nie zawali.
innowacje wymieniajšce- powstajš w wyniku wymiany trwałego elementu innym, np. być pod zdrowš datš (być pod dobrš datš), kłaœć głupia głowę pod Ewangelię (kłaœć zdrowš głowę pod Ewangelię), œwiata komu przychylić (nieba komu przychylić), zsunšć się na manowce (zejœć na manowce)
Innowacje wymieniajšce mogš być tworzone ze chęci wymiany komponentu na taki, który wydaje się być atrakcyjniejszy.
innowacje kontaminujšce- tworzy się je, łšczšc co najmniej dwa zwišzki frazeologiczne, np. droga cierniowa (droga krzyżowa + korona cierniowa), grać główne skrzypce (grać głównš rolę + grać pierwsze skrzypce), mieć płuca jak dzwon (mieć płuca jak miechy + mieć serce jak dzwon), nie ruszyć palcem w bucie (nie ruszyć palcem + nie kiwnšć palcem w bucie), nie zabrakło komu języka w gębie (nie zabrakło komu odwagi + nie zapomnieć języka w gębie), obrzucać kogo pomyjami (obrzucać kogo błotem + wylewać na kogo pomyje), połamać sobie na czym koœci (połamać sobie na czym zęby + połamać komu koœci), pójœć, gdzie pieprz roœnie (pójœć, gdzie oczy poniosš + uciekać, gdzie pieprz roœnie), przyszło co komu do głosu (przyszło co komu do głowy + dojœć do głosu), rzucić kogo na szerokš wodę (rzucić kogo na głębokš wodę + puszczać kogo na szerokie wody), roznieœć w drobny puch (roznieœć w drobny mak + rozbić co w puch), salomonowym targiem (salomonowy wyrok + krakowskim targiem);
Innowacje kontaminujšce mogš zawierać w sobie połšczenia więcej niż dwu frazeologizmów, np. przyzywać niebo i te cztery œciany i cztery kšty i piec pišty na œwiadków (wzywać niebo i ziemię na œwiadków + zamknšć się w czterech œcianach + cztery kšty i piec piaty)
innowacje regulujšce- powstajš przez potraktowanie kategorialnych częœci zwišzku za niekategorialne, może to dotyczyć: zmian w zakresie liczby, np. dać komu wolne ręce (dać komu wolnš rękę), iœć z motykami na słońce (iœć z motykš na słońce) strony, np. mieć się z kim na pieńku (mieć z kim na pieńku), znać kogo jak łyse konie (znać się jak łyse konie), aspektu, np. palić na panewce (spalić na panewce), spełzać na niczym (spełznšć na niczym), postaci słowotwórczej, np. ciosać komu koły na głowie (ciosać komu kołki na głowie), mieć dwie lewe ršczki (mieć dwie lewe ręce), bšdŸ schematu składniowego, np. bić głowš w mur (bić głowš o mur), podbijać komu bębenek (podbijać komu bębenka);
3. Innowacje rozszerzajšce
Innowacje rozszerzajšce to takie, które powstajš w wyniku rozszerzenia łšczliwoœci leksykalnej.
Zwišzek rzucać komu kłody pod nogi oznaczajšcy tyle, co 'przeszkadzać, utrudniać coœ komuœ' odnosi się do działalnoœci ludzi, dlatego schemat składniowy wyglšda następujšco:
kto + rzuca kłody pod nogi + komu, kiedy puste miejsca uzupełnimy rzeczownikami nieosobowymi, powstanie innowacja rozszerzajšca, np. Ludzie, którzy siedzš na miękkich fotelach i biorš mnóstwo forsy, rzucajš naszym zwišzkom kłody pod nogi, gdyż zdajš sobie sprawę, że teraz ich fotele stwardniejš. Muszę studiować anglistykę, mimo kłód, jakie życie rzuca mi pod nogi.
Innym przykładem może być frazeologizm wiatrem podszyty 'marny, lichy', który odnosił się jak dotšd do rzeczy, a konkretnie łšczył się z nazwami odzieży wierzchniej, np. płaszcz, kurtka. Obecnie obserwuje się użycie tego zwišzku w połšczeniu z rzeczownikami nie odnoszšcymi się do nazw ubrań, np. pomieszczenie wiatrem podszyte, rozłogi wiatrem podszyte, a nawet młodzik wiatrem podszyty.
O ile użycia pomieszczenie/ rozłogi wiatrem podszyte nie naruszajš schematu: co+ jest wiatrem podszyte, o tyle innowacja młodzik wiatrem podszyty rozszerza łšczliwoœć i doprowadza do objęcia niš rzeczowników żywotnych.