PIELĘGNIARSTWO INTERNISTYCZNE

WYKŁAD 1 część 1/2

TEMAT:

ZADANIA PIELĘGNIARKI W OPIECE NAD PACJENTEM ZE SCHORZENIAMI INTERNISTYCZNYMI

1) Charakterystyka chorych hospitalizowanych na oddziałach internistycznych.

Różne oddziały internistyczne: kardiologiczne, raumatologiczne, nefrologiczne, alergologiczne,

pacjenci zazwyczaj w podeszłym wieku.

2) Sylwetka psychofizyczna chorych - j.t. opis stanu pacjenta pod względem fizycznym i psychicznym z uwzględnieniem zmian, jakie wywołała choroba i fakt hospitalizacji.

Znajomość sylwetki psychofizycznej chorego pozwala pielęgniarce:

• przewidzieć zakres i rodzaj działań,

• zaplanować niezbędną opiekę,

• przygotować się do świadczenia określonego rodzaju opieki,

• opracować standardy postępowania pielęgniarskiego,

• indywidualizować opiekę,

• poprawiać jakoś opieki,

• zwiększać skuteczność działań.

3) Model zadaniowy pielęgniarstwa:

• zadania diagnostyczne,

• zadania lecznicze,

• zadania opiekuńczo-pielęgnacyjne,

• zadania edukacyjne,

• zadania organizacyjne.

ZADANIA PIELĘGNIARKI OPIEKUJĄCEJ SIĘ PACJENTEM Z CHOROBĄ NADCIŚNIENIOWĄ

Polska - 8-10mln chorych,

USA - 50mln,

świat - 1 mld.

Def. Choroba polegająca na utrzymywaniu się podwyższonych wartości ciśnienia tętniczego prowadzące do poważnych powikłań narządowych stanowiących jej fazę objawową.

Definicja wg 7 Raportu INC, 2003 r.

Kategorie ciśnienia tętniczego:

	skurczowe	rozkurczowe
Prawidłowe	< 130 mmHg	< 85 mmHg
Wysokie prawidłowe	130 - 139 mmHg	85 - 89 mmHg
Nadciśnienie Iº - łagodne	140 - 159 mmHg	90 - 99 mmHg
Umiarkowane IIº	160 - 179 mmHg	100 - 109 mmHg
Ciężkie IIIº	≥ 180 mmHg	≥ 110 mmHg
Tzw. Izolowane skurczowe	≥ 140 mmHg	≤ 90 mmHg

Podział chorych z NT (nadciś. tęt.):

• nadciśnienie pierwotne (samoistne) ponad 90%,

• nadciśnienie wtórne (objawowe).

NT pierwotna jest wynikiem:

• wpływu czynników dziedzicznych, środowiskowych, zaburzenia funkcji narządów (serce, ściana naczyń krwionośnych, mózg, nerki, nadnercza).

Najczęstsze przyczyny nadciśnienia wtórnego:

• przewlekłe choroby nerek,

• bezdech nocny,

• przyjmowanie leków,

• nadciśnienie naczyniowo-nerkowe,

• choroby nadnerczy (zespół Cushinga, hiperaldosteronizm pierwotny),

• nadczynność i niedoczynność tarczycy,

• nadczynność gruczołów przytarczow.,

• koarktacja aorty (wrodzone zwężenie światła głównego naczynia - aorty).

Sylwetka psychofizyczna chorego z nadciśnieniem tętniczym:

Objawy: choroba rozpoczyna się od mało charakterystycznych objawów, jak bóle głowy, zawroty głowy, bezsenność, nadmierna potliwość, nadmierna pobudliwość, trudności w koncentracji, uczucie kołatania serca, przejściowy rumień twarzy, szyi.

Powikłania:

• przerost lewej komory serca,

• przedwczesny rozwój miażdżycy tętnic,

• zawał serca,

• zaburzenia ukrwienia mózgu, nerek, kończyn dolnych.

Nadciśnienie pierwotne częściej występuje razem z otyłością, zaburzeniami przemiany tłuszczowej i węglowodanowej oraz podwyższonym poziomem kwasu moczowego we krwi.

Choroba nadciśnieniowa wymaga szybkiego rozpoznania oraz długotrwałego i systematycznego leczenia - jest to jedyna możliwość zapobiegania powikłaniom.

Zadania pielęgniarki wobec chorego z nadciśnieniem:

- diagnoza wstępna obejmuje:

• określenie przyczyny hospitalizacji,

• rozpoznanie ciężkości stanu chorego,

• dokonanie pomiaru RR, tętna, oddechu, stanu świadomości,

• ocenę sposobu poruszania się (chory chodzący, leżący,....),

• wstępne rozpoznanie dolegliwości, które pacjent podaje,

• wstępną ocenę stanu emocjonalnego chorego, reakcji na hospitalizację,

• określenie deficytu w samoopiece,

• rozpoznanie aktualnych potrzeb chorego.

- diagnoza uściślona:

1) ocena stanu fizycznego pacjenta przez:

• systematyczne mierzenie podstawowych parametrów życiowych - w szczególności RR krwi w porze rannej, przed zażyciem leku oraz po podaniu środków obniżających RR, ocena oddechu, tętna.

• Przygotowanie szczegółowego wywiadu dotyczącego objawów choroby nadciśnieniowej tj.

• Określenie intensywności, umiejscowienia oraz pory występowania bólów głowy,

• rozpoznanie zaburzeń snu,

• ocena występowania objawów naczynioruchowych: nadmierna potliwość, okresowe zaczerwienienie twarzy, szyi,

• uszczegółowienie informacji o występujących powikłaniach,

• określenie zaburzeń w pracy serca, wzroku,

• ocena czynników ryzyka nadciśn.,

• ocena chorób przebytych, szczególnie nerek,

• ocena obciążenia rodzinnego chorobami układu krążenia, NT,

• ocena wyników badań labolatoryjnych, badania ogólne moczu, określenie mikroalbuminrii, klirens kreatynowy, stężenie glukowy, elektrolitu, triglicerydów,

• systematyczne dokonywanie oceny deficytu w samoopiece.

2. Rozpoznanie stanu psychicznego chorego

• zorientowanie się, czy pacjent w wyniku powikłań nie ma zaburzeń wyższych funkcji psychicznych - logicznego myślenia, rozumienia,

• systematyczna ocena stanu emocjonalnego - nadpobudliwość nerwowa pacjentów,

• określenie stosunku do zespołu terapeutycznego, metod leczenia i pielęgnowania,

• określenie typu osobowości pacjenta A lub B,

• ocena umiejętności radzenia w sytuacjach trudnych - stres.

3. Ocena sytuacji społecznej chorego

• określenie struktury rodziny, relacji pomiędzy pacjentem a innymi członkami rodziny, ustalenie istniejących problemów, konfliktów, mogących wpłynąć na stan emocjonalny,

• określenie warunków pracy, narażenia na stres,

• ocena warunków mieszkaniowych ze względu na powikłania (udar mózgu, niewydolność krążenia),

• ocena sytuacji finansowej (kupno aparatu do pomiaru RR).

4) Rozpoznanie potrzeb edukacyjnych

• określenie wiedzy chorych na temat istoty choroby, jej objawów, powikłań,

• rozpoznanie wiedzy na temat czynników ryzyka NT, ustalenie występowania i znajomości sposobów eliminowania z życia,

• ustalenie obciążenia rodzinnego choroby nadciśnieniowej,

• określenie umiejętności i możliwości pomiaru RR krwi,

• określenie umiejętności w zakresie prowadzenia samokontroli zdrowia (zeszyt NT i samokontroli),

• ocena wiedzy na temat leczenia farmakologicznego i dietetycznego choroby nadciśnieniowej.

• diagnoza prognostyczna:

• określenie deficytu w samoopiece, ustalenie zakresu pomocy choremu, oraz osób, które będą tę pomoc mogły zapewnić,

• ocenić zmiany leczenia farmakologicznego i możliwości kupna niezbędnych leków,

• rozpoznanie możliwości podjęcia pracy zawodowej, kontynuowania dotychczasowych zajęć,

• zalecenie modyfikacji stylu życia.

• zadania lecznicze:

• Udział w leczeniu niefarmakologicznym

• znajomość zasad leczenia,

• zalecone modyfikacje:

• zmniejszenie masy ciała zgodnie ze wskaźnikiem BMI 18,5-24,9,

• dieta obniżająca ciśnienie tętnicze (dieta bogata w owoce, warzywa, produkty mleczne o ograniczonej zawartości tłuszczu, szczególnie nasyconych),

• ograniczenie podaży sodu w diecie (ograniczenie spożycia sodu < 2,4g sodu lub < 6g soli),

• regulowanie aktywności (np. spacer lub jazda na rowerze przez co najmniej 30 min. 3-4 razy/ tyg.,

• ograniczenie spożycia alkoholu (maksymalnie do 2 drinków dziennie = 30ml etanolu lub równoważników).

• przekonanie pacjenta do przestrzegania i stosowania zalecanej diety,

• umożliwienie kontaktu z dietetyczką,

• uświadomienie konieczności uzupełnienie w diecie pierwiastków potasu i magnezu.

• Udział w farmakoterapii:

• farmakologiczne leczenie chorego należy stosować przez wiele lat, często do końca życia,

• przed rozpoczęciem leczenia należy poinformować chorego, że zażywanie leku może wiązać się z działaniami niepożądanymi (np. uczucie znużenia, osłabienie), które ustępują po normalizacji RR,

• oceniać skuteczność leczenia uwzględniając pomiary ciśnienia przez samego chorego oraz ciągły, ambulatoryjny pomiar RR.

Należy stosować program stopniowego leczenia farmakologicznego.

• Nadciśnienie łagodne - farmakoterapia dopiero wtedy, gdy zastosowane leczenie niefarmakologiczne jest nieskuteczne,

• Nadciśnienie umiarkowane - leczenie rozpoczyna się od zastosowania 1 preparatu z grupy leków podstawowych:

• leki moczopędne (powodują wzrost wydalania wody i soli przez nerki),

• inhibitory konwertazy (hamuje wytwarzanie angiotensny),

• leki beta - adrenolityczne (zwalniają częstość uderzeń serca),

• leki alfa - adrenolityczne (chronią ścianę naczyń przed działaniem noradrenaliny),

• antagoniści wapnia (hamują przechodzenie wapnia od wnętrza komórek mięśniowych, zmniejszenie zawartości wapnia w obrębie tych komórek powoduje rozszerzenie drobnych tętnic).

Jeżeli monoterapia jest nieskuteczna, należy zmienić leczenie na dwulekowe.

• Nadciśnienie ciężkie - należy dodać 3 lek przy uwzględnieniu tolerancji leku i istnieniu chorób towarzyszących

Zadania:

• podawanie leków zgodnie ze zleceniem,

• obserwacje skuteczności leczenia (pomiar RR, kontrola ustępowania objawów NT),

• stała obserwacja pod kątem skutków ubocznych leczenia farmakologicznego,

• współudział w dietoterapii (przekonanie chorego o słuszności diety),

• edukacja rodziny w zakresie zaleceń dietetycznych.

• zadania opiekuńczo-pielęgnacyjne:

• pomoc z zaspokajaniu potrzeb biologicznych i wsparcie psychiczne (zależnie od stopnia deficytu w samoopiece oraz rodzaju i rozległości powikłań).

Szczegółowe czynności wobec pacjentów z chorobą niedokrwienną serca, przewlekłą niewydolnością krążenia nerek.

Wsparcie psychiczne, czyli działanie mające na celu poprawienie funkcjonowania w sferze psychicznej.

• zadania edukacyjne:

Cele:

• wyposażenie w wiedzę oraz umiejętności.

Szczegółowe działania:

• przekazywanie informacji o istocie choroby, objawach, powikłaniach,

• omówienie czynników ryzyka NT,

• przekonanie pacjenta o konieczności wyeliminowania z codziennego życia tych czynników, które mogły przyczynić się do rozwoju NT i będą wpływać na postęp choroby,

• przedstawienie zaleceń dietetycznych ograniczających sól, tłuszcze zwierzęce oraz redukujących otyłość,

• nauka sposobu relaksacji oraz racjonalnego wypoczywania,

• nauka eliminacji używek,

• zaznajomienie z zasadami leczenia farmakologicznego,

• nauka samokontroli, uświadomienie konieczności prowadzenia samokontroli, nauczenie pomiaru ciśnienia chorych i osoby z najbliższej rodziny, omówienie zasad prowadzenia zeszytu samokontroli, nauka samoobserwacji pod kątem wystąpienia powikłań NT oraz poinformowania o konieczności natychmiastowego skontaktowania z lekarzem w przypadku pojawienia się: silnych bólów głowy z zawrotami i zaburzeniami wzroku, silny ból w klatce piersiowej niewystępującego po nitratach, zaburzeń rytmu serca, silnej duszności, zaburzeń świadomości, zasłabnięcia.

PIELĘGNIARSTWO INTERNISTYCZNE

WYKŁAD 1 część 2/2

TEMAT:

ZADANIA PIELĘGNIARKI WOBEC CHOREGO Z PRZEWLEKŁĄ NIEWYDOLNOŚCIĄ KRĄŻENIA

Sylwetka psychofizyczna pacjenta z przewlekłą niewydolnością zastoinową

• występuje najczęściej i mężczyzn w wieku poniżej 65 roku życia,

• u kobiet po 75 roku życia,

• są to osoby, u których pierwotnie wystąpiła choroba układu krążenia (zawał mięśnia sercowego, nadciśnienie tętnicze, kardiopatie, wada serca),

• wyraźnie widoczny zastój żylny (żyły szyjne),

• przyrost masy ciała i obrzęki odpowiednich partii ciała: grzbietu, stóp, przedniej strony podudzi, u pacjentów leżących - w okolicy krzyżowej, początkowo tylko wieczorem, później stale, w cięższych przypadkach obrzęki na tułowiu (anasarca),

• zastoinowa wątroba i powiększona, ew. bolesna, ew. żółtaczka, zwiększenie stężenia bilirubiny i aminotransferaz,

• nieżyt żołądka zastoinowy: utrata łaknienia, uczucie pełności,

• zastoinowe nerki: z białkomoczem,

• powikłania: zakrzepy (spowodowane zwolnieniem przepływu krwi, unieruchomienie), zaburzenia rytmu,

• skóra zimna, wilgotna, blada, na obwodowych częściach ciała sinica (nos, palce, wargi, uszy),

• choroba wpływa niekorzystnie na stan psychiczny pacjentów (apatia, brak zainteresowania otoczeniem, depresja...)

Zadania diagnostyczne:

Obejmują czynności dotyczące postawienia diagnozy wstępnej, uściślonej, prognostycznej.

Szczegółowe działania diagnozy wstępnej.

• Rozpoznanie ciężkości stanu:

• ocena bezpośredniego zagrożenia życia - kontrola podstawowych funkcji życiowych,

Skala Nycha:

I brak dolegliwości, pełna wydolność wysiłkowa,

II występowanie dolegliwości w czasie znacznego wysiłku fizycznego,

III występowanie dolegliwości w czasie niewielkiego wysiłku fizycznego,

IV występowanie dolegliwości w czasie spoczynku.

Chory w okresie III i IV charakteryzuje się złym rokowaniem (w ciągu roku umiera 20-40%

chorych).

• Wystąpienie rozpoznania objawów przewlekłej niewydolności krążenia,

• Określenie pewnej reakcji emocjonalnej na fakt hospitalizacji,

• Rozpoznanie pewnych potrzeb pacjenta.

Dalsze czynności podejmowane są po wykonaniu niezbędnych zaleceń lekarskich oraz rozpoznaniu pierwszych problemów pielęgniarskich.

Diagnoza uściślona

1.Systematyczna ocena podstawowych parametrów życiowych:

• pomiar tętna przed podaniem każdej dawki glikozydów,

• stała obserwacja czynności elektrolitycznej serca (kardiomonitor) lub wykonanie EKG i interpretacja pracy serca,

• ocena częstości i charakteru oddechów,

• kontrola stanu świadomości.

2.Uzyskanie szczegółowych informacji dotyczących zaburzeń wynikających z rozwoju przewlekłej niewydolności krążenia:

• ocena funkcjonowania wątroby:

• badanie palpacyjne,

• bóle wątroby, charakter, czas trwania,

• analiza badań labolatoryjnych,

• systematyczna kontrola funkcji nerek:

• inf. o obrzękach i umiejscowieniu, czas występowania, codzienny pomiar,

• codzienny pomiar masy ciała,

• prowadzenie bilansu płynów,

• obserwacja objawów mogących świadczyć o obecności płynu przesiękowego w jamach ciała,

• śledzenie wyników ogólnego badania moczu,

• ocena sinicy:

• umiejscowienie, nasilenie i czas występowania (stale, okresowo),

3. określenie nasilenia objawów dyseptycz.,

4. określenie wypróżnień,

5. ocena rytmu snu,

3. Obserwacja w kierunku powikłań.

4. Systematyczna ocena deficytu w samoopiece.

5. Ocena funkcjonowania pacjenta w sferze psychicznej:

• rozpoznanie stanu emocjonalnego,

• ocena stopnia przystosowania do warunków szpitalnych, zespołu terapeutycznego,

• ocena stopnia akceptacji choroby, metod leczenia i pielęgnowania,

• określenie możliwości intelektualnych pacjenta (rozumienie, zapamiętywanie, logiczne myślenie, orientacja w czasie i przestrzeni),

6. Rozpoznanie sytuacji społecznej:

4. sytuacji rodzinnej,

5. sytuacji zawodowej,

6. warunków mieszkaniowych,

7. sytuacji materialnej,

7. Określenie potrzeb edukacyjnych chorego i jego rodziny w zakresie:

• wiedzy o istocie choroby oraz jej objawów,

• wiedzy dotyczącej leczenia i znajomości zasad przyjmowania leków,

• umiejętności samoopieki,

• znajomości diety zalecanej,

• wiedzy dotyczącej aktywności fizycznej,

• znajomości zasad oraz umiejętności sprawowania opieki nad chorym przez rodzinę.

Diagnoza prognostyczna

• rozpoznanie, czy pacjent będzie wymagał stałej opieki ze strony rodziny,

• mógł nadal być czynny zawodowo,

• wymagał kontynuowania leczenia.

Zadania lecznicze:

1. Udział w leczeniu spoczynkowym:

Ograniczenie fizycznej i psychicznej aktywności chorego stosuje się w celu zmniejszenia zapotrzebowania energetycznego mięśnia sercowego. Leczenie spoczynkowe trwa zazwyczaj 2 do 6 tygodni i polega na zwiększaniu liczby godzin przebywania w łóżku na przemian z korzystaniem z fotela i krótkimi spacerami.

Rola pielęgniarki polega na:

• pomocy w akceptacji sposobu leczenia,

• zapewnienia właściwych warunków do wypoczynku,

• zapobieganiu powikłaniom (przy długotrwałym unieruchomieniu),

• pomocy w codziennych czynnościach.

Chory musi unikać długotrwałych wysiłków.

2. Uczestnictwo w leczeniu dietetycznym:

Dieta małosolna, łatwostrawna, posiłki częste w małych porcjach. Skład diety przeciwmiażdżycowej. Chorym z nadwagom dieta niskokaloryczna. Istotna jest podaż płynów w korelacji z ilością wydalanych.

Rola pielęgniarki polega na:

• wyjaśnieniu zasad dietetycznych,

• poinformowaniu rodziny o zmianie żywienia (dieta bogatopotasowa),

• normalizacja masy ciała,

• kontrola elektrolitów (K⁺ i Mg²⁺),

• regulacja wypróżnień.

Udział w farmakoterapii:

• glikozydy nasercowe,

• leki moczopędne,

• leki rozszerzające naczynia

glikozydy - zwiększenie siły skurczowej serca,

leki moczopędne - zmniejszają główne obciążenie wstępne,

leki rozszerzające naczynia - zmniejszają powrót żylny oraz naczyniowy opór obwodowy.

Udział pielęgniarki:

• podawanie leków wyłącznie na zlecenie lekarza,

• podawanie leków pod kontrolą podstawowych parametrów życiowych,

• obserwacja efektów leczenia farmakologicznego.

Zadania opiekuńczo-piel.:

Celem działań jest pomoc w zaspokajaniu potrzeb biologicznych, zapobieganie niepożądanym skutkom leczenia spoczynkowego oraz wsparcie psychiczne.

Szczegółowe zadania:

1) Zapewnienie higieny osobistej,

2) Pomoc w zaspokajaniu potrzeb fizjologicznych,

3) Pomoc w zaspokajaniu potrzeb odżywienia, bilansu wodnego,

4) Zapewnienie prawidłowego oddychania,

5) Zagwarantowanie bezpieczeństwa fizycznego,

6) Zapewnienie warunków do snu i wypoczynku.

Zapobieganie niepożądanym skutkom leczenia spoczynkowego.

• odleżyny,

• powikłania zatorowo-zakrzepowe,

• przeciwdziałanie powstawaniu zaparć,

• zapobieganie przykurczom i zanikom mięśniowym,

• zapobieganie zapaleniu płuc.

Wsparcie psychiczne:

• długotrwała hospitalizacja,

• uciążliwe leczenie.

Zadania edukacyjne:

Edukacja bieżąca:

• szczegółowe wyjaśnienia w zakresie czynności wykonywanych przy chorym,

• działania związane z przygotowaniem chorego do dalszego życia z chorobą:

• wyposażenie w wiedzę o istocie choroby, jej objawach, powikłaniach,

• udzielenie informacji o stosowanych lekach,

• przedstawienie zasad diety stosowanej u pacjentów,

• poinformowanie o konieczności zrezygnowania z używek: papierosów, alkoholu, mocnej kawy,

• zaznajomienie z zaleceniami dotyczącymi aktywności fizycznej. Ważne jest, aby wysiłek fizyczny był dostosowany do aktualnej wydolności serca,

• nauka prowadzenia samokontroli:

• omówienie zasad samokontroli,

• nauczenie pomiaru tętna, masy ciała, obrzęków, prowadzenia bilansu płynów,

• nauka samoobserwacji pod kątem skutków ubocznych leczenia farmakologicznego.

PIELĘGNIARSTWO INTERNISTYCZNE

WYKŁAD 3

TEMAT:

ZADANIA PIELĘGNIARKI OPIEKUJĄCEJ SIĘ PACJENTEM Z CHOROBĄ WRZODOWĄ ŻOŁĄDKA I DWUNASTNICY

Def.

1. Nadżerka - ubytek błony śluzowej żołądka nie obejmujący jej warstwy mięśniowej.

2. Wrzód - ubytek błony śluzowej żołądka obejmujący również jej warstwę mięśniową, a częściej jeszcze głębsze warstwy ściany żołądka.

Epidemiologia:

• Częstość występowania wrzodu żołądka - 50 zachorowań / 100 000 osób / rok

• Częstość występowania wrzodu dwunastnicy - 150 zachorowań / 100 000 osób / rok

• Wrzód dwunastnicy występuje 3 razy częściej u mężczyzn

• Wrzód żołądka jednakowo często u obu płci.

Etiologia:

• Zakażenia Helicobacter Pylorii,

• Działanie pepsyny i / lub kwasu solnego,

• Stres,

• Leki - najczęściej niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ),

• Palenie papierosów,

• Alkohol.

Umiejscowienie:

• żołądek - na krzywiźnie mniejszej u 80% umiejscawia się zmiana,

• opuszka dwunastnicy - najczęściej ściana przednia.

Klinika:

• wrzód żołądka - ból występujący natychmiast po przyjęciu pokarmu, albo bóle zależne od pożywienia,

• wrzód dwunastnicy - bóle w nadbrzuszu, późne, nocne i na czczo, poprawa po przyjęciu pokarmów.

Powikłania:

• krwawienia wymioty krwawe, smoliste stolce,

• perforacje ostry brzuch,

• penetracje np. do trzustki (bóle w plecach, ew. zapalenie trzustki),

• bliznowate zwężenie odźwiernika (wymioty, chudnięcie, w obrazie RTG „żołądek klepsydrowaty”),

• zwyrodnienie rakowe przewlekłego wrzodu żołądka.

Rozpoznanie:

1. Endoskopia z biopsją: badanie histopatologiczne oraz badanie na obecność Helicobacter Pylorii (wykrywanie bakterii w błonie śluzowej, test na ureazę) oraz oddechowy test mocznikowy z użyciem węgla ¹³C i ¹⁴C, testy serologiczne oceniające miano przeciwciał klasy IgE i IgA.

2. Badania radiologiczne.

Zadania diagnostyczne:

- diagnoza wstępna wymaga:

• oceny podstawowych funkcji życiowych,

• oceny krwawienia z przewodu pokarmowego,

• oceny natężenia bólu i lokalizacji,

• oceny pierwotnych wyników badań laboratoryjnych (OB., morfologia, elektrolity),

• określenia deficytu w samoopiece.

- diagnoza uściślona:

Jest możliwa po ocenie stanu fizycznego i psychicznego.

Do oceny stanu fizycznego ważne jest:

• ustalenie rodzaju bólu, częstości, lokalizacji, przyczyny, dynamiki, występowania,

• obserwacja w kierunku krwawienia z przewodu pokarmowego (wymioty i stolce),

• dalsze interpretacje wyników badań krwi i endoskopowych.

Ocena stanu psychicznego pacjenta:

• ocena reakcji na hospitalizację,

• ocena zachowania wobec innych chorych i personelu,

• obserwacja zachowań wobec rodziny.

- diagnoza prognostyczna:

• ocena prognostyczna stanu chorego po opuszczeniu szpitala,

• ocena sytuacji rodzinnej - czy rodzina jest w stanie zapewnić opiekę,

• ocena przygotowania edukacyjnego pacjenta,

• przewidywanie możliwych powikłań i uprzedzenie chorego o zagrożeniu życia, wezwaniu pomocy.

Zadania lecznicze:

- udział w leczeniu zachowawczym

• leczenie przyczynowe chorych zakażonych HP: inhibitor pompy protonowej + 2 antybiotyki przez 7 dni,

• leczenie objawowe u chorych nie zakażonych HP:

• wyeliminowanie czynników szkodliwych,

• leki hamujące produkcję kwasu solnego (inhibitory pompy protonowej ????),

• leki blokujące receptory histaminowe H₂ (skutek blokowania działania histaminy na komórki okładzinowe żołądka),

• leki osłonowe (związki bizmutu).

Współudział w dietoterapii:

• dieta lekkostrawna łagodzi objawy. Na czas leczenia dieta oszczędzająca, posiłki pozbawione tłuszczów smażonych, rozszerza się w marę ustępowania dolegliwości.

Edukacja pacjentów:

• poinformowanie o celowości zachowania higieny osobistej i możliwości zakażenia HP członów rodziny,

• poinformowanie o celowości obserwacji stolca.

---