17.
Morderca
19.
Kto najwyższy?
20.
MATERIAŁY: niepotrzebne
CEL:
podniesienie nastroju, zabawa, koncentracja uwagi, ćwiczenie spostrzegawczości
PRZEBIEG:
uczestnicy stają w kręgu, jedna osoba wchodzi do środka. Wszyscy zamykają oczy, a osoba prowadząca chodzi po obwodzie koła i dotknięciem wyznacza „mordercę", po czym wraca na swoje miejsce i prosi o otwarcie oczu. „Morderca" zabija swoje ofiary mrugnięciem oka. Osoba, która zauważy takie mrugnięcie w swoim kierunku, liczy po cichu do pięciu i przykuca -„nie żyje". Osoba w środku ma zgadnąć, kto jest „mordercą", zanim wszyscy zostaną wyeliminowani. Jeśli jej się to uda, „morderca" wchodzi na jej miejsce do środka koła i zabawa zaczyna się od nowa
MATERIAŁY: krzesła w ilości odpowiedniej do liczby uczestników
CEL: zabawa, przełamanie lodów, podniesienie nastroju
PRZEBIEG: ustawiamy krzesła w bardzo ciasnym kręgu, każdy staje na swoim krześle. Osoba prowadząca wskazując na jedno krzesło wyznacza umowny początek kręgu. Zadanie polega na tym, aby wszyscy uczestnicy ustawili się na krzesłach wg wzrostu, tzn. od najmniejszego do największego. Wolno przemieszczać się tylko po krzesłach, nie wolno dotykać podłogi
Dzikie konie
18.
Kto po kim?
MATERIAŁY: krzesła w ilości odpowiedniej do liczby uczestników
CEL: podniesienie nastroju, koncentracja uwagi
PRZEBIEG: uczestnicy ustawiają krąg z krzeseł i siadają na nich twarzami, zwracając się na zewnątrz koła (nikt nikogo nie widzi). Zabawa polega na powtarzaniu dokładnych dat urodzenia (dzień, miesiąc, rok) każdego z uczestników w porządku od najstarszego do najmłodszego. Nie wolno porozumiewać się między sobą w żaden sposób. Można jedynie mówić daty urodzenia. Prowadzący zabawę pilnuje właściwej chronologii dat
MATERIAŁY: niepotrzebne
CEL: zabawa, przełamanie lodów, budowanie zaufania do
grupy
PRZEBIEG: dwie osoby klękają na podłodze (klęk prosty, podparty) bardzo blisko obok siebie z głowami zwróconymi w przeciwnych kierunkach. Jedna osoba wchodzi na ich plecy - jedna noga na wysokości krzyża pierwszej klęczącej osoby, druga noga - na drugiej. Po bokach stają dwie osoby ubezpieczające i chwytają ją mocno za przeguby rąk. Na znak osoby klęczące zaczynają się wyginać i kręcić (nie ruszając się z miejsca), a osoba stojąca na nich próbuje utrzymać równowagę, balansując na ich plecach
98
99
J