22.
Biografia rodziców 24.
Zaufaj rękom partnera
MATERIAŁY: niepotrzebne
CEL: otwarcie się, badanie związków rodzinnych, samoświa-
domość, wspomnienia
PRZEBIEG: uczestnicy siadają w ciszy z zamkniętymi oczami i myślą o swoich rodzicach: myśl o rodzicu, którego życie znasz najlepiej. Przypomnij sobie tak wiele faktów z jego życia, jak możesz, poczuj się rodzicem. Rozejrzyj się po pokoju i wybierz osobę, z którą chcesz pracować dalej. Umówcie się, kto będzie osobą A, a kto B. A mówi B o swoim rodzicu w taki sposób, jakby sam nim był. B słucha, a potem robi to samo. Partnerzy rozmawiają o rodzicu teraz i w przyszłości, ciągle z pozycji tego rodzica. Na każdą osobę poświęcić trzeba około 5 minut. Potem wszyscy wracają do koła i dzielą się swoimi odczuciami z rozmów w parach
MATERIAŁY: niepotrzebne
CEL: budowanie zaufania, odprężenie
PRZEBIEG: uczestnicy dobierają się w pary. Stoją jeden za drugim, zwróceni w tę samą stronę. Stojący z przodu pada do tyłu i daje się złapać osobie stojącej za nim. Osoba z przodu jest rozluźniona, stopy trzyma razem i nie odrywa ich od podłoża. Odległość jest dowolna, ale bezpieczna
WARIANTY: -jedna osoba stoi pomiędzy dwiema innymi i pada do tyłu i do przodu. Za każdym razem doprowad2ana jest przez partnerów do pionowej pozycji - grupa 6-8-osobowa stoi blisko siebie w kręgu. Jedna osoba stoi w środku i pada do przodu, do tyłu i na boki
23.
Podnoszenie 25.
Gdzie jest ta twarz
MATERIAŁY: niepotrzebne
CEL: budowanie zaufania, koncentracja, rozwój grupy
PRZEBIEG: grupa podnosi kolejne osoby w pozycji horyzontalnej ponad głowy uczestników. Osoba jest trzymana w górze przez jakiś czas i powoli opuszczana na podłogę. Podnoszona osoba powinna być zrelaksowana i mieć zamknięte oczy. Należy pamiętać, by wszyscy uczestnicy podnosili ją jednocześnie (w tym samym tempie)
WARIANTY: można stosować różne szybkości podnoszenia, wypróbować chodzenie z trzymaną osobą, bujanie jej
MATERIAŁY: niepotrzebne
CEL: koncentracja, rozwój relacji interpersonalnych
PRZEBIEG: uczestnicy siadają w parach naprzeciw siebie. Jedna osoba próbuje poznać twarz partnera, przyglądając się jej i badając ją dotykiem. Prowadzący zaleca, aby robić to delikatnie. Następnie osoba, która poznawała twarz, zamyka oczy i musi odnaleźć swojego partnera w całej grupie. Potem następuje zmiana w dwójkach
WARIANTY: obaj partnerzy mają zamknięte albo zasłonięte oczy i muszą odnaleźć się w tłumie
128
129