28.
To oczywiste, że,
29.
Opór w grupie
MATERIAŁY: niepotrzebne
CEL: budowanie zaufania, uświadomienie sobie, jak patrzy-
my na innych, „przełamywanie lodów"
PRZEBIEG: uczestnicy dzielą się na grupy 4-5-osobowe i siadają w małych kręgach. Jedna osoba znajduje się w centrum uwagi, wszyscy patrzą na nią i kończą zdanie: to oczywiste, że ty... , np.: to oczywiste, że masz sweter z długimi rękawami itp. Każdy po kolei jest „w centrum". Po zakończeniu tej rundy mogą nastąpić kolejne, z dokończeniem zdania: widzę, że ty...; wyobrażam sobie, że ty... - w tej wersji uczestnicy ujawniają swoje intuicje czy interpretacje na temat osoby „w centrum". Można sprawdzić swoje wyobrażenia i zapytać osobę „w centrum": czy to się zgadza? Warto porozmawiać o tych doświadczeniach w małych grupach. Po połączeniu w jedną grupę uczestnicy kończą w rundzie zdanie: odkryłem, że...
WARIANTY: zamiast mówić, można zapisać na kartce swoje spostrzeżenia i wyobrażenia na temat osoby „w centrum"
MATERIAŁY: niepotrzebne
CEL: zwrócenie uwagi na dynamikę grupy, łamanie barier,
budowanie zaufania, empatia
PRZEBIEG: 1) rozmowy w grupach o oporze: czym jest i kiedy się pojawia; jakie są metody „oporowania" w grupie; w jaki sposób konkretne osoby przejawiają opór itp.
w kręgu uczestnicy kończą zdanie: oporuję... lub:
mógłbym oporować w tej grupie poprzez...
uczestnicy dzielą się na trójki. A mówi o swoich
problemach do B, B tylko słucha, nie próbując
rozwiązać problemu; C stara się przeszkadzać
(oporować) w tej sytuacji w sposób jak najbardziej
subtelny. Osoby w trójce robią to trzy razy, tak aby
każdy odegrał wszystkie role. Potem kończą zdanie:
odkryłem, że...
jeszcze jedna rundka ze zdaniem: mogę pomóc tej
grupie poprzez... albo z wypowiedzią o tym, co
pomaga być częścią grupy, np.: dzisiaj naprawdę
słuchałem... itp.
WARIANTY: można użyć niewerbalnych sposobów oporowania albo wymyślić inne
UWAGA: to ćwiczenie jest polecane, gdy grupa zaczyna wchodzić w fazę oporu; od osoby prowadzącej wymaga szczególnej uwagi
132
133