AD. 16
Polityka zagraniczna Rzeczpospolitej w okresie panowania ostatnich Jagiellonów.
Po Kazimierzu Jagiellończyku na tronie Polski zasiadł jego syn Jan Olbracht ( 1492-1501 ), a po nim jego brat Aleksander ( 1501-1505 ). Po Aleksandrze rozpoczął panowanie Zygmunt Stary ( 1506- 1648 ). W tym czasie Jagiellonowie panowali również na Czechach i Węgrzech. Królem zjednoczonego królestwa Czech i Węgier był Władysław Jagiellończyk, najstarszy syn Kazimierza Jagiellończyka. Po śmierci jego w roku 1516 Habsburgowie i Jagiellonowie ustalili, że w razie bezpotomnej śmierci Ludwika II tron Czeski i Węgierski przejdzie Habzburbom. Tak też się stało w 1526 roku, kiedy to Ludwik II zginął w bitwie z Turkami pod Mohaczem. Drugim problemem Jagiellonów w tym okresie był zakon Krzyżacki. W 1511 roku Wielkim Mistrzem Krzyżacki został wybrany Albrecht Hohenzollern, którego głównym celem było uniezleżnienie się od Polski. W latach 1519-1521, toczyła się ostatnia wojna między Rzeczpospolitą a Zakonem. Po porażce Zakonu przedstawił on królowi Polskiemu propozycję sekuleryzacji zakonu ( zaświadczenie ) i utworzenie w jego miejsce świeckiego księstwa protestanckiego z dynastią Hohenzallerów na czele. Zygmunt Stary zaakceptował tę propozycję i Alberdt został księciem Pruskim, w roku 1525 złożył on uroczyści hołd królowi polskiemu w Krakowie ( słynny hołd pruski ). Książę Pruski był lennikiem króla polskiego, miał prawo zasiadania w senacie i otrzymał pensję od króla polskiego, w zamian był zobowiązany do udzielania pomocy wojskowej Polsce. Poddani księcia mieli prawo apelacji od decyzji Hohenzallerów do króla Polski. Kwestia Krzyżaków została więc rozwiązana, choć tylko potocznie, gdyż w następnych stuleciach państwo pruskie wzmocni się i usamodzielni. Podobne problemy jak państwo Krzyżackie miało państwo położone na Inflantach, było ono zagrożone ze strony Danii, Rosji, Szwecji i Polski. W 1561 roku Polski Zygmunt August ( 1548-1572 ) zawarł z Wielkim Mistrzem Inflandzkim Gotarde Kartlerem podobny układ jak z jego ojcem Albrechtem, państwo zakonne uległo sekuteryzacji, zaś jego terytorium wcielono przy zachowaniu pewnej autonomi do Polski z włączeniem utworzonego wówczas księstwa Kurlandii, które było dziedzicznym księstwem ketterów. Z postanowieniem tego układu nie zgodziły się pozostałe zainteresowane Inflantami państwa. W latach 1563-1570 doszło do wojny zwanej „pierwszą wojną północną”. Oprócz Rzeczpospolitej uczestniczyły w niej Szwecja, Dania i Moskwa. Ostatecznie wojna zakończyła się pokojem podpisanym w Szczecinie w 1570 roku na mocy którego Moskwa uzyskała dostęp do Bałtyku, Szwecja zajęła Estonię, a Dania wyspy Dago i Ozylia. Pozostała część Infland przypadła Polsce.