PSYCHOLOGICZNE PROBLEMY INWALIDZTWA

++ lęk
KONFLIKT - - strach NERWICA
+ - niepokój

Im więcej nie rozwiązanych konfliktów, tym większy narasta lęk i rodzi się
nerwica. By zniknęła nerwica należy rozwiązać konflikty. nerwica to
nieproporcjonalna reakcja na bodziec. jako psycholog musimy wiedzieć, jakie są
sposoby i metody podejścia do człowieka.
Rehabilitacja ma trzy cele. Przede wszystkim należy ukazać choremu, że nadal
może być sprawny fizycznie. Osobie załamanej po wypadku należy ukazać nowy
kanał, że jego potrzeby nie zostały zniwelowane, może dalej brać udział w tym
co kocha, ale w innym aspekcie. Nie może już np. grać w tenis ale może być
sędzią (paraolimpiady)
Kiedy człowiek niepełnosprawny zostaje w domu, jest ogromnym obciążeniem dla
rodziny. Tym bardziej cierpi, gdy uświadamia sobie, że jest ciężarem, pogłębia
się w depresji, traci poczucie sensu życia, traci poczucie własnej wartości.
Życie tego człowieka może ulec przeobrażeniu, gdy uświadomimy mu, że może
uprawiać sport. Trzeba w nim bowiem siły woli, hartu ducha, wysiłku,
samozaparcia. Człowiek ten współpracuje wtedy z grupą ludzi takich jak on. Nie
czuje się inny. Może przy tym dostrzec, że inni są w jeszcze gorszej sytuacji,
niż on. Ma oparcie w nowym otoczeniu, bo chory może go lepiej zrozumieć.
Zaczyna tu widzieć, że jego nieszczęście nie jest jedyne na świecie. Tu
znajduje bardzo często przyjaciół, czasem powstają stałe związki.
Zatem praca psychologa polega na ukazaniu sensu życia, wydobyciu godności
chorego w poczuciu własnej wartości!
Następnym celem rehabilitacji jest usprawnienie społeczne, aby chory czuł, że
żyje w społeczeństwie, że jest jego członkiem.
Priorytetowym zadaniem psychologa jest to, by umieć słuchać i obserwować.
Należy dać się pacjentowi wypowiedzieć, bo samo wyrzucenie z siebie żółci jest
terapią. Nie ma nic gorszego, jak okazać, że się nie ma czasu dla pacjenta (dla
dziecka). Trzeba chcieć zrozumieć problemy człowieka, ważna jest empatia.
Najgorszą sytuacją jest, gdy odbierze się człowiekowi nadzieję.
Celem rehabilitacji jest więc usprawnienie:
fizyczne
psychiczne
społeczne
Nie można też zapominać o innych celach jak przystosowanie społeczeństwa,
środowiska na przyjęcie chorego oraz terapia rodziny czy środowiska. Wskazać
jak mogą pomóc.
Przedmiotem rehabilitacji są zmiany sprawności fizycznej, zmiany w psychice,
zmiany w życiu społecznym i zmiany w korzystaniu z otoczenia społecznego i
fizycznego.
Czynniki, jakie należy brać pod uwagę w rehabilitacji to:
rodzaj i stopień inwalidztwa
wiek
status społeczny
cechy osobowości
zdolność organizmu do kompensacji
potrzeby pacjenta i potrzeby psychiczne i fizyczne (potrzeba bezpieczeństwa)
Miłość daje nam poczucie bezpieczeństwa. Gdy nie ma miłości, to człowiek czuje
się zagrożony a z zagrożeniem łączy się lęk, strach, niepokój. Im większy
strach, tym bardziej czuje się człowiek nie kochany. Wazna jest by to co
możliwe
zaspokoić.
związek psychiki z inwalidztwem
takie samo inwalidztwo u różnych ludzi będzie
inaczej przebiegać
reakcje na inwalidztwo w skutek urazu
inaczej człowiek reaguje, gdy powoli
traci wzrok a inaczej, gdy następuje to nagle
inwalidztwo od urodzenia, bo stwarza to zupełnie inne pole do działania
psychologa.
Wpływ fizycznego inwalidztwa na osobowość
Już starożytni dostrzegali związek między fizycznymi cechami a osobowością.
Czy można z linii papilarnych wyczytać coś o cechach fizycznych? Przekonanie te
były wynikiem tendencji, że osobowość człowieka wyczytać z trwałych cech
fizycznych. Wiele można powiedzieć z układu dłoni, paznokci, pisma
(grafologia). Na podstawie pisma można wiele powiedzieć o osobowości.
Za czasów Arystotelesa ukazywały się rozprawy na temat fizjonomii, na nowo
podjęte w XVIII w.
Lavater
oceniał człowieka na podstawie kształtu i ruchu rąk.
Typologia Kretchmera
łączy cechy fizyczne człowieka z jego osobowością. F.J.
Gall zajmował się badaniami, które miały na celu udowodnienie, iż na podstawie
kształtu czaszki można wiele powiedzieć o zdolnościach umysłowych człowieka.
Osobowością na podstawie cech fizycznych zajmował się także włoski lekarz
Lambrozo (na podstawie teorii Darwina). Uważał, że istnieją określone cechy
fizyczne ludzi występują w korelacji z przestępczością. Zasadnicza część jego
poglądów została odrzucona z wyjątkiem tezy, że istnieją pewne cechy fizyczne,
które poprzez określony mechanizm łączą się ze społecznie nieaprobowanym
zachowaniem.
Endokrynologia mówi, że zaburzenie wydzielanie wewnętrznego ma znaczące skutki
dla osobowości w wypadku. Temperament w zasadzie jest nie zmienny, bo oparty
jest na układzie nerwowym. Niemniej są koncepcje, które mówią o takiej
możliwości.
Scheldon
twórca teorii o fizycznym typie przestępczym
odkrył związek między
cechami fizycznymi a diagnozą psychiatryczną. Teoria ta jest jednak podważana,
bo porównywał on chorych psychicznie z ich fizjonomią.
Beatrce Wright zainteresowana była teorią Scheldona i za nim doszła do wniosku,
że jeśli prawda jest, że pewne typy inwalidztwa wrodzonego lub nabytego łączą
się z poszczególnymi somatotypami, istnieje też związek między fizycznym
inwalidztwem a osobowością. Jednak za pomocą stosowanej do badań inwalidztwa
techniki pomiarowej nie da się rozróżnić poszczególnych grup inwalidów. Da się
jedynie stwierdzić, że istnieje jakaś zbieżność pomiędzy badanymi grupami
(jeśli chodzi o inwalidztwo a cechy osobowości). Grupowanie ludzi pod względem
inwalidztwa stanowi klasyfikację.