SIŁOWNIE OKRĘTOWE – WIADOMOŚCI OGÓLNE
Pojęcie i cechy siłowni okrętowej
Siłownia okrętowa – ogólnie stanowią ją zespoły
maszyn i urządzeń wraz z łączącymi je
rurociągami i armaturą, aparaturą sterowania i
zabezpieczeń
oraz
aparaturą
kontrolno-
pomiarową.
Zespoły te służą zamianie energii chemicznej
zawartej w paliwie na inne jej postacie (energia
mechaniczna, elektryczna, cieplna oraz energia
sprężonych płynów)
Potocznie
siłownie okrętowa to wydzielona
wodoszczelna część kadłuba, w której znajdują
się
silnik
lub
silniki
napędu
głównego,
elektrownia
statku,
urządzenia
i
maszyny
pomocnicze
niezbędne
do
zapewnienia
prawidłowej pracy silników napędu głównego,
ruchu statku, zasilania urządzeń sterowych,
nawigacyjnych,
ratunkowych,
dźwigowych,
cumowniczych i innych, zapewnienie działania
różnych
instalacji
okrętowych,
a
także
zapewnienia
potrzeb
bytowych
załogi
i
pasażerów.
Zdecydowana
większość
wyposażenia
maszynowego statku znajduje się w siłowni.
Tylko
nieliczne
urządzenia
i
mechanizmy
znajdują się poza pomieszczeniem siłowni:
maszyna sterowa,
wciągarki pokładowe – windy,
żurawie ładunkowe – dźwigi,
awaryjny zespół prądotwórczy,
w
niektórych
rozwiązaniach
chłodnia
i
urządzenia klimatyzacyjne.
Na statkach towarowych siłownia zazwyczaj
mieści się w jednym przedziale wodoszczelnym.
Zasadniczą częścią siłowni jest główny układ
napędowy,
który
dostarcza
energię
zapewniającą ruch statku.
Pozostałe układy energetyczne występujące w
siłowni nazywamy pomocniczymi. Zadaniem
ich
jest dostarczenie
energii koniecznej dla
pracy urządzeń i mechanizmów obsługujących
główny układ napędowy oraz innych urządzeń i
odbiorników energii na statku.
W przedziale siłowni wyodrębnione są oddzielne
pomieszczenia, w których instalowane są grupy
urządzeń o określonym przeznaczeniu:
CMK – przedział centrali manewrowo-kontrolnej,
Elektrownia statku – przedział zespołów
prądotwórczych,
„Wirówkarnia” – przedział mieszczący
urządzenia oczyszczające paliwo i oleje smarowe
Na zbiornikowcach w oddzielnym pomieszczeniu
wodoszczelnym instaluje się pompy ładunkowe
tworząc przedział pompowy tzw. pompownie.
Wyodrębnienie grup urządzeń i mechanizmów w
oddzielnych pomieszczeniach w siłowni ma na
celu zwiększenie bezpieczeństwa
przeciwpożarowego statku.
Klasyfikacja siłowni okrętowych:
Rodzaj używanego paliwa,
Rodzaj czynnika roboczego w silnikach napędu
głównego,
Rodzaj silników głównych,
Sposób przeniesienia napędu na pędniki i
liczba pędników.
Rodzaj paliwa:
Siłownie konwencjonalne – spalanie paliw
ciekłych pochodzenia węglowodorowego;
Siłownie jądrowe – wzbogacony izotop uranu
U236, który w kontrolowanej reakcji jądrowej w
rektorze atomowym przekazuje ciepło rozpadu
chłodziwu reaktora, który z kolei przekazuje go
w
tzw.
Wytwornicach
pary
właściwemu
czynnikowi roboczemu – wodzie, wytwarzając
parę wodną.
Czynnik roboczy:
Siłownie parowe – para wodna wytwarzana jest
w
kotłach
siłowni
konwencjonalnych
lub
wytwornicach pary siłowni jądrowych; mając
podwyższone ciśnienie i temperaturę para
rozpręża się w turbinach parowych, pośrednio
dając napęd statku.
Siłownie spalinowe – czynnik roboczy jest
spalany, gazy powstałe ze spalania paliwa
ciekłego lub gazowego mając podwyższone
ciśnienie i temperaturę rozprężają się w
cylindrach tłokowych silników spalinowych lub
turbinach gazowych pośrednio dając napęd
statku.
Siłownie kombinowane – o różnych czynnikach
roboczych parowo-spalinowe lub spalinowo-
parowe. Występują dwa rodzaje czynników
roboczych para wodna i spaliny (turbiny parowe,
tłokowe
silniki
spalinowe,
turbozespoły
spalinowe).
Silniki napędu głównego:
Siłownie z turbinami parowymi TZP,
Siłownie z tłokowymi silnikami spalinowymi TSS,
Siłownie z turbozespołami spalinowymi TZS,
Siłownie z silnikami turboodrzutowymi STO,
Siłownie kombinowane.
Przeniesienie napędu:
Siłownie o napędzie bezpośrednim,
Siłownie o napędzie pośrednim z przełożeniem:
- mechanicznym,
- elektrycznym,
- hydraulicznym.
Liczba pędników:
Siłownie jednowałowe,
Siłownie wielowałowe.