„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
MINISTERSTWO EDUKACJI
NARODOWEJ
Ewa Jasińska
Określanie zasad konstruowania obuwia 744[02].Z1.01
Poradnik dla nauczyciela
Wydawca
Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2007
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
1
Recenzenci:
mgr inż. Małgorzata Smerda
mgr inż. Barbara Jaśkiewicz
Opracowanie redakcyjne:
mgr inż. Ewa Jasińska
Konsultacja:
dr inż. Jacek Przepiórka
Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 744[02].Z1.01
Określanie zasad konstruowania obuwia, zawartego w modułowym programie nauczania dla
zawodu obuwnik.
Wydawca
Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
2
SPIS TREŚCI
1. Wprowadzenie
3
2. Wymagania wstępne
5
3. Cele kształcenia
6
4. Przykładowe scenariusze zajęć
7
5. Ćwiczenia
12
5.1. Podstawy anatomii i fizjologii kończyny dolnej
12
5.1.1. Ćwiczenia
12
5.2. Podstawowe wiadomości o kopytach
15
5.2.1. Ćwiczenia
15
5.3. Zasady projektowania i konstruowania obuwia
19
5.3.1. Ćwiczenia
19
6. Ewaluacja osiągnięć ucznia
23
7. Literatura
32
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
3
1. WPROWADZENIE
Przekazujemy Państwu Poradnik dla nauczyciela, który będzie pomocny w prowadzeniu
zajęć dydaktycznych w szkole kształcącej w zawodzie obuwnik.
W poradniku zamieszczono:
−
wymagania wstępne, czyli wykaz niezbędnych umiejętności i wiedzy, które uczeń
powinien mieć opanowane przed przystąpieniem do realizacji tej jednostki modułowej,
−
cele kształcenia, jakie uczeń powinien osiągnąć w czasie zajęć edukacyjnych tej jednostki
modułowej,
−
przykładowe scenariusze zajęć,
−
przykładowe ćwiczenia ze wskazówkami do realizacji, zalecanymi metodami nauczania –
uczenia oraz środkami dydaktycznymi,
−
ewaluację osiągnięć ucznia,
−
wykaz literatury, z jakiej uczeń może korzystać podczas nauki.
Wskazane jest, aby zajęcia dydaktyczne były prowadzone różnymi metodami nauczania:
pokazu z objaśnieniem, dyskusji dydaktycznej, projektów, testu przewodniego, ćwiczeń
praktycznych.
Formy organizacyjne pracy uczniów mogą być zróżnicowane, począwszy od
samodzielnej pracy uczniów do pracy zespołowej, w grupie liczącej do 15 uczniów, w miarę
potrzeb z podziałem na zespoły 2÷3 osobowe.
Jako pomoc w realizacji jednostki modułowej dla uczniów przeznaczony jest Poradnik dla
ucznia. Nauczyciel powinien ukierunkować uczniów na właściwe korzystanie z poradnika do
nich adresowanego.
Materiał nauczania (w Poradniku dla ucznia) podzielony jest na rozdziały, które
zawierają podrozdziały. Podczas realizacji poszczególnych rozdziałów wskazanym jest
zwrócenie uwagi na następujące elementy:
−
materiał nauczania – w miarę możliwości uczniowie powinni przeanalizować
samodzielnie. Obserwuje się niedocenianie przez nauczycieli niezwykle ważnej
umiejętności, jaką uczniowie powinni bezwzględnie posiadać – czytanie tekstu
technicznego ze zrozumieniem,
−
pytania sprawdzające mają wykazać, na ile uczeń opanował materiał teoretyczny i czy jest
przygotowany do wykonania ćwiczeń. W zależności od tematu można zalecić uczniom
samodzielne udzielanie odpowiedzi na pytania lub wspólne z całą grupą uczniów,
w formie dyskusji opracowanie odpowiedzi na pytania. Druga forma jest korzystniejsza,
ponieważ nauczyciel sterując dyskusją może uaktywniać wszystkich uczniów oraz
w trakcie dyskusji usuwać wszelkie wątpliwości,
−
dominującą rolę w kształtowaniu umiejętności oraz opanowaniu materiału spełniają
ćwiczenia. W trakcie wykonywania ćwiczeń uczeń powinien zweryfikować wiedzę
teoretyczną oraz opanować nowe umiejętności. Przedstawiono dosyć obszerną propozycję
ćwiczeń wraz ze wskazówkami o sposobie ich przeprowadzenia, uwzględniając różne
możliwości ich realizacji w szkole. Nauczyciel decyduje, które z zaproponowanych
ćwiczeń jest w stanie zrealizować przy określonym zapleczu technodydaktycznym szkoły.
Prowadzący może również zrealizować ćwiczenia, które sam opracował,
−
sprawdzian postępów stanowi podsumowanie rozdziału, zadaniem uczniów jest udzielenie
odpowiedzi na pytania w nim zawarte. Uczeń powinien samodzielnie czytając
zamieszczone w nim stwierdzenia potwierdzić lub zaprzeczyć opanowanie określonego
zakresu materiału. Jeżeli wystąpią zaprzeczenia, nauczyciel powinien do tych zagadnień
wrócić, sprawdzając czy braki w opanowaniu materiału są wynikiem niezrozumienia
przez ucznia tego zagadnienia, czy niewłaściwej postawy ucznia w trakcie nauczania.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
4
W tym miejscu jest szczególnie ważna rola nauczyciela, gdyż od postawy nauczyciela,
sposobu prowadzenia zajęć zależy między innymi zainteresowanie ucznia. Uczeń
niezainteresowany materiałem nauczania, wykonywaniem ćwiczeń nie nabędzie w pełni
umiejętności założonych w jednostce modułowej. Należy rozbudzić wśród uczniów tak
zwaną „ciekawość wiedzy”. Potwierdzenie przez ucznia opanowania materiału nauczania
rozdziału może stanowić podstawę dla nauczyciela do sprawdzenia wiedzy i umiejętności
ucznia z tego zakresu. Nauczyciel realizując jednostkę modułową powinien zwracać
uwagę na predyspozycje ucznia, ocenić, czy uczeń ma większe uzdolnienia manualne, czy
może lepiej radzi sobie z rozwiązywaniem problemów teoretycznych,
−
testy zamieszczone w rozdziale Ewaluacja osiągnięć ucznia zawierają zadania z zakresu
całej jednostki modułowej i należy je wykorzystać do oceny uczniów, a wyniki osiągnięte
przez uczniów powinny stanowić podstawę do oceny pracy własnej nauczyciela
realizującego tę jednostkę modułową. Każdemu zadaniu testu przypisano określoną liczbę
możliwych do uzyskania punktów (0 lub 1 punkt). Ocena końcowa uzależniona jest od
ilości uzyskanych punktów. Nauczyciel może zastosować test według własnego projektu
oraz zaproponować własną skalę ocen. Należy pamiętać, żeby tak przeprowadzić proces
oceniania ucznia, aby umożliwić mu jak najpełniejsze wykazanie swoich umiejętności.
Schemat układu jednostek modułowych
744[02].Z1.02
Ocena jakości
produkcji obuwniczej
744[02].Z1.03
Sporządzanie kalkulacji kosztów
wytwarzania obuwia
744[02].Z1
Podstawy produkcji obuwia
744[02].Z1.01
Określanie zasad konstruowania
obuwia
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
5
2. WYMAGANIA WSTĘPNE
Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej uczeń powinien umieć:
−
charakteryzować materiały podstawowe i pomocnicze stosowane w produkcji obuwia,
−
dobierać materiały obuwnicze do realizacji określonych zadań,
−
określać wymagania techniczne i przetwórcze dla materiałów na cholewki i spody
obuwia, oceniać ich jakość,
−
określać parametry techniczne materiałów pomocniczych stosowanych w produkcji
obuwia,
−
dobierać materiały podstawowe i pomocnicze, półprodukty oraz środki wykończalnicze
odpowiednio do konstrukcji, typu, przeznaczenia i techniki wytwarzania obuwia,
−
charakteryzować składowe części obuwia,
−
charakteryzować podstawowe rodzaje obuwia oraz typy cholewek,
−
klasyfikować obuwie według rozwiązań konstrukcyjnych i materiałowych,
−
sporządzać szkice elementów, półproduktów i typów obuwia,
−
wykonywać szkice obuwia z zastosowaniem różnych rozwiązań kolorystycznych,
−
wykonywać rysunki przekrojów obuwia wytwarzanego z zastosowaniem różnych
systemów montażu,
−
odczytywać rysunki wykonawcze elementów, półproduktów i wyrobów obuwniczych,
−
przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz
ochrony środowiska.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
6
3. CELE KSZTAŁCENIA
W wyniku realizacji programu jednostki modułowej uczeń powinien umieć:
– określić budowę oraz funkcje układu kostnego kończyn dolnych,
– określić wpływ anatomicznej budowy kończyn dolnych na konstrukcję obuwia,
– określić zasady wykonywania pomiarów antropometrycznych kończyn dolnych,
– określić punkty pomiarowe kończyn dolnych,
– dokonać obrysu stopy oraz pomiarów kończyn dolnych,
– określić budowę i funkcje kopyt,
– określić tęgość kopyta,
– określić punkty pomiarowe kopyt,
– dobrać kopyta w zależności od typu i systemu montażu obuwia,
– określić różnice między długością stopy, kopyta i ściółki kopyta,
– określić funkcję kopii kopyta w projektowaniu i konstruowaniu obuwia,
– wykonać średnią kopię kopyta,
– skonstruować podstawowy model wzoru obuwia,
– skonstruować cholewkę obuwia z zastosowaniem różnych metod,
– wykonać wzorniki zaprojektowanego wzoru obuwia,
– sporządzić rysunki wykonawcze i złożeniowe wierzchów obuwia.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
7
4. PRZYKŁADOWE SCENARIUSZE ZAJĘĆ
Scenariusz zajęć 1
Osoba prowadząca
………………………………………......................
Modułowy program nauczania:
Obuwnik 744[02]
Moduł:
Podstawy produkcji obuwia 744[02].Z1
Jednostka modułowa:
Określanie zasad konstruowania obuwia 744[02].Z1.01
Temat:
Pomiary kończyny dolnej.
Cel ogólny: Kształtowanie umiejętności wykonania pomiarów kończyny dolnej za pomocą
taśmy obuwniczej i aparatów mierniczych.
Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:
−
zorganizować stanowisko pracy do wykonania pomiarów,
−
sporządzić wykaz miejsc pomiarowych, ustalić technikę wykonania pomiarów,
−
dobrać przyrządy miernicze do wykonania pomiarów obwodów, wysokości, długości
kończyny dolnej oraz śladu i obrysu stopy,
−
dobrać odzież ochronną obowiązującą na stanowisku pracy,
−
przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowisku i podczas
użytkowania przyrządów mierniczych,
−
sprawdzić stan techniczny przyrządów i je wyregulować,
−
wykonać zaplanowane pomiary,
−
dokonać samooceny wykonanej pracy.
W czasie zajęć będą kształtowane następujące umiejętności ponadzawodowe:
−
organizowanie i planowanie zajęć,
−
praca w zespole,
−
ocena pracy.
Metody nauczania–uczenia się:
−
pokaz,
−
ćwiczenia praktyczne.
Formy organizacyjne pracy uczniów:
−
praca w zespołach dwuosobowych.
Czas: 2 godziny dydaktyczne – 90 minut
Uczestnicy: uczniowie zasadniczej szkoły zawodowej
Środki dydaktyczne:
−
taśma obuwnicza i aparaty miernicze,
−
plansza obrazująca miejsca pomiarowe i sposób wykonywania pomiarów,
−
przybory piśmiennicze, papier formatu A – 4,
−
literatura zgodna z punktem 7 poradnika dla nauczyciela.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
8
Przebieg zajęć:
1. Sprawdzenie listy obecności.
2. Podanie tematu zajęć.
3. Wyjaśnienie uczniom tematu i szczegółowych celów kształcenia.
4. Podział uczniów na zespoły dwuosobowe.
5. Wykonanie przez uczniów ćwiczenia praktycznego:
−
uczniowie sporządzają wykaz miejsc pomiarowych, ustalają technikę wykonania
pomiarów,
−
posługując się przyrządami mierniczymi dokonują pomiarów długości, obwodów,
wysokości kończyny dolnej, wykonują ślady stóp.
6. Po wykonaniu ćwiczenia wybrany uczeń z grupy prezentuje wykonaną pracę omawiając
zasady pomiarów.
7. Nauczyciel sprawdza poprawność wykonania ćwiczenia.
8. Uczniowie pozostałych zespołów oceniają jakość wykonanej pracy.
9. Klasa wspólnie z nauczycielem dokonuje oceny wykonanego ćwiczenia.
Zakończenie zajęć:
Uczniowie wraz z nauczycielem wskazują, które etapy wykonywania ćwiczenia sprawiły
im trudności. Nauczyciel podsumowuje zajęcia, wskazując jakie umiejętności były ćwiczone,
jakie wystąpiły nieprawidłowości i jak ich unikać w przyszłości. Nauczyciel zadaje pracę
domową.
Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:
−
nauczyciel ocenia uczniów podczas prowadzonych zajęć metodą obserwacji, zwracając
uwagę na stopień ich aktywności, zaangażowanie w wykonywanie ćwiczenia, poprawność
wykonywania ćwiczenia,
−
ocenia końcowe efekty pracy,
−
przeprowadza anonimowe ankiety ewaluacyjne dotyczące sposobu prowadzenia zajęć,
trudności podczas realizowania zadania i zdobytych umiejętności.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
9
Scenariusz zajęć 2
Osoba prowadząca
……………………………………………..
Modułowy program nauczania:
Obuwnik 744[02]
Moduł:
Podstawy produkcji obuwia 744[02].Z1
Jednostka modułowa:
Określanie zasad konstruowania obuwia 744[02].Z1.01
Temat:
Zasady konstrukcji modelu podstawowego cholewki czółenka damskiego
metodą Lunatiego.
Cel ogólny: Kształtowanie umiejętności wykonania modelu podstawowego cholewki.
Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:
−
zorganizować stanowisko pracy,
−
dobrać i przygotować kopyto do kopiowania,
−
okleić kopyto, wykonać kopie stron kopyta i kopię środkową,
−
narysować wzór cholewki czółenka damskiego na bryle kopyta,
−
wykonać międzymodel cholewki i dokonać jego korekty,
−
sporządzić konstrukcję modelu podstawowego cholewki czółenka damskiego,
−
dokonać samooceny wykonanej pracy.
W czasie zajęć będą kształtowane następujące umiejętności ponadzawodowe:
−
organizowanie i planowanie zajęć,
−
praca w zespole, ocena pracy zespołu.
Metody nauczania–uczenia się:
−
pokaz z objaśnieniem,
−
ćwiczenia praktyczne.
Formy organizacyjne pracy uczniów:
−
praca w zespołach 2 osobowych.
Czas: 2 godziny dydaktyczne - 90 minut
Uczestnicy: uczniowie zasadniczej szkoły zawodowej
Środki dydaktyczne:
−
linia, ołówek, elastyczna miarka, krzywiki,
blok techniczny, taśma samoklejąca,
−
teksy, nożyczki, młotek modelarski, nóż
modelarski, deska modelarska,
−
kopyto, plansze przedstawiające: sposób
oklejania kopyta, sposób wykonania kopii
środkowej, sposób wykonania korekt
ułatwiających spłaszczenie, wzorcowe kopie
stron kopyta, kopia środkowa, model
podstawowy,
−
literatura z rozdziału 7 poradnika dla
nauczyciela.
Rys. do ćwiczenia. Model podstawowy czółenka
damskiego [10, s. 219].
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
10
Przebieg zajęć:
Zadanie dla ucznia
Wykonaj model podstawowy cholewki czółenka damskiego.
Faza wstępna
1. Określenie tematu zajęć.
2. Sprawdzenie listy obecności.
3. Wyjaśnienie uczniom tematu i szczegółowych celów kształcenia.
4. Wyjaśnienie uczniom zasad pracy metodami pokazu z objaśnieniem i ćwiczeń
praktycznych.
5. Podział uczniów na grupy.
Faza właściwa
Praca metodą pokazu z objaśnieniem i ćwiczeń praktycznych.
Informacje
Pytania prowadzące:
1. W jaki sposób można określić kopię środkową kopyta i model podstawowy?
2. Jakie czynniki i w jaki sposób wpływają na konstrukcję modelu podstawowego?
3. W jaki sposób rysuje się wzór na bryle kopyta?
4. W jaki sposób można wykonać kopie stron kopyta, kopię środkową i model
podstawowy?
5. Jakie korekty stosuje się przy spłaszczaniu kopii stron kopyta?
6. Na czym polegają korekty międzymodelu cholewki czółenka?
Planowanie
1. Zaplanuj kolejność czynności konstrukcyjnych w celu wykonania modelu podstawowego.
2. Zaplanuj korekty, które umożliwią wykonanie modelu podstawowego.
Ustalenie
1. Uczniowie pracując w zespołach zastanawiają się nad kolejnością czynności
konstrukcyjnych.
2. Uczniowie pracując w zespołach proponują zastosowanie korekt ułatwiających
spłaszczanie kopii kopyta i korekt charakterystycznych dla wzoru.
3. Uczniowie konsultują z nauczycielem poprawność wyboru kolejności czynności
konstrukcyjnych i korekt.
Wykonanie
1. Uczniowie wykonują opis czynności konstrukcyjnych.
2. Uczniowie wykonują konstrukcje modelu podstawowego czółenka damskiego.
Sprawdzanie
1. Uczniowie sprawdzają w grupach poprawność, dokładność, jakości wykonania
konstrukcji.
2. Uczniowie zapisują uwagi odnośnie sposobu i jakości wykonania konstrukcji.
3. Każdy uczeń przedstawia nauczycielowi wykonaną konstrukcję modelu podstawowego.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
11
Analiza końcowa
Uczniowie wraz z nauczycielem wskazują, które etapy wykonywania ćwiczenia sprawiły
im najwięcej trudności. Nauczyciel podsumowuje zajęcia, wskazując jakie nowe, ważne
umiejętności zostały wykształcone, jakie wystąpiły nieprawidłowości i jak ich unikać
w przyszłości. Nauczyciel zadaje pracę domową.
Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:
−
nauczyciel oceniając uczniów podczas prowadzonych zajęć zwraca uwagę na stopień ich
aktywności, zaangażowanie w wykonywanie ćwiczenia, poprawność wykonywania
ćwiczenia,
−
ocenia efekty końcowe pracy,
−
przeprowadza anonimowe ankiety ewaluacyjne dotyczące sposobu prowadzenia zajęć,
trudności podczas realizowania zadania i zdobytych umiejętności.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
12
5. ĆWICZENIA
5.1. Podstawy anatomii i fizjologii kończyny dolnej
5.1.1. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Na szkielecie stopy oznacz karteczką z nazwą wszystkie kości. Oznaczone kości
przyporządkuj do odpowiednich grup. Wyniki pracy zapisz na kartce.
Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres
i sposób wykonania ćwiczenia, omówić szkielet stopy. Uczeń powinien przeczytać
odpowiedni fragment rozdziału Materiał nauczania z Poradnika dla ucznia. Ćwiczenie
powinno być wykonywane samodzielnie, przez każdego ucznia. Należy zwrócić uwagę na
dokładność rozpoznawania kości i przyporządkowania ich do określonych grup. Po
prezentacji ćwiczeń powinna wywiązać się w klasie dyskusja.
Sposób wykonania ćwiczenia
Uczeń powinien:
1) dokonać analizy treści ćwiczenia,
2) zorganizować stanowisko pracy,
3) przygotować karteczki z nazwami kości stopy,
4) oznaczyć karteczkami z nazwą wszystkie kości stopy,
5) przyporządkować kości stopy do odpowiednich grup,
6) wyniki pracy zapisać na kartce,
7) dokonać samooceny wykonanej pracy,
8) zaprezentować wykonaną pracę.
Zalecane metody nauczania–uczenia się:
−
ćwiczenie praktyczne,
−
pokaz z objaśnieniem.
Środki dydaktyczne:
−
szkielet stopy, plansza obrazująca podział kości stopy na grupy,
−
przybory piśmiennicze, taśma klejąca, nożyczki,
−
literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.
Ćwiczenie 2
Na szkielecie stopy oznacz czerwonym paseczkiem z papieru kolorowego kości tworzące
łuk boczny sklepienia podłużnego, niebieskim paseczkiem oznacz kości tworzące łuk
przyśrodkowy sklepienia podłużnego.
Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób
i zakres wykonania ćwiczenia. Uczeń powinien przeczytać odpowiedni fragment rozdziału
Materiał nauczania z Poradnika dla ucznia. Ćwiczenie powinno być wykonywane
samodzielnie, przez każdego ucznia. Należy zwrócić uwagę na staranność i dokładność
oznaczania kości tworzących łuk boczny sklepienia podłużnego. Po prezentacji ćwiczeń
powinna wywiązać się w klasie dyskusja.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
13
Sposób wykonania ćwiczenia
Uczeń powinien:
1) dokonać analizy treści ćwiczenia,
2) zorganizować stanowisko pracy,
3) wypisać kości tworzące łuk boczny sklepienia podłużnego,
4) oznaczyć na szkielecie stopy kości tworzące łuk boczny sklepienia podłużnego,
5) wypisać kości tworzące łuk przyśrodkowy sklepienia podłużnego,
6) oznaczyć na szkielecie stopy kości tworzące łuk przyśrodkowy sklepienia podłużnego,
7) dokonać samooceny wykonanej pracy,
8) zaprezentować wyniki pracy.
Zalecane metody nauczania–uczenia się:
−
ćwiczenie praktyczne,
−
dyskusja dydaktyczna.
Środki dydaktyczne:
−
szkielet stopy, plansza obrazująca łuki sklepienia podłużnego,
−
przybory piśmiennicze, papier kolorowy czerwony i niebieski, nożyczki,
−
literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.
Ćwiczenie 3
Dokonaj pomiarów własnej kończyny dolnej za pomocą taśmy obuwniczej i aparatów.
Zapisz wyniki pomiarów.
Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób
i zakres wykonania ćwiczenia. Uczeń powinien przeczytać odpowiedni fragment rozdziału
Materiał nauczania z Poradnika dla ucznia. Ćwiczenie powinno być wykonywane
samodzielnie, przez każdego ucznia lub w zespołach dwuosobowych. Należy zwrócić uwagę
na staranność i dokładność wykonania pomiaru kończyny dolnej. Po prezentacji ćwiczeń
powinna wywiązać się w klasie dyskusja.
Sposób wykonania ćwiczenia
Uczeń powinien:
1) dokonać analizy treści ćwiczenia,
2) zorganizować stanowisko pracy,
3) wypisać miejsca pomiarowe,
4) dokonać pomiarów kończyny dolnej taśmą obuwniczą i aparatami, zapisać wyniki
pomiarów,
5) dokonać samooceny wykonanej pracy,
6) zaprezentować wyniki pracy.
Zalecane metody nauczania–uczenia się:
−
ćwiczenie praktyczne,
−
dyskusja dydaktyczna.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
14
Środki dydaktyczne:
−
taśma obuwnicza, aparaty miernicze,
−
przybory piśmiennicze,
−
literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.
Ćwiczenie 4
Wykonaj ślad i obrys stopy za pomocą plantografu. Porównaj sporządzony ślad stopy
z planszą obrazującą ślady prawidłowo zbudowanych stóp.
Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób
i zakres wykonania ćwiczenia a także działanie pantografu. Uczeń powinien przeczytać
odpowiedni fragment rozdziału Materiał nauczania z Poradnika dla ucznia. Ćwiczenie
powinno być wykonywane samodzielnie lub w zespołach dwuosobowych. Należy zwrócić
uwagę na staranność i dokładność wykonywania śladu i obrysu stopy. Po prezentacji ćwiczeń
powinna wywiązać się w klasie dyskusja.
Sposób wykonania ćwiczenia
Uczeń powinien:
1) dokonać analizy treści ćwiczenia,
2) zorganizować stanowisko pracy,
3) przygotować plantograf do pracy,
4) wykonać ślad stopy, dokonać obrysu stopy,
5) porównać wykonany ślad stopy z planszą obrazującą ślady prawidłowo zbudowanych
stóp,
6) dokonać samooceny wykonanej pracy,
7) zaprezentować wyniki pracy.
Zalecane metody nauczania–uczenia się:
−
ćwiczenie praktyczne,
−
pokaz z objaśnieniem,
−
dyskusja dydaktyczna.
Środki dydaktyczne:
−
plantograf, plansze obrazujące ślady prawidłowo zbudowanych stóp,
−
przybory piśmiennicze,
−
literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
15
5.2. Podstawowe wiadomości o kopytach
5.2.1. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Na otrzymanej planszy oznacz części podziału kopyta wzdłuż jego osi, strony kopyta,
grań, próg, grzbiet pięty i grzbiet podbicia.
Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób
i zakres wykonania ćwiczenia. Uczeń powinien przeczytać odpowiedni fragment rozdziału
Materiał nauczania z Poradnika dla ucznia. Ćwiczenie powinno być wykonywane
samodzielnie przez każdego ucznia. Należy zwrócić uwagę na staranność i dokładność
oznaczenia części podziału kopyta, jego stron i charakterystycznych określeń. Po prezentacji
ćwiczeń powinna wywiązać się w klasie dyskusja.
Sposób wykonania ćwiczenia
Uczeń powinien:
1) dokonać analizy treści ćwiczenia,
2) zorganizować stanowisko pracy,
3) oznaczyć części kopyta położone wzdłuż jego osi, nazwać i zdefiniować je,
4) oznaczyć strony kopyta, nazwać i zdefiniować je,
5) oznaczyć grań, próg, grzbiet pięty i grzbiet podbicia, zdefiniować pojęcia,
6) dokonać samooceny wykonanej pracy,
7) zaprezentować wykonaną pracę.
Zalecane metody nauczania–uczenia się:
−
ćwiczenie praktyczne,
−
pokaz z objaśnieniem,
−
dyskusja dydaktyczna.
Środki dydaktyczne:
−
plansza ilustrująca widok kopyta,
−
przybory piśmiennicze,
−
literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.
Ćwiczenie 2
Na otrzymanej planszy z przekrojem podłużnym stopy i kopyta oznacz wymiary: długość
stopy, długość ściółki kopyta, długość kopyta, naddatek kopyta oraz obwody przez
przedstopie i podbicie.
Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien omówić wszystkie
czynności związane z wykonaniem ćwiczenia. Uczeń powinien przeczytać odpowiedni
fragment rozdziału Materiał nauczania z Poradnika dla ucznia. Ćwiczenie powinno być
wykonywane samodzielnie, przez każdego ucznia. Należy zwrócić uwagę na staranność,
dokładność oznaczania. Po prezentacji ćwiczeń powinna wywiązać się w klasie dyskusja.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
16
Sposób wykonania ćwiczenia
Uczeń powinien:
1) dokonać analizy treści ćwiczenia,
2) zorganizować stanowisko pracy,
3) dokonać analizy otrzymanej planszy,
4) oznaczyć wielkości podane w ćwiczeniu,
5) zapisać nazwy oznaczonych wielkości,
6) dokonać samooceny pracy,
7) zaprezentować wykonaną pracę.
Zalecane metody nauczania–uczenia się:
−
ćwiczenie praktyczne,
−
pokaz z objaśnieniem,
−
dyskusja dydaktyczna.
Środki dydaktyczne:
−
plansza ilustrująca przekrój podłużny kopyta i stopy,
−
przybory piśmiennicze,
−
literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.
Ćwiczenie 3
Spośród otrzymanych od nauczyciela kopyt wybierz te, które są stosowane do
ćwiekowania obuwia pasowego, sandałowego i gdynkowego.
Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien zaprezentować różne
typy i rodzaje kopyt oraz omówić sposób wykonania ćwiczenia. Uczeń powinien przeczytać
odpowiedni fragment rozdziału Materiał nauczania z Poradnika dla ucznia. Ćwiczenie
powinno być wykonywane samodzielnie, przez każdego ucznia. Należy zwrócić uwagę na
trafność doboru kopyt. Po prezentacji ćwiczenia w klasie powinna wywiązać się dyskusja.
Sposób wykonania ćwiczenia
Uczeń powinien:
1) dokonać analizy treści ćwiczenia,
2) zorganizować stanowisko pracy,
3) dokonać oględzin otrzymanych kopyt,
4) wybrać kopyta zgodnie z poleceniem,
5) uzasadnić swój wybór,
6) zaprezentować wykonaną pracę.
Zalecane metody nauczania–uczenia się:
−
ćwiczenie praktyczne,
−
pokaz z objaśnieniem,
−
dyskusja dydaktyczna.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
17
Środki dydaktyczne:
−
zestaw kopyt o różnym przeznaczeniu,
−
plansze obrazujące kopyta do ćwiekowania obuwia pasowego, sandałowego
i gdynkowego,
−
literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.
Ćwiczenie 4
Na modelu przekroju podłużnego kopyta łamanego całokutego lub planszy obrazującej
ten przekrój oznacz nazwy jego elementów i części składowych.
Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien zaprezentować różne
typy i rodzaje kopyt oraz omówić sposób wykonania ćwiczenia. Uczeń powinien przeczytać
odpowiedni fragment rozdziału Materiał nauczania z Poradnika dla ucznia. Ćwiczenie
powinno być wykonywane samodzielnie, przez każdego ucznia. Należy zwrócić uwagę na
dokładność oznaczania. Po prezentacji ćwiczenia w klasie powinna wywiązać się dyskusja.
Sposób wykonania ćwiczenia
Uczeń powinien:
1) dokonać analizy treści ćwiczenia,
2) zorganizować stanowisko pracy,
3) dokonać analizy otrzymanej planszy lub modelu przekroju podłużnego,
4) oznaczyć części i elementy składowe kopyta,
5) zapisać nazwy oznaczonych części,
6) dokonać samooceny wykonanej pracy,
7) zaprezentować wykonaną pracę.
Zalecane metody nauczania–uczenia się:
−
ćwiczenie praktyczne,
−
pokaz z objaśnieniem,
−
dyskusja dydaktyczna.
Środki dydaktyczne:
−
model przekroju podłużnego kopyta lub plansze obrazujące przekrój,
−
przybory piśmiennicze,
−
literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.
Ćwiczenie 5
Przelicz numer metryczny 23 na numer francuski i angielski.
Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien przypomnieć rodzaje
numeracji. Uczeń powinien przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał nauczania
z Poradnika dla ucznia. Ćwiczenie powinno być wykonywane samodzielnie, przez każdego
ucznia. Należy zwrócić uwagę na dokładność przeliczania. Po prezentacji ćwiczenia w klasie
powinna wywiązać się dyskusja.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
18
Sposób wykonania ćwiczenia
Uczeń powinien:
1) dokonać analizy treści ćwiczenia,
2) zorganizować stanowisko pracy,
3) scharakteryzować przeliczane systemy numeracji,
4) zapisać wzory według, których nastąpi przeliczanie numeracji,
5) dokonać stosowanych obliczeń i ewentualnych zaokrągleń,
6) zapisać odpowiedniki numeru 23 w numeracji francuskiej i angielskiej,
7) dokonać samooceny wykonanej pracy,
8) zaprezentować wyniki pracy.
Zalecane metody nauczania–uczenia się:
−
ćwiczenie praktyczne,
−
pokaz z objaśnieniem,
−
dyskusja dydaktyczna.
Środki dydaktyczne:
−
przybory piśmiennicze,
−
papier formatu A4,
−
kalkulator,
−
literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
19
5.3. Zasady projektowania i konstruowania obuwia
5.3.1. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Wykreśl siatkę konstrukcyjną dla kopyta o wymiarach: długość kopyta 250 mm,
wysokość obcasa 60 mm, obwód przez palce 234 mm, obwód przez piętę 320 mm, wysokość
cholewki 150 mm, obwód prze kostkę 240 mm.
Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób
wykonania siatki i pokazać przykładową siatkę. Uczeń powinien przeczytać odpowiedni
fragment rozdziału Materiał nauczania z Poradnika dla ucznia. Ćwiczenie powinno być
wykonywane samodzielnie, przez każdego ucznia. Należy zwrócić uwagę na staranność
i dokładność wykreślania siatki konstrukcyjnej. Po prezentacji wykonanych ćwiczeń w klasie
powinna wywiązać się dyskusja, którą podsumowuje nauczyciel.
Sposób wykonania ćwiczenia
Uczeń powinien:
1) dokonać analizy treści ćwiczenia,
2) zorganizować stanowisko pracy,
3) odszukać w tabeli wartość kąta nachylenia linii pięty i linii palców do podstawy dolnej,
4) wyznaczyć wartość odcinków mierzonych na linii palców, linii pięty, linii kostki,
5) wykreślić linie siatki konstrukcyjnej korzystając z opisu zamieszczonego w materiale
nauczania,
6) dokonać oceny wykonanej siatki.
Zalecane metody nauczania–uczenia się:
−
ćwiczenie praktyczne,
−
pokaz z objaśnieniem,
Środki dydaktyczne:
−
linia, ołówek, kątomierz, cyrkiel, ekierka, gumka, blok techniczny,
−
plansza obrazująca sposób wykreślania siatki konstrukcyjnej, tabela zmiany kątów
nachylenia linii pięty i linii palców,
−
literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.
Ćwiczenie 2
Wykonaj „koszulkę” z tkaniny metodą Budila, korzystając z opisu wykonania czynności
zamieszczonego w materiale nauczania.
Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób
wykonania czynności i pokazać przykładową „koszulkę”. Uczeń powinien przeczytać
odpowiedni fragment rozdziału Materiał nauczania z Poradnika dla ucznia. Ćwiczenie
powinno być wykonywane samodzielnie, przez każdego ucznia. Należy zwrócić uwagę na
staranność i dokładność wykonania ćwiczenia. Po prezentacji wykonanych ćwiczeń w klasie
powinna wywiązać się dyskusja, którą podsumowuje nauczyciel.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
20
Sposób wykonania ćwiczenia
Uczeń powinien:
1) dokonać analizy treści ćwiczenia,
2) zorganizować stanowisko pracy,
3) przygotować kopyto do kopiowania,
4) wykonać kopię środkową kopyta,
5) wykreślić na tkaninie kontur kopii środkowej dla strony przyśrodkowej i zewnętrznej,
6) wyznaczyć naddatek do linii grani, wyciąć elementy z tkaniny,
7) połączyć elementy z tkaniny na linii przedniej i tylnej podziałowej,
8) nawilżyć „koszulkę” z tkaniny i nałożyć na kopyto, przeginając naddatek przez grań,
9) nanieść linie wzoru obuwia na „koszulkę” z tkaniny,
10) dokonać oceny wykonanego ćwiczenia.
Zalecane metody nauczania–uczenia się:
−
ćwiczenie praktyczne,
−
pokaz z objaśnieniem,
Środki dydaktyczne:
−
linia, ołówek, elastyczna miarka, blok techniczny, szary papier, tkanina, taśma,
−
teksy, nożyczki, klej, nóż modelarski, deska modelarska, młotek modelarski,
−
wzorcowa kopia środkowa kopyta, „koszulka” z tkaniny, kopyto,
−
literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.
Ćwiczenie 3
Wykonaj model podstawowy cholewki czółenka damskiego metodą Lunatiego,
korzystając z opisu wykonania czynności zamieszczonego w materiale nauczania.
Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób
wykonania modelu podstawowego cholewki, pokazać przykładowe modele. Uczeń powinien
przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał nauczania z poradnika dla ucznia.
Ćwiczenie powinno być wykonywane samodzielnie, przez każdego ucznia. Należy zwrócić
uwagę na staranność i dokładność wykonania ćwiczenia. Po prezentacji wykonanych ćwiczeń
w klasie powinna wywiązać się dyskusja, którą podsumowuje nauczyciel.
Sposób wykonania ćwiczenia
Uczeń powinien:
1) dokonać analizy treści ćwiczenia,
2) zorganizować stanowisko pracy,
3) przygotować kopyto do kopiowania,
4) okleić kopyto taśmą samoklejącą,
5) rozciąć powłokę taśmy po linii przedniej i tylnej podziałowej,
6) spłaszczyć powłoki na kartonie, wykonując odpowiednie korekty,
7) wykonać średnią kopię kopyta,
8) narysować wzór na bryle kopyta,
9) wykonać międzymodel cholewki,
10) dokonać korekty międzymodelu, charakterystycznej dla danego wzoru,
11) wykonać model podstawowy cholewki czółenka damskiego,
12) dokonać oceny modelu podstawowego cholewki czółenka damskiego.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
21
Zalecane metody nauczania–uczenia się:
−
ćwiczenie praktyczne,
−
dyskusja dydaktyczna,
−
pokaz z objaśnieniem,
Środki dydaktyczne:
−
linia, ołówek, elastyczna miarka, krzywiki, blok techniczny, taśma samoklejąca,
−
teksy, nożyczki, młotek modelarski, nóż modelarski, deska modelarska,
−
kopyto, plansze przedstawiające: sposób oklejania kopyta, sposób wykonania kopii
środkowej, sposób wykonania korekt ułatwiających spłaszczenie, wzorcowe kopie stron
kopyta, kopia środkowa, model podstawowy,
−
literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.
Rys. do ćwiczenia 3. Model podstawowy czółenka damskiego [10, s. 219].
Ćwiczenie 4
Wykonaj komplet wzorników (podstawowych, wierzchu, międzypodszewki, podszewki)
do cholewki czółenka damskiego.
Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób
wykonania wzorników do cholewki, pokazać przykładowe wzorniki. Uczeń powinien
przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał nauczania z poradnika dla ucznia.
Ćwiczenie powinno być wykonywane samodzielnie, przez każdego ucznia. Należy zwrócić
uwagę na staranność i dokładność wykonania ćwiczenia. Po prezentacji wykonanych ćwiczeń
w klasie powinna wywiązać się dyskusja, którą podsumowuje nauczyciel.
Sposób wykonania ćwiczenia
Uczeń powinien:
1) dokonać analizy treści ćwiczenia,
2) zorganizować stanowisko pracy,
3) odrysować i wyciąć wszystkie wzorniki z modelu podstawowego wierzchu i modelu
podstawowego podszewki,
4) ustalić dla wszystkich elementów wartość naddatku do zszywania, naszywania,
zawijania, obszywania w zależności od rodzaju materiału przewidzianego na cholewkę,
5) wyciąć wzorniki,
6) nanieść oznaczenia na wszystkie wykonane wzorniki,
7) dokonać oceny wykonanych wzorników.
Zalecane metody nauczania–uczenia się:
−
ćwiczenie praktyczne,
−
pokaz z objaśnieniem,
−
dyskusja dydaktyczna.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
22
Środki dydaktyczne:
−
linia, ołówek, zestaw krzywików, cyrkiel, „kroczek”, blok techniczny,
−
nóż modelarski, deska modelarska,
−
wzorcowy model podstawowy wierzchu i podszewki czółenka damskiego, zestaw
gotowych wzorników, wzory czółenek damskich,
−
literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.
Ćwiczenie 5
Wykonaj rysunek złożeniowy elementów składowych cholewki czółenka damskiego.
Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób
wykonania rysunku złożeniowego elementów składowych cholewki, pokazać przykładowe
rysunki. Uczeń powinien przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał nauczania
z poradnika dla ucznia. Ćwiczenie powinno być wykonywane samodzielnie, przez każdego
ucznia. Należy zwrócić uwagę na staranność i dokładność wykonania ćwiczenia. Po
prezentacji wykonanych ćwiczeń w klasie powinna wywiązać się dyskusja, którą
podsumowuje nauczyciel
Sposób wykonania ćwiczenia
Uczeń powinien:
1) dokonać analizy treści ćwiczenia,
2) zorganizować stanowisko pracy,
3) wykreślić na kartonie linię prostą,
4) odrysować wzornik podstawowy przyszwy linią cienką ciągłą tak, aby linia przekroju
przyszwy pokrywała się z wykreśloną wcześniej prostą,
5) odrysować pozostałe elementy podstawowe zgodnie z ułożeniem ich w modelu
podstawowym,
6) wykreślić linią grubą ciągłą wzorniki wierzchu zgodnie z zasadami ich konstrukcji,
7) wykreślić linią przerywaną wzorniki międzypodszewki zgodnie z zasadami ich
konstrukcji,
8) wykreślić linią punktową wzorniki podszewki zgodnie z zasadami ich konstrukcji,
9) nanieść na rysunek wszystkie oznaczenia występujące na wzornikach,
10) dokonać wymiarowania elementów zgodnie z zasadami rysunku technicznego,
11) dokonać oceny wykonanego rysunku złożeniowego.
Zalecane metody nauczania–uczenia się:
−
ćwiczenie praktyczne,
−
pokaz z objaśnieniem,
−
dyskusja dydaktyczna.
Środki dydaktyczne:
−
linia, ołówek, zestaw krzywików, cyrkiel, gumka, blok techniczny,
−
wzorniki elementów czółenka damskiego (podstawowe i z naddatkami), wzorniki
podszewki i międzypodszewki, przykładowe rysunki złożeniowe elementów cholewki
czółenka damskiego,
−
literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
23
6. EWALUACJA OSIĄGNIĘĆ UCZNIA
Przykłady narzędzi pomiaru dydaktycznego
Test
dwustopniowy
do
jednostki
modułowej
„Określanie
zasad
konstruowania obuwia”
Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:
−
zadania 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14 są z poziomu podstawowego,
−
zadania 15, 16, 17, 18, 19, 20 są z poziomu ponadpodstawowego.
Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt
Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak
uczeń otrzymuje 0 punktów.
Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzymuje następujące
oceny szkolne:
−
dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 8 zadań z poziomu podstawowego,
−
dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 11 zadań z poziomu podstawowego,
−
dobry – za rozwiązanie 15 zadań, w tym co najmniej 3 z poziomu ponadpodstawowego,
−
bardzo dobry – za rozwiązanie 18 zadań, w tym 5 z poziomu ponadpodstawowego.
Klucz odpowiedzi: 1. b, 2. b, 3. d, 4. c, 5. a, 6. d 7. c, 8. c, 9. d, 10. d, 11. c,
12. c, 13. a, 14. b, 15. b, 16. a, 17. a, 18. b, 19. c, 20. d.
Plan testu
Nr
zad.
Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)
Kategoria
celu
Poziom
wymagań
Poprawna
odpowiedź
1
Wymienić kości stępu
A
P
b
2
Nazwać kości palców
A
P
b
3
Wyjaśnić zastosowanie pantografu
B
P
d
4
Wyjaśnić na czym polega wada stóp – płaskostopie
B
P
c
5
Rozróżnić zgięcia wykonywane w stawie skokowo
-goleniowym
B
P
a
6
Nazwać części kopyta
A
P
d
7
Zidentyfikować grzbiet podbicia
A
P
c
8
Wymienić podgrupy numeracji angielskiej
A
P
c
9
Podać długość jednostki w numeracji angielskiej
A
P
d
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
24
10 Zidentyfikować jednostkę numeracji francuskiej
A
P
d
11 Nazwać kopyto stosowane do wykończania
A
P
c
12 Wyjaśnić sposób wykonania wzorników
B
P
c
13 Zdefiniować rysunek złożeniowy cholewki
A
P
a
14 Wyjaśnić sposób przygotowania bryły kopyta do
kopiowania
B
P
b
15 Ocenić konieczność wykonania korekty
międzymodelu
D
PP
b
16 Określić rodzaj ruchów wykonywanych w stawie
skokowo-piętowym
C
PP
a
17 Określić zmianę kąta nachylenia linii pięty do
podstawy dolnej w zależności od wysokości obcasa
C
PP
a
18 Wybrać korektę ułatwiającą spłaszczanie kopii
w metodzie Lunatiego
C
PP
b
19 Dobrać kopyto w zależności od systemu montażu
C
PP
c
20 Zanalizować różnicę między długością stopy
i kopyta
D
PP
d
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
25
Przebieg testowania
Instrukcja dla nauczyciela
1. Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z co najmniej jednotygodniowym
wyprzedzeniem.
2. Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.
3. Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań podanych w zestawie oraz z zasadami punktowania.
4. Przeprowadź z uczniami próbę udzielania odpowiedzi na takie typy zadań testowych,
jakie będą w teście.
5. Omów z uczniami sposób udzielania odpowiedzi (karta odpowiedzi).
6. Zapewnij uczniom możliwość samodzielnej pracy.
7. Rozdaj uczniom zestawy zadań testowych i karty odpowiedzi, podaj czas przeznaczony
na udzielanie odpowiedzi.
8. Postaraj się stworzyć odpowiednią atmosferę podczas przeprowadzania pomiaru
dydaktycznego (rozładuj niepokój, zachęć do sprawdzenia swoich możliwości).
9. Kilka minut przed zakończeniem sprawdzianu przypomnij uczniom o zbliżającym się
czasie zakończenia udzielania odpowiedzi.
10. Zbierz karty odpowiedzi oraz zestawy zadań testowych.
11. Sprawdź wyniki i wpisz do arkusza zbiorczego.
12. Przeprowadź analizę uzyskanych wyników sprawdzianu i wybierz te zadania, które
sprawiły uczniom największe trudności.
13. Ustal przyczyny trudności uczniów w opanowaniu wiadomości i umiejętności.
14. Opracuj wnioski do dalszego postępowania, mającego na celu uniknięcie niepowodzeń
dydaktycznych – niskie wyniki przeprowadzonego sprawdzianu.
Instrukcja dla ucznia
1. Przeczytaj uważnie instrukcję.
2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3. Zapoznaj się z zestawem pytań testowych.
4. Test zawiera 20 zadań o różnym stopniu trudności. Są to pytania wielokrotnego wyboru:
−
1–14 z poziomu podstawowego i 15–20 z poziomu ponadpodstawowego (te mogą
przysporzyć Ci trudności, gdyż są one na poziomie wyższym niż pozostałe.
5. Za każdą poprawną odpowiedź możesz uzyskać 1 punkt.
6. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi. Dla każdego zadania podane
są cztery możliwe odpowiedzi: a, b, c, d. Tylko jedna odpowiedź jest poprawna; wybierz
ją i zaznacz kratkę z odpowiadającą jej literą znakiem X.
7. Staraj się wyraźnie zaznaczać odpowiedzi. Jeżeli się pomylisz i błędnie zaznaczysz odpowiedź,
otocz ją kółkiem i zaznacz ponownie odpowiedź, którą uważasz za poprawną.
8. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
9. Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie sprawiało Ci trudność, wtedy odłóż rozwiązanie
zadania na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci czas wolny.
10. Po rozwiązaniu testu sprawdź czy zaznaczyłeś wszystkie odpowiedzi na KARCIE
ODPOWIEDZI.
11. Na rozwiązanie testu masz 45 minut.
Powodzenia!
Materiały dla ucznia:
−
instrukcja,
−
zestaw zadań testowych,
−
karta odpowiedzi.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
26
ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH
1. Wśród kości stępu wyróżnia się
a) skokową, piszczelową, śródstopną, 3 kości klinowate.
b) piętową, skokową, łódkowatą, sześcienną, 3 kości klinowate.
c) piętową, skokową, paliczkową, piszczelową, sześcienną, 3 kości klinowate.
d) strzałkową, sześcienną, piszczelową, łódkowatą, 3 kości śródstopia.
2. Kości palców nazywane są
a) patyczkami.
b) paliczkami.
c) motyczkami.
d) pałeczkami.
3. Plantograf służy do
a) sporządzenia odlewu gipsowego stopy.
b) pomiarów podudzia.
c) sprawdzenia prawidłowości chodu.
d) wykonania śladu i obrysu stopy.
4. Płaskostopie jest wadą stóp objawiającą się
a) ustawieniem palców na płasko w pozycji zgięcia.
b) wydrążeniem stopy od strony podeszwowej.
c) obniżającymi się sklepieniami.
d) płaskim rogowaceniem naskórka.
5. Dla prawidłowo zbudowanej stopy zgięcia w stawie skokowo-goleniowym wynoszą:
a) grzbietowe 30
0
, podeszwowe 50
0
.
b) grzbietowe 50
0
, podeszwowe 30
0
.
c) grzbietowe 50
0
, podeszwowe 50
0
.
d) grzbietowe 30
0
, podeszwowe 30
0
.
6. Stopka jest to
a) część kopyta klinowego.
b) część podstawy kopyta.
c) podstawka do ręcznego ćwiekowania cholewek.
d) wycięta przednia część kopyta łamanego.
7. Grzbiet podbicia to
a) podstawa kopyta.
b) górna powierzchnia kopyta.
c) linia największej wypukłości kopyta biegnąca od nasady palców do przegubu.
d) największa wypukłość tyłu pięty.
8. W numeracji angielskiej wyróżnia się
a) podgrupę zasadniczą i uzupełniającą.
b) podgrupę małą i średnią.
c) podgrupę małą i dużą.
d) podgrupy zróżnicowane w zależności od tęgości obuwia.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
27
9. Ile wynosi długość jednostki w numeracji angielskiej
a) 10 mm.
b) 0,666 cm.
c) 0,486 mm.
d) 0,846 cm.
10. Jednostką podstawową w numeracji francuskiej jest
a) cal.
b) centymetr.
c) milimetr.
d) sztych.
11. Do wykończania obuwia stosuje się kopyta
a) klinowe.
b) łamane całokute.
c) nazuwaki.
d) ćwiekacze nie posiadające okuć.
12. Wzorniki elementów składowych cholewki wykonuje się
a) w oparciu o wycięty międzymodel cholewki.
b) przez przenoszenie linii poszczególnych elementów z kopyta na płaszczyznę.
c) w oparciu o model podstawowy cholewki.
d) w oparciu o kopię środkową kopyta.
13. Rysunek złożeniowy elementów składowych cholewki jest to
a) zestawienie wszystkich wykonanych wzorników dla danej cholewki.
b) rysunek wzoru w opracowaniu kolorystycznym.
c) zestawienie wyłącznie wzorników podstawowych dla danej cholewki.
d) zestawienie szkicu i rysunku żurnalowego wzoru obuwia.
14. Przygotowanie bryły kopyta do kopiowania polega na
a) narysowaniu na bryle kopyta linii wzoru cholewki.
b) podziale na stronę zewnętrzną i przyśrodkową i oznaczeniu punktów orientacyjnych.
c) oklejeniu bryły kopyta taśmą samoprzylepną.
d) odwzorowaniu strony zewnętrznej i przyśrodkowej kopyta.
15. Korektę międzymodelu cholewki wykonuje się w celu
a) dokładnego spłaszczenia kopii stron.
b) dopasowania projektowanej cholewki do bryły kopyta, a tym samym i stopy.
c) dopasowania linii wzoru z międzymodelu do założeń projektowych.
d) usunięcia nadmiaru taśmy.
16. Ruchy pronacyjne stopy polegają na
a)
uniesieniu krawędzi bocznej i opuszczeniu krawędzi przyśrodkowej stopy.
b) uniesieniu krawędzi przyśrodkowej i opuszczeniu krawędzi bocznej stopy.
c)
uniesieniu stopy w zgięciu grzbietowym.
d) uniesieniu stopy w zgięciu podeszwowym.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
28
17. Kąt nachylenia linii pięty do podstawy dolnej w zależności od wysokości obcasa
a) rośnie 1
0
na każdy 1 cm wysokości obcasa.
b) maleje 1
0
na każdy 1 cm wysokości obcasa.
c) rośnie 2
0
na każdy 1 cm wysokości obcasa.
d) maleje 2
0
na każdy 1 cm wysokości obcasa.
18. Korekta ułatwiająca spłaszczenie kopii stron w metodzie Lunatiego polega na
a) nacięciu powłoki taśmy na linii palców, zachowując w połowie jej długości 5 mm
spojenie.
b) nacięciu powłoki taśmy na trzech liniach równoległych, zachowując w połowie ich
długości 5 mm spojenie.
c) nacięciu powłoki taśmy na trzech liniach równoległych, zachowując spojenie
w miejscu dolnego obrysu.
d) nacięciu powłoki taśmy na linii palców zachowując spojenie w miejscu dolnego
obrysu.
19. Do produkcji obuwia opankowego i gdynkowego stosuje się ćwiekacze
a) całokute.
b) okute w pięcie i śródstopiu.
c) nie posiadające okuć.
d) pasowe.
20. Różnica między długością stopy i kopyta zależy od
a) tęgości kopyta.
b) kształtu czubka i pięty.
c) kształtu profilu podłużnego kopyta.
d) naddatku funkcjonalnego i kształtu czubka.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
29
KARTA ODPOWIEDZI
Imię i nazwisko..........................................................................................
Określanie zasad konstruowania obuwia
Zakreśl poprawną odpowiedź
.
Nr
zadania
Odpowiedź
Punkty
1
a
b
c
d
2
a
b
c
d
3
a
b
c
d
4
a
b
c
d
5
a
b
c
d
6
a
b
c
d
7
a
b
c
d
8
a
b
c
d
9
a
b
c
d
10
a
b
c
d
11
a
b
c
d
12
a
b
c
d
13
a
b
c
d
14
a
b
c
d
15
a
b
c
d
16
a
b
c
d
17
a
b
c
d
18
a
b
c
d
19
a
b
c
d
20
a
b
c
d
Razem:
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
30
TEST 2
Test praktyczny typu – „próba pracy” do jednostki modułowej „Określanie
zasad konstruowania obuwia”
Treść zadania
Wykonaj komplet wzorników w oparciu o modele podstawowe wierzchu i podszewki
otrzymane od nauczyciela. Postępuj zgodnie z zasadami obowiązującymi w szkolnej
pracowni projektowania lub w zakładzie obuwniczym, w którym odbywasz naukę zawodu.
Instrukcja dla nauczyciela
W badaniu osiągnięć ucznia w nabywaniu umiejętności praktycznych przewidzianych
w celach jednostki modułowej zalecane jest przeprowadzenie zadania testowego typu „próba
pracy”. Zadanie jest tak dobrane, aby pozwoliło sprawdzić poziom umiejętności w zakresie
wiedzy teoretycznej i sprawności wykonywania wzorników.
Uczniowie powinni wykonywać zadanie indywidualnie. Jest to jednocześnie możliwość
samodzielnego sprawdzenia przez ucznia poziomu nabytych umiejętności i dokonania analizy
wykonanych ćwiczeń.
Zadaniem nauczyciela jest stworzenie warunków umożliwiających uczniowi wykonanie
zadania zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną. Należy zapewnić uczniowi warunki do
samodzielnego opracowania poszczególnych etapów wykonania zadania:
−
zorganizowania stanowiska pracy,
−
wykonania wzorników podstawowych, wierzchu, podszewki, międzypodszewki,
−
przeprowadzenia analizy opracowania konstrukcyjnego elementów.
Uczeń powinien mieć udostępnione:
−
stanowisko pracy do wykonania zadania,
−
modele podstawowe wierzchu i podszewki,
−
przykładową dokumentację konstrukcyjną z uwzględnieniem wzorników,
−
regulamin bezpieczeństwa i higieny pracy.
Przed rozpoczęciem wykonywania zadania nauczyciel powinien:
−
zadbać o przygotowanie odpowiedniego stanowiska pracy,
−
przydzielić uczniom modele podstawowe wierzchu i podszewki,
−
zatwierdzić ustaloną przez uczniów kolejność czynności konstrukcyjnych przy
opracowaniu wzorników,
−
określić kryteria oceny wykonywanego zadania,
−
na bieżąco kontrolować pracę uczniów,
−
dokonać oceny wykonanej pracy.
Instrukcja dla ucznia
Uczeń powinien wykonać następujące czynności:
−
przygotować stanowisko pracy do wykonania zadania,
−
zapoznać się z modelami podstawowymi wierzchu i podszewki,
−
zaprojektować naddatki przewidziane na łączenie i wykończenie elementów wierzchu
i podszewki,
−
zapisać kolejność wykonywanych czynności konstrukcyjnych; przedstawić do
zatwierdzenia nauczycielowi,
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
31
−
opracować wzorniki podstawowe cholewki,
−
opracować wzorniki wierzchu cholewki ustalając naddatki na łączenie i wykończenie
elementów,
−
opracować wzorniki podszewki,
−
opracować wzorniki międzypodszewki,
−
nanieść oznaczenia na wykonane wzorniki,
−
uporządkować stanowisko pracy,
−
zaprezentować opracowane wzorniki,
−
omówić wykonanie zadania,
−
przedstawić wykonaną dokumentację do oceny.
Umiejętności podlegające ocenie
Lp.
Czynność wykonywana przez ucznia
Punkty
do
uzyskania
Punkty
przyznane
1.
Przygotowanie stanowiska pracy
5
2.
Zaplanowanie czynności konstrukcyjnych
10
3.
Modelowanie wzorników podstawowych
15
4.
Modelowanie wzorników wierzchu
15
5.
Modelowanie wzorników międzypodszewki
15
6.
Modelowanie wzorników podszewki
15
7.
Oznaczanie wzorników
10
8.
Uporządkowanie stanowiska pracy
5
9.
Zaprezentowanie i omówienie wykonanego zadania
10
Razem
100
Normy wymagań na poszczególne oceny szkolne
Ocena
Liczba uzyskanych punktów
niedostateczny
0 - 50
dopuszczający
51 - 61
dostateczny
62 - 73
dobry
74 - 88
bardzo dobry
89 - 100
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
32
7. LITERATURA
1. Borzeszkowski A., Borzeszkowski W., Presz T.: Obuwnictwo przemysłowe cz.I. WSiP,
Warszawa 1989
2. Budil V.: Modelowanie obuwia. WPLiS, Warszawa 1965
3. Christ J.W.: Technologia obuwia. WSiP, Warszawa 1989
4. Dziak A., Odyński B.: Ortopedia stopy. WSiP, Warszawa 1989
5. Grabkowski M.: Obuwnictwo, Podręcznik dla ZSZ. WSiP, Warszawa 1992
6. Grabkowski M., Olszewski A., Kościów S.: Projektowanie obuwia. WSI, Radom 1982
7. Grabkowski M.: Technologia obuwia. Ćwiczenia laboratoryjne. Skrypty uczelniane
Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Radomiu, Radom 1982
8. Grabkowski M.: Technika wytwarzania obuwia t.I. Skrypty uczelniane Politechniki
Radomskiej, Radom 2000
9. Liszka R., Rerutkiewicz J., Uliasz H.: Cholewkarstwo. WSiP, Warszawa 1996
10. Ziajka T.: Modelowanie obuwia - poradnik projektanta i konstruktora. Centralne
Laboratorium Przemysłu Obuwniczego, Kraków 1994
11. Zasady prawidłowej konstrukcji kopyt i obuwia. Praca zbiorowa. WNT, Warszawa 1976
Czasopisma fachowe:
–
Przegląd Skórzany (wydania archiwalne)
–
Świat Butów (wydania archiwalne i numery bieżące).
Literatura metodyczna
1. Dretkiewicz-Więch J.: ABC nauczyciela przedmiotów zawodowych. Operacyjne cele
kształcenia. Zeszyt 32. CODN, Warszawa 1994
2. Ornatowski T., Figurski J.: Praktyczna nauka zawodu. ITeE, Radom, 2000
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
obuwnik 744[02] z1 01 u
obuwnik 744[02] z2 01 n
obuwnik 744[02] o1 01 u
obuwnik 744[02] o1 01 n
obuwnik 744[02] z5 01 n
obuwnik 744[02] o2 01 n
obuwnik 744[02] z1 02 n
obuwnik 744[02] z1 03 n
obuwnik 744[02] z4 01 u
obuwnik 744[02] z3 01 n
obuwnik 744[02] o2 01 u
obuwnik 744[02] z4 01 n
obuwnik 744[02] z1 02 u
obuwnik 744[02] z1 03 u
obuwnik 744[02] z5 01 u
obuwnik 744[02] z2 01 u
obuwnik 744[02] z2 01 n
obuwnik 744[02] o1 01 u
obuwnik 744[02] o1 01 n
więcej podobnych podstron